Ηλίας Καραβόλιας

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Δεν μπορούμε να νιώσουμε στην καθημερινότητα μας τον ανελέητο ανταγωνισμό συμφερόντων για το μονοπώλιο του «ελέγχου». Και το κράτος είναι σίγουρα μέρος αυτού του ανταγωνισμού. Όσο εξακολουθούμε να μην το αντιλαμβανόμαστε θα ζούμε σε έναν αστερισμό έξαρσης της ατομικότητας έναντι του συλλογικού.

Θα επιβιώνει ο ναρκισσισμός των μικρών διαφορών και θα θρέφει ένα αβίωτο πένθος : μία εν οδύνη περιγραφή και μια άγονη καταγγελία των δρώμενων. Η βία της εκστατικής επικοινωνίας και το συγκρουσιακό πολιτικό σκηνικό θα συμβαδίζουν σε πλήρη συσχέτιση με την όποια έξαρση βίας στους δρόμους. Και εμείς θα είμαστε μονίμως εντός της επιθυμίας μας αλλά σίγουρα εκτός της πραγματικής μας ανάγκης.

Η ουσία όμως είναι βαθύτερη. Το μονοπώλιο του ελέγχου είναι φαινομενικά αθέατο. Είναι ενα σύμπλεγμα ισχύος που επιβάλλεται κατά καιρούς στην οικονομία και στην ιστορία. Εγκαθίσταται σταδιακά στην κοινωνία μέσα από μια νέα «πολιτική οικονομία  του κινδύνου» και εντός μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης (μνημόνια και πανδημία ).

Το καπιταλιστικό παίγνιο, αγωγός και ιμάντας του ανταγωνισμού για το μονοπώλιο του ελέγχου, είναι που βρίσκεται πίσω από κάθε μορφή βίας, πίσω από κάθε μορφή βιοπολιτικής, πίσω από κάθε εκδοχή εξουσιαστικής επιβολής. Αυτό το παίγνιο είναι που δυναμιτίζει την οργή των πολλών απέναντι στο κράτος και απέναντι στον απροσδιόριστο εχθρό. Και αυτό γεννάει στις ελίτ τον «φόβο των μαζών».

Το σκηνικό μοιάζει αδόμητο αλλά δεν είναι. Στο συλλογικό ασυνείδητο, μια νέα φιλοσοφία του φόβου έχει καταφέρει να εγκαθιδρύσει ένα δικό της «μονοπώλιο». Και αυτό είναι τελικά που θρέφει το μονοπώλιο του ελέγχου στο ολοένα και πιο χαώδες σύμπαν ανισοτήτων και διαφορών….