Ελπίδα Νούσα

Είναι ορισμένοι χώροι, που πώς να το κάνουμε;…

Όταν βρεθείς στους κόλπους τους η Τέχνη σε περικυκλώνει, όπως ένα κολιέ από πολύτιμες πέρλες, ένα κειμήλιο περιδέραιο, που αγκαλιάζει το λαιμό. Σε ομορφαίνει και σε φωτίζει…

«Φτάνουν τρία περιστέρια Αφροδίτη μου
να σε φέρουν απ’ το πέλαγο στο σπίτι μου…»

Πανώρια η «Αφροδίτη του Ρόκεμπυ», κοσμεί τον ένα από τους τέσσερεις τοίχους στη μεγάλη σάλα της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου!

Με κάλλος και σαγήνη η θέαινα της ομορφιάς μπορεί να μας γυρνά την πλάτη, όμως μας αποζημιώνει με το ανάγλυφο σώμα της χυμένο πάνω στα σεντόνια… το γυμνό, το γεμάτο καμπύλες!

Με τη χλωμάδα την κέρινη του δέρματος και δίπλα της τον αιώνιο αιχμάλωτό της, το φτερωτό Ερωτιδέα, που της κρατά το κάτοπτρο ν’αντιφεγγίζει τη λάμψη του προσώπου της!

Ο πίνακας είναι του Ισπανού Ντιέγκο Βελάσκεθ.

Ο Σεβιλλιάνος Βελάσκεθ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της μπαρόκ ισπανικής ζωγραφικής και υπήρξε ο προσωπικός ζωγράφος της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ’.

Λέγεται πως είναι το μοναδικό γυμνό του, καθώς το θέμα ήταν απαγορευμένο από την Ιερά Εξέταση.

Ως μοντέλο της Αφροδίτης εικάζεται πως πόζαρε η νεαρή ερωμένη του καλλιτέχνη, Φλαμίνια Τρίβα.

Η σκηνή είναι η αποθέωση της θηλυκότητας!

Μια σκηνή πολύ ζωντανή, όργητας κυμάτων από ρίγη, με τον Έρωτα να κρατά τον καθρέφτη μέσα από τον οποίο βλέπουμε το πρόσωπο της Αφροδίτης .

Ο καθρέφτης, μια πρωτοτυπία του Βελάσκεθ, που’χουμε δει και σε άλλα έργα του, όπως το αριστουργημά του στο Πράδο «Las Meninas».

Τι όμορφη και αισθησιακή η εικόνα της θεάς της ομορφιάς μπροστά στον καθρέφτη να αυτοθαυμάζεται, ξεχειλίζοντας από ερωτισμό και πάθος!

Στον καθρέφτη, που αποκαλύπτει, αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτει, στέλνοντας κωδικοποιημένα μηνύματα.

Σινιάλα ενός κολασμένου κορμιού με πρόσωπο αγγέλου!

Κλείνεις τα μάτια…

Ρουφάς τη μύτη κι ευθύς νοιώθεις το μεθυστικό άρωμα της επιδερμίδας της!

Οργιάζει από συναισθήματα το εντός σου και η ομορφιά των πραγμάτων εδραιώνεται σαν σκέψη, αναλλοίωτη και αιώνια γοητεία στην πατίνα του χρόνου!

Κι ενώ εμείς θαυμάζουμε το κορμί της σαγηνευτικής θεάς και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ομορφιάς της, κάποιοι αντιμετώπισαν τη σύνθεση σαν προσβολή στο γυναικείο φύλλο, τόσο, που αρχές του 20ου αι. καταφέρθηκαν με μαχαιριές προς την Αφροδίτη, επειδή θεώρησαν πως ο ζωγράφος παρουσιάζει τη γυναίκα αποκλειστικά σαν σκεύος ηδονής!

Κι όμως, παρατηρώντας σιωπηρά και χωρίς να είμαι ειδική δεν μπορώ να μη δω τη λάμψη!…το σώμα το σημαδεμένο από αόρατα φιλιά!

Εκείνο το φως, που λούζει το γυμνό κορμί, μαγική σκόνη, που περιβάλλει την όψη της θέαινας, αχνή και δυσανάγνωστη στο αντιφέγγισμα του καθρέφτη!

Μαζεύει όλη την “αύρα του έρωτα” στο πλάνο με τη γυρισμένη πλάτη!

Κι ένας φτερωτός παρθένος να ενισχύει την ηδονοβλεπτική διάθεση του θεατή δίνοντας λυρική υπόσταση με τις λεπτές αρμονίες του μολυβένιου και του πορφυρού στις βελούδινες κουρτίνες και τα κλινοσκεπάσματα!

Και η ματιά μας σπινθηροβόλα απέναντι στο κορμί και τις καμπύλες του…

Όργανο μουσικό και μεις κιθαρωδοί να το κάνουμε να ηχήσει κορυφαία κραυγή!

Δόξα στο σώμα, που αποτολμά γυμνό, την πλάτη να γυρνά στην ανθρωπότη!