Νικήτα, μ’ όλο το σεβασμό που έχω στα γραφτά σου διαφωνώ (σχετικά τουλάχιστο) μ’ αυτό το κείμενο. Ο Φύσσας δε σκοτώθηκε από μια αδέσποτη σφαίρα σε ανταλλαγή πυρών στο Μετρό της Νέας Υόρκης. Επισημάνθηκε και δολοφονήθηκε για την ιδεολογία του. Δεν με ενδιαφέρει ποια είναι, αυτό ας το κρίνει καθένας με τα πιστεύω του. Αλλά είναι χρέος των ομοϊδεατών του να τιμούν τη μνήμη του. Πόσο πέρα θα το πάνε είναι κάτι που θα κριθούν οι ίδιοι. Υπήρχε κι ο Γρηγόρης Λαμπράκης κι ο Σωτήρης Πέτρουλας. Δεν πέθαναν από καρδιακή προσβολή ώστε να τους κλαίνε σιωπηλά οι γονείς του, οι φίλοι και οι σύντροφοί του.
Απλά υπάρχουν όρια: να τιμήσουν κάποιον σύντροφό τους που χάθηκε για τις κοινές ιδέες τους ή να τον περιφέρουν στις μιντιακές αγορές για κομματικά οφέλη. Και νομίζω σ’ αυτό συμφωνούμε, αλλά όχι στο να περάσει σαν ένας εντελώς απολιτικός θάνατος, γιατί δεν ήταν κάτι τέτοιο.