* Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος ασχολείται με την δημοσιογραφία,

την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση.

Ο Μαχάτμα Γκάντι είπε πως πρέπει να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να έρθει. Πώς, όμως, ορίζεται η αλλαγή σε κάθε κοινωνία ή σε κάθε κοινωνικο-ιστορικο-πολιτικό σύστημα; Ποιοι οι μηχανισμοί και ποια τα μοντέλα επίτευξής της; Και τέλος- τέλος ποιοι είναι πραγματικά οι φορείς αυτής της πολυπόθητης αλλαγής;

Σε κάθε ιστορική περίοδο η εξουσία προσπαθούσε να εδραιώσει ένα σύστημα, το οποίο θα εξασφάλιζε την διατήρησή της. Ο λόγος ήταν πάντοτε ένας. Διότι ο καρπός της εξουσίας είναι πάρα πολύ γλυκός. Οι συνέπειές της, όμως, όχι. Όπως μας δίδαξε ο σπουδαίος ψυχαναλυτής Ζακ Λακάν ο λόγος του κυρίου (δηλ. ο λόγος της πολιτικής) διατυπώνεται ως: ««Όλοι οφείλουν να υποτάσσονται στο Νόµο» (εδώ, ο «Νόµος» εµφανίζεται ως κυριαρχία και ο διχασµός του υποκειµένου του κυρίου $ απωθείται). Εδώ η φαντασίωση της ολότητας συγκροτεί ως µία ενότητα τον κόσµο, και ο παραδοσιακός, αυταρχικός πολιτικός Λόγος απωθεί την έλλειψη και την αδικία στις κυριαρχικές σχέσεις, τις οποίες εκλογικεύει ιδεολογικά. Κυριαρχεί δε η ιδέα ότι η γνώση (S2) µπορεί να κατασκευάσει µία ολότητα. Όµως, στην πλευρά του Άλλου προκαλεί ο κύριος να εµφανισθεί κάτι, που είναι επέκεινα του οργανωµένου κόσµου και του Νόµου, η ύπαρξη της απόλαυσης: είναι η παραγωγή της υπεραπόλαυσης (a), του αντικειµένου της επιθυµίας» (Θάνος Λίποβατς, Οι τέσσερις λόγοι του Jacques Lacan).

Από τον Διαφωτισμό και πέρα, η «άρχουσα τάξη» που επικράτησε μετά το πέρας των μεγάλων επαναστάσεων, θέλησε να «εκλογικεύσει» την κυριαρχία της και μέσα από μια επικρατούσα φιλοσοφία να εξασφαλίσει την συγκατάθεση της μάζας. Αυτό πως επιτυγχάνεται; Μέσα από μια σειρά βημάτων. Ο αγαπημένος φιλόσοφος των περισσότερων φιλελεύθερων διανοουμένων, Μακιαβέλλι, στο έργο του Ηγεμών θεωρεί πως ο κάθε «ηγεμόνας» δεν μπορεί… αλλά ούτε και πρέπει… να τηρεί τον λόγο του. Διότι αφού ο στόχος του είναι να κρατήσει όρθιο το κράτος (ή το σύστημα;) πολλές φορές θα ενεργήσει και ενάντια στην ανθρωπιά και ενάντια στην θρησκεία… αλλά και ενάντια στην επιθυμία του δήμου. Μιας και μπροστά στην κυριαρχία η ηθική φαντάζει σαν την μαγγανεία των θρησκόληπτων ατόμων. Ο Ηγεμών ως ένας φωτισμένος και ιδιαίτερος άνθρωπος, είναι ο μόνος που μπορεί να αξιολογήσει την εποχή και την κοινωνική επιταγή και ο λόγος του αυτομάτως παίρνει την μορφή του Νόμου. Άρα, στην αστική δημοκρατία μονάχα οι φωτισμένοι μπορούν να ασκήσουν πολιτική. Έτσι, κάθε πράγμα που θα παρεκκλίνει από το δόγμα της πνευματικής και πολιτικής ελίτ, αυτομάτως περνάει στην σφαίρα είτε του λαϊκισμού είτε του επικίνδυνου ριζοσπαστισμού. Κι ας υπήρξε κάποτε η ίδια η φιλελεύθερη σκέψη ένα ριζοσπαστικό κίνημα…

Έτσι, όταν η κοινή λογική μιλούσε για την λέσχη Μπίντελμπεργκ και την σημασία της στην πολιτική σκηνή. Ο «λόγος της γνώσης»… δηλαδή, ο λόγος των Πανεπιστημιακών… μιλούσε για συνομωσιολογικό λόγο. Ακόμα κι όταν η Wikileaks αποκάλυψε πως το ευρώ είχε σχεδιαστεί στην εν λόγω λέσχη το 1955, η εξουσιαστική πλευρά της λέσχης απορρίφθηκε ως μη ορθολογική – αν και στηριζόταν σε απόρρητα αρχεία Αμερικανού Γερουσιαστή.

Ας πάμε, όμως καλύτερα, σε γεγονότα της τρέχουσας επικαιρότητας που θα μας εξηγήσουν καλύτερα την φιλελεύθερη δομή:

• Το δικαστήριο απάλλαξε τον Νίκο Ρωμανό από την κατηγορία της συμμετοχής στην τρομοκρατική οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς», μιας και δεν υπήρξαν επαρκή στοιχεία. Κι όμως, η ποινή που του επιβλήθηκε βασίστηκε στον τρομονόμο 187 Α. Όπως ανέφερε η δικηγόρος Άννυ Παπαρούσσου στην Εφημερίδα των Συντακτών, το δικαστήριο: «παραβίασε τις ποινικές δικονομικές αρχές της δεδικασμένης απόφασης του δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση του Βελβεντού με τους ίδιους κατηγορούμενους και επανεισήγαγε παράτυπα τον τρομονόμο οδηγώντας σε μεγαλύτερο πλαίσιο ποινών με αποτέλεσμα να καταδικαστούν βαρύτερα». Ο Ρωμανός θα περάσει 20 χρόνια στην φυλακή.

• Το Eurogroup απαίτησε, από τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών, την αμνήστευση των τριών πρώην συμβούλων του ΤΑΙΠΕΔ, οι οποίοι κατηγορούνται για απιστία έναντι της υπηρεσίας τους. Μάλιστα, η μη επίλυση του θέματος θα έκοβε κάθε διαδικασία για την καταβολή της δόσης που περιμέναμε.

• Χθες συνελήφθη 37χρονος, μέλος της ομάδας Ρουβίκωνας, για την επίθεση στην Τουρκική Πρεσβεία και παραπέμφθηκε να δικαστεί στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο. Σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία για διακεκριμένη περίπτωση φθορών, αλλά και για απείθεια, καθώς ο Γ.Κ. αρνήθηκε να του πάρουν δακτυλικά αποτυπώματα.

Τι συμπέρασμα μπορούμε να εξάγουμε από αυτά τα τρία γεγονότα; Καταρχήν, πως όσοι εργάζονται για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, απαλλάσσονται εκ των προτέρων από κάθε κατηγορία για εγκληματική δράση. Οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί είναι εκ φύσεως δίκαιοι.

Δεύτερον, ότι αν έχεις την ατυχία να είσαι ένας κοινός θνητός, η μοίρα σου προδιαγράφεται βαριά κι ασήκωτη. Και τρίτον, στο δικαστήριο δεν μετράνε μονάχα οι πράξεις και τα στοιχεία… αλλά και η πολιτική ταυτότητα του κατηγορούμενου.

Είναι τυχαίο που και ο Ρωμανός αλλά και ο Γ. Κ. ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο; Σε ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα όλοι είναι ίσοι… μόνο που μερικοί είναι λίγο πιο ίσοι από τους άλλους.

Γι’ αυτό τον λόγο φτάσαμε να έχουμε μια Βουλή αποτελούμενη από Πανεπιστημιακούς, Δικηγόρους και Δημοσιογράφους. Το Ευρωπαϊκό Δίκαιο να αποτελεί ένα εργαλείο των πολυεθνικών εταιριών.

Ενεργός πολίτης να θεωρείται ο εξειδικευμένος εργαζόμενος, ο οποίος έχει αφήσει την μοίρα του στα χέρια μιας διεφθαρμένης ελίτ.

Αλλαγή να ονομάζεται κάθε διαδικασία που εξασφαλίζει την κατοχή του παγκόσμιου πλούτου στο 1% του πληθυσμού της Γης.

Η κατοχή του δημόσιου πλούτου της Μέσης Ανατολής να ονομάζεται εξορθολογισμός της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι εξτρεμιστές που στρέφονται ενάντια στην εξωτερική πολιτική του ΝΑΤΟ να θεωρούνται στυγνοί εκτελεστές.

Μα κυρίως πως ο λαός (ή μάζα ή πολίτες ή άνθρωποι) να θεωρούνται ανίκανοι να ονειρευτούν το μέλλον τους.

Ποια είναι η οφειλή μας σ’ αυτούς που επέρχονται;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr