Ο Ελληνισμός δεν δέχεται νέα «εισβολή» μόνο στον Εβρο και στα νησιά, αλλά και στην Κύπρο. Αποτέλεσμα και αυτή η «εισβολή» της οργανωμένης προσπάθειας της Τουρκίας να προκαλέσει προβλήματα σε Ελλάδα και Κύπρο.

Στατιστικά μιλώντας, το μεταναστευτικό αποτελεί μια ασύμμετρη απειλή και για την Κύπρο. Πρόκειται για μια βραδυφλεγή βόμβα που απειλεί με αλλοίωση τον δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού, που δυστυχώς έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα το πρόβλημα της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής και του εποικισμού στο βόρειο τμήμα που δεν ελέγχει.

Με βάση την αναλογία πληθυσμού, η Κύπρος αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς το ποσοστό των προσφύγων-μεταναστών έχει υπερβεί το 3% του αριθμού των γηγενών κατοίκων την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη ο μέσος όρος είναι κοντά στο 1%. Μόνο μέσα στους δύο πρώτους μήνες του 2020, πέρασαν στην Κύπρο και κατέθεσαν αιτήσεις για πολιτικό άσυλο 2.150 μετανάστες. Υπολογίζεται μάλιστα, ότι τα πρόσωπα που πέρασαν από τα κατεχόμενα είναι πολύ περισσότερα και μέχρι στιγμής δεν έχουν εντοπιστεί. Συνολικά, οι αιτήσεις που εκκρεμούν για αιτητές ασύλου από το 2019 ξεπερνούν τις 17 χιλιάδες!

Η «πράσινη γραμμή», όπως ονομάζεται η γραμμή αντιπαράταξης που φθάνει σε μήκος τα 189 χιλιόμετρα από τον Πύργο Τηλλυρίας μέχρι τη Δερύνεια, αποτελεί την «αχίλλειο πτέρνα» για την Κύπρο. Η «πράσινη γραμμή» χαράχθηκε αρχικά από τους Βρετανούς για να χωρίσει στα δύο τη Λευκωσία μετά τις πρώτες διακοινοτικές συγκρούσεις του 1964. Και δέκα χρόνια αργότερα, με την τουρκική εισβολή και την προέλαση του «Αττίλα» αυτή η διαχωριστική γραμμή επεκτάθηκε κατά μήκος του νησιού. Με τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους να τοποθετούνται ένθεν και ένθεν της νεκρής ζώνης.

Με τα σημερινά δεδομένα, η Κύπρος αδυνατεί να ελέγξει ολόκληρη τη γραμμή, το ίδιο και η μικρή σε αριθμητική δύναμη ΟΥΝΦΙΚΥΠ, γεγονός που εκμεταλλεύονται οι Τούρκοι και διοχετεύουν μετανάστες μέσω των πολλών «σκοτεινών σημείων» που υπάρχουν κατά μήκος αυτής της γραμμής.

Η κατάσταση με την «πράσινη γραμμή» είναι ιδιάζουσα γιατί η Κύπρος είναι ένα κράτος και αυτή η διαχωριστική γραμμή δεν αποτελεί σύνορο, ώστε να κλείσει με ένα τείχος ή ένα φράχτη. Ισως αυτό να επιδιώκει τελικά και η τουρκική πλευρά καθιστώντας αυτή τη γραμμή ένα σκληρό «σύνορο» που θα χωρίζει τις ελεύθερες περιοχές με τα κατεχόμενα, ώστε να το εκμεταλλευτεί πολιτικά και να εκβιάσει αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Συνεπώς, οι λύσεις που θα πρέπει να βρεθούν ώστε να κλείσουν αυτές οι «τρύπες» στη νεκρή ζώνη και να σταματήσει η συνεχής ροή μεταναστών, είναι άλλες. Είτε με την τοποθέτηση καμερών, είτε με την αύξηση των περιπόλων της Εθνικής Φρουράς, με ιδιαίτερη έμφαση σε πιο αποτελεσματικό έλεγχο των σημείων στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, απ’ όπου περνούν σήμερα οι μετανάστες. Η Λευκωσία θα πρέπει ακόμη να σκεφθεί και το ενδεχόμενο να σταματήσει την καταβολή επιδομάτων σε αιτητές ασύλου, μέτρο που ήδη προσανατολίζεται να εφαρμόσει και η Ελλάδα…

Βασικό άρθρο στον Εθνικό Κήρυκα