Η κυρία Ελένη είναι η δασκάλα μου τα δύο τελευταία χρόνια.
Τώρα πηγαίνω Τρίτη Δημοτικού και μου έχει μάθει να γράφω, να διαβάζω, και να μη τρέχω πολύ στα διαλείμματα γιατί μπορεί να χτυπήσω.
Συνήθως είναι πολύ καλή και ευγενική, αλλά όταν κάνουμε φασαρία νευριάζει και μας φωνάζει.
Οταν η φασαρία συνεχίζεται, νευριάζει ακόμη πιο πολύ και μας πετάει τις κιμωλίες που έχει επάνω στο γραφείο της.
Μια φορά, είχε χαστουκίσει το Δημήτρη, και από τότε την φοβόμαστε και έχουμε σταματήσει να φωνάζουμε στην τάξη.
Μια άλλη φορά είχε βάλει χαρτοταινία για να κλείσει το στόμα ενός συμμαθητή μου που μίλαγε συνέχεια με τον διπλανό μου.
Ευτυχώς όμως δεν μας βάζει πολλές τιμωρίες. Τιμωρεί μόνο την καλύτερή μου φίλη,που είναι από την Ουκρανία.
Η Αναστασία, περνάει σχεδόν όλα τα διαλείμματά της μόνη,γράφοντας τιμωρία στο τετράδιο που έχουμε για την ορθογραφία.
Είναι πολύ καλή μαθήτρια όμως και ακόμη και αν η κυρία Ελένη θυμώνει μαζί μου, εγώ πηγαίνω και της κάνω παρέα.
Στην ενημέρωση των γονιών είχε πει στη μαμά μου ότι η Αναστασία είναι πολύ άτακτη και δεν πρέπει να την κάνω παρέα πια.
Εγώ φοβάμαι να της πω ότι η κυρία Ελένη δεν είναι καθόλου καλή μαζί μας και οτι θέλω άλλη δασκάλα.
Μαμά μου,να σου πω κι αυτό:μερικά παιδιά την φωνάζουν ”τρελοελένη”. Σσσσττ, μη το πεις πουθενά εντάξει; Ε, μαμά!
Σχεδόν δέκα χρόνια μετά η κυρία Ελένη βρίσκεται κοντά στη σύνταξη και διδάσκει ακόμη σε δημοτικά σχολεία.
Της έχουν γίνει κάποιες συστάσεις, αλλά τα περισσότερα παιδιά φοβούνται να παραδεχτούν ότι κακοποιούνται σωματικά και λεκτικά από την ίδια τους τη δασκάλα.
Οι άλλοι δάσκαλοι και ο διευθυντής γνωρίζουν τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιβάλει την τάξη, αλλά φοβούνται ότι θα γίνει κάποιο σκάνδαλο και θα κινδυνεύσει η δουλειά τους αν μαθευτεί κάτι.
Από τα χέρια της έχουν περάσει πάνω από 200 παιδιά ηλικίας 6-12 ετών.
Σχεδόν όλα δέχονταν συστηματική και καθημερινή κακοποίηση.
Δασκάλες σαν την κυρία Ελένη δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που δέχονται bullying από τους δασκάλους τους, συνήθως δεν το αποκαλύπτουν στους γονείς τους υπό τον φόβο μιας ακόμη μεγαλύτερης τιμωρίας ή χαμηλής βαθμολογίας.
Πολλά από αυτά, χάνουν την όρεξη για μάθηση και βρίσκουν δικαιολογίες για ν’ αποφύγουν το μάθημα.
Η σχολική χρονιά ξεκινάει στις 11 Σεπτεμβρίου και είναι δική μας ευθύνη να μη αφήσουμε καμία κυρία Ελένη να στοιχειώσει το γιό/αδερφό/ξάδερφο/γνωστό μας.
Καλή σας αρχή, καλή σας σχολική χρονιά παιδιά.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
4 Σχόλια
Εάν δεν εκαλύφτητε Κυρία Μπέτυ Χρυσοστομακη-πάντα ομιλώ περί συγκεκριμένου και μεμονομένου γεγονότος-δες τε τί συμβαίνει και ανα τον κόσμο:http://www.huffingtonpost.com/news/teacher-abuses-student//
Οι χαρακτηρισμοί περί εμπάθειάς μου προς το εκπαιδευτικό προσωπικό,είναι το ολιγότερον α τ υ χ ε ί ς
Θερμά και πάλι ευχαριστώ,
Δημήτρης Κατσούλας
Μπορείτε Κυρία Μπέτυ Χρυσοστομακη(ο τονισμός είναι ο δικός σας),να επισκεφτείτε το κείμενο της Κυρίας Ελπίδας Νούσα-η οποία με κατέπληξε με την ηρεμία της παρατήρησής της,εν αντιθέσει μ’ εσάς που δεν φαίνεσθε και τόσο ψύχραιμη-και να δείτε εκεί την απάντησή μου.Ελπίζω να σας κάλυψα,επισημαίνοντας για τρίτη φορά ότι οι εκπαιδευτικοί δίνουν και την ψυχή τους ακόμη προς ό ετάχθησαν.
Θερμά ευχαριστώ,
Δημήτρης Κατσούλας
Από πότε η εξαίρεση δημιουργεί τον κανόνα κ. Κατσούλα? Ως εκπαιδευτικός βρίσκω χυδαίο και υβριστικο τον τρόπο που προσεγγίζετε τους Ελληνες δασκάλους.
Η κ Ελένη σας παρουσιάζεται ρατσιστρια, βίαιη, απάνθρωπη, άδικη, αναλγητη και επιθετική!!! Και όλα αυτά μαζεμένα στον ψυχισμό ενός εκπαιδευτικού που έχει να κάνει καθημερινά με αθώες ψυχουλες! Θα έπρεπε να είχαν επέμβει οι παντες και πιστέψτε με – έχω 30 χρόνια εμπειριας- οι γονείς των παιδιών δεν είναι τα απαθή όντα που παρουσιαζετε.
Επενεβην από ένα κατάφωρο αίσθημα αδικίας που ενιωσα διαβάζοντας το κείμενο- απάντηση της κ. Νουσα, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν εξαιρετικά ήπιο σε σχέση με όσα, προς έκπληξη μου, διάβασα εκ των υστέρων στο κείμενο του κ. Κατσούλα, αλλά αρνούμαι να επιχειρηματολογησω υπέρ των συναδέλφων μου γιατί δεν έχω να αντιμετώπισω επιχειρήματα αλλά εμπάθεια, ύβρεις και συκοφαντία. Και αυτά δεν αντιμετωπίζονται με επιχειρήματα, είναι βαθιά ριζωμένα στον ψυχισμό και την παιδεία του υπογραφοντος.
Να υποθέσω, αγαπητέ Δημητρη, πως οι εικόνες που περιγράφεις είναι πλασματικές και με σκοπό μέσα από την υπερβολή τους να αφυπνίσουν… Κάτι σαν κοινωνικό μήνυμα κατά του bullying και του εκφοβισμού από τους δασκάλους. Οι μέθοδοι που αναφερεις(διδασκαλίας- διαπαιδαγωγησης-συμπεριφοράς-αντιμετωπισης…π.χ:χαστουκίζει…κλεινει με χαρτοταινία το στόμα των μαθητων…πεταει κιμωλίες…) βρισκονται ευτυχως μακριά από την καθημερινότητα και τη σχολική διαδικασία των Ελλήνων επιστημονων-εκπ/κων λειτουργων.Η παρεμβαση από μεριάς μου γίνεται γιατί στην προσπαθειά σου μεσα από το κατα τ’αλλα ευστοχότατο κειμενό σου να θίξεις το φαινόμενο και να προσεγγίσεις ρεαλιστικά το θέμα, νομιζω ίσως προκαλέσεις άσχημες εντυπώσεις σε ορισμένους για τους έλληνες δασκάλους.Σιγουρα είναι καίριο και φλέγον το ζήτημα όχι μονο της ελληνικής, αλλά κάθε κοινωνίας.Ο σχολικός εκφοβισμός χαρακτηρίζεται δυστυχως από διαχρονικότητα, υπήρχε ανέκαθεν, αλλού ηπιότερος και αλλού εντονότερος, όμως από την εμπειρία μου των 30 χρόνων στα σχολεία,θα πω πως η πλειονότητα των δασκαλων δεν ηταν ποτε “παρατηρητές” του φαινομένου…ούτε σιωπουν, ούτε καλύπτουν πράξεις και συμπεριφορές, που αφήνουν σημάδια στις παιδικές ψυχές!Ειναι δίπλα και έτοιμοι να βοηθησουν κάθε παιδί που βιώνει τον αποκλεισμό, την κοροϊδία, ή συναισθήματα σαδιστικά, που οδηγούν σε πράξεις κατακριτέες από κάθε λογικό και ευαίσθητο ον.Και για να είμαι αντικειμενική, δεχομαι φυσικά πως υπάρχουν περιπτώσεις βίας από δασκάλους σε βάρος των μαθητών, όμως είναι αρκετά σπάνιες με αποτέλεσμα, όταν αποκαλύπτονται, να προσελκύουν το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης και γι’αυτο να ακουγονται περισσότερο.Καλή σχολική χρονιπα σε όλους!