Τζίνα Δαβιλά

 Ο Άγιος Παντελεήμων, ο Ιατρός, αποτελεί για την Ορθοδοξία καταφύγιο των ανθρώπων στον πόνο και κυρίως στην ασθένεια. Το αρχικό όνομα του Αγίου ήταν Παντελέων, ωστόσο λίγο πριν τον μαρτυρικό θάνατό του, που απετέλεσε αφορμή για να ασπαστούν οι στρατιώτες του βασιλιά τον Χριστιανισμό, ονομάστηκε Παντελεήμων. Ανήκει στους Ανάργυρους Αγίους, δηλαδή εκείνους του γιατρούς που θεράπευαν δωρεάν χωρίς να ελάμβαναν αργύρια, αμοιβή.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος στον χώρο του 401 Στρατιωτικού Νοσοκομείου επί της Λεωφόρου Κατεχάκη είναι το καταφύγιο Πίστης και Προσευχής των ασθενών, των αποθεραπευμένων και των επισκεπτών. Πρόκειται για ένα σχετικά πρόσφατο Εκκλησάκι, αρχοντικό, απλό, αυθεντικά επιβλητικό χωρίς υπερβολές,  γαλήνιο, φωτεινό, έμπλεο θαλπωρής,  με κατανυκτικότητα, με καθαρότητα στις γραμμές και εξαιρετική-εξαιρετική αγιογράφηση που αποπνέει αισιοδοξία, ελπίδα, χαρά. Πρόκειται για έναν πολύτιμο τόπο προσευχής και άντλησης δύναμης. Η ενέργεια του χώρου είναι συγκλονιστική. Ανεγέρθη στις 7 Σεπτεμβρίου του 1994 επί Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Βούλγαρη, παραμένει ανοιχτό όλες τις ώρες της ημέρας. Ψαλμωδίες μαγνητοφωνημένες συνοδεύουν τις προσευχές των επισκεπτών, ενώ ο αύλειος, περιβάλλων χώρος του Ιερού Ναού  αποτελεί ένα ξεχωριστό διάκοσμο λόγω του περιποιημένου κήπου με τις τριανταφυλλιές και του πέτρινου παγκακίου κάτω από τα ψηλά δέντρα.

Ο Άγιος Παντελεήμων, εκτός από προσκυνηματικός χώρος, αποτελεί αισθητική όαση επί της Κατεχάκη. Ανέκαθεν οι μικροί ναοί και οι ιδιωτικοί χώροι προσευχής ήταν περισσότερο οικείοι και γίνονταν πιο προσωπικοί. Ο Ι.Ν. του Αγίου Παντελεήμονα είναι ένα ακριβό στολίδι – πρακτικά και συναισθηματικά –  στο ψυχρό, παλαιό, μα άριστα οργανωμένο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.  Το τέμπλο, περίτεχνο από λευκό λαξευμένο μάρμαρο, “βαθαίνει”, μεγαλώνει τη ματιά και το συναίσθημα ακόμη και στους μη ένθεους.

Το φωτογραφικό υλικό που ακολουθεί αποτυπώνει στο ελάχιστο την πραγματικότητα.

Με την πρώτη ευκαιρία να το επισκεφθείτε. Είναι ένας μικρός, ευχάριστος περίπατος στην εν δυνάμει ωραιότερη πρωτεύουσα του κόσμου. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 27 Ιουλίου. 

Φωτογραφίες: Τζίνα Δαβιλά- Αγιογράφηση Ιερού Ναού: Βασίλειος Δημάκης (Καρδίτσα)

Ακολουθεί η βιογραφία του Αγίου Παντελεήμονα.

Βιογραφία:

Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια. Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (που γιορτάζεται από την Ορθοδοξία στις 26 Ιουλίου ανήμερα της Αγίας Παρασκευής) που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας.

Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.

Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.

Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά.