Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Τζίνα Δαβιλά

Το σκίτσο δημιούργησε ο Κωστής Α. Μακρής

Γράμμα από όλες τις Γυναίκες του κόσμου που γιορτάζουν κάθε μέρα (αρχείο 2016).

Θυμώνεις σήμερα που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιορτάζουν τη γυναίκα…

Και σε καταλαβαίνω…

Γιατί να γιορτάζεται; Ειρωνεία ακούγεται. Αφού αύριο κιόλας, ίσως κι εσύ να σιχτιρίσεις μια γυναίκα στο φανάρι ή στην δουλειά σου.

Γι’ αυτό σου γράφω. Για να σου πω τι θέλω και τι δε θέλω. Και αν μου δώσεις ό,τι θα ήθελα από σένα, αν σταθείς δίπλα μου σ’αυτα που θα ήθελα, κατάργησε και την 8η του Μαρτίου ως μέρα υπενθύμισης της Γυναίκας.

Δε θέλω να γίνομαι killer για να επιβιώσω επαγγελματικά. Όμως εκεί έξω η πιάτσα, αυτό μου λέει να κάνω για να υπάρχω.

Δε θέλω να γίνω killer για να κατατροπώσω όσους με επιβουλεύονται. Αλλά πες μου πώς να αντιμετωπίσω κάποιον που μου σκάβει το λάκκο, με προσβάλλει, με φέρνει σε δύσκολη θέση, μου βάζει τρικλοποδιές, μου την φέρνει πισώπλατα; Πρέπει να απαντήσω αποτελεσματικά για να επιβιώσω. Ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας.

Δε θέλω να σου γκρινιάζω για να ανταποκριθείς σε κάτι που είναι απαραίτητο για μένα. Δεν θέλω να σου ζητώ τίποτα. Αλλά για να με καταλάβεις πρέπει να με μάθεις, να ασχοληθείς μαζί μου, να μου αφιερώσεις χρόνο, να με απορρίψεις, αν γίνω η γυναίκα που σε πιέζει. Δώσε μου, όμως, σημασία, έχε ανοιχτά αυτιά και μάτια και θυμήσου ότι μαζί μπορούμε περισσότερα απ’ό,τι ο ένας μόνος.

Θέλω να μπορώ να ακουμπήσω πάνω σου. Με αντέχεις;

Θέλω να μπορώ να σε εμπιστευτώ; Αντέχεις να μην με προδώσεις;

Θέλω να είσαι ένα βήμα μπροστά από μένα. Ένα τακ πιο πάνω από μένα στην δύναμη, στο θάρρος, στην γενναιοδωρία, στην σκέψη, στην οργάνωση, στην διορατικότητα, στην ευθύνη, στην αποφασιστικότητα, στην τρυφερότητα…

Βλέπεις ότι δεν είναι εύκολο. Και δεν εννοώ το ντάντεμα. Αυτά τα θέλουν άλλου είδους γυναίκες που παριστάνουν τα θηλυκά. Εγώ σου μιλώ για χάδι και ένα πάπλωμα ακριβό, όποτε το χρειαστώ. Δεν θέλω να τα κάνω όλα μόνη μου. Γιατί αν μπορούσα να αναθέσω τα μισά σε σένα, σε κάποιον άνδρα που τιμά και ανταποκρίνεται στον ρόλο του, θα μου άρεσε πολύ να μοιράζομαι τα πάντα. Έστω και ως ιδέα. Όμως για αυτό εσύ θα πρέπει να κάνεις κάτι πολύ απλό, αλλά και πολύ δύσκολο: να με αγαπάς. Για να πάρεις το “ΝΑΙ” μου μόνο αυτός ο τρόπος υπάρχει. [Διαφορετικά, θα πάρεις το “ΟΧΙ” μου].

Το αντέχεις;

Το μπορείς;

Θα με αγαπάς;

Άφησέ με, λοιπόν, τις σημερινές, ίσως και γλυκερές, ευχές να τις πω κάπως λοξά: αν δε με αγαπάς, η ζωή μου είναι σχεδόν άδεια. Αλλά αν με αγαπάς με έργα, αν είσαι δίπλα μου και γω δίπλα σου, τότε θα εκτιμήσω -να’σαι σίγουρος – ό,τι μου δώσεις. Γιατί εγώ έχω μέσα μου Αγάπη. Έτσι την γνωρίζω  την σχέση. Με σεβασμό. Με όρους δικαιοσύνης και ανταποδοτικότητας. Εσύ, ας πούμε, να πάρεις πάνω σου μια λογική ή και παράλογη κάπου-κάπου επιθυμία μου κι εγώ να έχω ανοιχτή αγκαλιά υπέρχειλη από την αγάπη της μάνας που σε γέννησε και ακόμα πιο μεγάλη… Να με βλέπεις ως συνοδοιπόρο σου και σύντροφό σου και όχι ως ανταγωνιστή σου ή δυνάστη σου.

Οι σχέσεις δεν έχουν θύματα και θύτες, έχουν ανασφαλείς και περιχαρακωμένους. Τολμηρούς και φοβισμένους.

Και γω, μάτια μου, δεν θέλω γιορτές και επετείους, ευχές και ανθοδέσμες με αφορμή την εργασιακή 8η Μαρτίου του 1857.

Θέλω εσένα δίπλα μου.

Να με αγαπάς.

Τίποτ’άλλο.

8.03.2016

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

    The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr