Τα όνειρα ως γνωστόν δεν κοστίζουν ούτε υπόκεινται-προς το παρόν τουλάχιστον- σε φορολογία. Σε αυτό τον τόπο η νεολαία του σήμερα βλέπει μπροστά της ένα τεράστιο αδιέξοδο, ένα σκοτεινό τουνελ χωρίς κάποιο φωτεινό ίχνος κατεύθυνσης. Χθες βράδυ ο υπουργός Παιδείας σε τηλεοπτική εκπομπή (“Στον Ενικό”, του Ν. Χατζηνικολάου) απαντούσε μεταξύ άλλων σε ερωτήσεις δασκάλων, καθηγητών, φοιτητών, μαθητών.

Θα σταθώ στην ερώτηση μιας φοιτήτριας που εκπονεί διδακτορική διατριβή στον Δημόκριτο, με επίβλεψη από το Πανεπιστήμιο της. Πληρούσε τους όρους για υποτροφία, αλλά λόγω κατάργησης των υποτροφιών λαμβάνει ένα επίδομα ( ερευνητικό) για το οποίο το Δημόσιο της επιβάλλει να έχει μπλοκάκι ελεύθερου επαγγελματία, δηλαδή να πληρώνει ΟΑΕΕ, ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος! Κοινώς: λαμβάνει περί τα 800 ευρώ, πληρώνει ΟΑΕΕ 250, ΦΠΑ 23% (185 ευρώ) και φορολογείται και στο τέλος του έτους! Από τα τηλεφωνήματα που έγιναν και τα μηνύματα στην εκπομπή, φαίνεται ότι οι περιπτώσεις είναι εκατοντάδες. Ο υπουργός επικαλέστηκε το παλιό στρεβλό καθεστώς των επιδοτούμενων για έρευνα μεταπτυχιακών υπότροφων και κατέληξε στην γνωστή πλέον θεωρία της συρρίκνωσης: είστε πολλοί, οπότε δεν μπορεί να μήν εισπράττει το δημόσιο ή να σας δώσει μια κάποια λύση!

Στην χώρα με ανεργία 50% σε ηλικίες κάτω των 30 ετών, στην χώρα που έρευνα, καινοτομία και επιστήμες έχουν μπεί στην κλίνη του Προκρούστη, το κράτος εισάγει μια εισπρακτική καθαρά τεχνική μέθοδο, για όλους και για όλα. Σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής(πιθανώς και της Αφρικής) εάν αιτηθείς για μεταπτυχιακές σπουδές ή εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, το πρώτο πράγμα για το οποίο σε ενημερώνουν είναι σχετικά με τις δυνατότητες οικονομικής ενίσχυσης και υποτροφιών. Ούτε ασφαλιστικές εισφορές, ούτε φόροι, ούτε ΦΠΑ. Παράλληλα με την έρευνα και διατριβή σου, προάγεις την επιστήμη και το ίδρυμα το οποίο σε επέλεξε, άρα και την χώρα στην οποία θα σε φιλοξενήσει ως ερευνητή και διδάκτορα. Και γι αυτό σε επιδοτούν…

Στην Ελλάδα, απαγορεύονται πλέον τα όνειρα, οι φιλοδοξίες, η ευγενής άμιλλα για πρόοδο, καινοτομία, έρευνα. Ματαιώνονται οι επιθυμίες και δυστυχώς καλλιεργείται ένα επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, απότοκο της βιοπολιτικής ισχύος. Εάν το άτομο διαπιστώσει ότι ένας άλλος συμπατριώτης του είχε την οικονομική ευχέρεια από τους γονείς του ή ακόμα και αν είχε περισσότερες αξιοκρατικά ικανότητες με τις οποίες τελικά προχώρησε και πέτυχε τους στόχους του στην ζωή, γεννιέται,σε πολλές περιπτώσεις ,φθόνος και μνησικακία για τις ματαιωμένες φιλοδοξίες αυτού που τελικά δεν πέτυχε. Γεννιέται ένας άτυπος εμφύλιος πόλεμος, ένας ισχυρός κοινωνικός δαρβινισμός, που βάζει την νεοελληνική πραγματικότητα σε ράγες κοινωνικού αυτοματισμού και οδηγεί σε ζούγκλα την αγορά εργασίας στην οποία δεν επιβιώνει πάντα ο ικανότερος και ο πλέον άξιος.

Αυτές οι ματαιωμένες επιθυμίες, αυτά τα κομμένα όνειρα της ελληνικής νεολαίας, είναι το μεγαλύτερο συλλογικό τραύμα στην τελευταία βίαιη 5χρονη οικονομική πολιτική. Η δε μνησικακία που υπογείως τρέχει κρυμμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο, μοιάζει με κινητή βόμβα, με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Αυτό το κοινωνικό κόστος, που μετακομίζει συνεχώς από γενιά σε γενιά, είναι το βαρύτερο τίμημα από το δόγμα του σοκ στο οποίο έριξαν την χώρα και τους πολίτες της, ξένα και εγχώρια συμφέροντα που εκπροσωπούνται από πρόθυμους, εντός και εκτός χώρας, πολιτικούς. Μόνιμος στόχος; Η απαξίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου και της εργασίας, ώστε να μειώνεται συνεχώς το κόστος παραγωγής για τα ισχυρά διεθνή ολιγοπώλια που καταβροχθίζουν σταδιακά εθνικές οικονομίες, υπερχρεωμένες και κλειστές, όπως η ελληνική…

Ηλίας Καραβόλιας