Αρχείο Σεπτεμβρίου 2017

Ο Αρχιτέκτονας Νίκος Κτενάς στις 20 Σεπτεμβρίου 2017 έλαβε ειδικό τιμητικό βραβείο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο για το πολυσχιδές αρχιτεκτονικό του έργο και την προσφορά του στην τέχνη της Αρχιτεκτονικής. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη για τον Πειραιώτη και γεννημένο το 1960 κ. Νίκο Κτενά ο οποίος έχει γυρίσει ως φοιτητής τον κόσμο, έχει λάβει Πανεπιστημιακές θέσεις στη Ν. Υόρκη και στην Ελβετία και φυσικά στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Πολυσχιδής ο ίδιος, ευαίσθητος, ευαισθητοποιημένος, πρακτικός και με διευρυμένους ορίζοντες ξεκίνησε από το Columbia της Νέας Υόρκης, ακολούθησε το AIFS Πανεπιστήμιο του Λονδίνου για να οδηγηθεί στο Λουγκάνο στην Ελβετία και στη Λωζάννη με τον καθηγητή Luigi Snozzi να τον έχει χαρακτηρίσει ως “Υπόσχεση Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής. Σέβεται την γεωγραφία, την ιστορία, το πολιτισμό ενός τόπου και οι μελέτες του αφήνουν μια  διαμπερή προοπτική κτηρίων και γεωγραφίας.

Τον υποδεχόμαστε στον νοερό κήπο του iPorta.gr ανάμεσα σε φως και πολύ πράσινο, το χρώμα της ισορροπίας για έναν περίπατο που ευελπιστούμε να βρει ανοιχτά αυτιά από τους διαχειριστές του Πολιτισμού τούτης της μικρής, αλλά θαυματουργής σε ανθρώπινο δυναμικό χώρας. Γιατί η Ελλάδα πάντα θα γράφει τη δική της ιστορία με τις θαυμαστές εξαιρέσεις επιστημόνων κάθε είδους.

Τζίνα Δαβιλά

Αρχιτεκτονική: στατική μελέτη, αισθητική, εργονομία, εντυπωσιασμός, πρωτοτυπία. Με ποια σειρά τα τοποθετείτε ως επιστήμονας και πώς σας ζητούν οι άνθρωποι να τα τοποθετείτε, όταν δημιουργείτε;

Πρώτα, θα ήθελα να αφαιρέσω την λέξη ‘εντυπωσιασμός’ από την ερώτηση η οποία εκφράζει υποκειμενικότητα και θα αντικαθιστούσα την λέξη ‘πρωτοτυπία’ με τη λέξη ‘πρωτοπορία’. Κατόπιν θα απαντούσα πως όλες οι έννοιες στις οποίες αναφέρεστε, συνυπάρχουν πάντα στην αρχιτεκτονική ή πιο συγκεκριμένα, δεν υφίσταται αρχιτεκτονικό έργο χωρίς αισθητική, στατική και εργονομία, όπου ο συνδυασμός τους να μην αποσκοπεί σε ένα είδος εφεύρεσης, σε κάτι πρωτοποριακό!

Βέβαια πρέπει να πω, πως την απάντηση στο ερώτημα σας την έχει δώσει ο Μάρκος Βιτρούβιος περί τα μέσα του τελευταίου προ Χριστού αιώνα, στο γιγάντιο έργο του ‘De Architectura’, όπου αναφέρεται στις τρεις έννοιες, Venustas – Firmitas – Utilitas ως τις τρεις βασικές αρχές της αρχιτεκτονικής. Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, σπάνια και πάντα επιδερμικά τοποθετούνται εξ αρχής επί των παραπάνω θεμάτων οι πελάτες, ασφαλώς όμως κατανοούν τους ορισμούς αυτούς εκ του αποτελέσματος μιας αρχιτεκτονικής πρότασης, και αυτό το θεωρώ σωστό.

Υπάρχουν κάποια στοιχεία στο σχεδιασμό που θεωρείτε ότι απαραίτητα πρέπει να διαθέτει ένα κτήριο, επαγγελματικής ή οικιακής χρήσης;

Το βασικότερο στοιχείο είναι αυτό μιας “διαλεκτικής σχέσης” με τον τόπο, είτε πρόκειται για ένα γεωγραφικό ή αστικό σύνολο.

Πότε μας «καταπίνει» ένα κτήριο και πότε μας «απελευθερώνει» κατά την εκτίμησή σας;

Συχνά αναφερόμαστε σ’ ένα κτήριο ως ‘ακίνητο’ διότι έτσι είναι και δεν έχει συνεπώς την ικανότητα να μας ‘καταπιεί’ ή να μας ‘απελευθερώσει’ κυριολεκτικά. Όπως κάθε έργο όμως του ανθρώπου, ένα κτήριο επικοινωνεί μαζί μας, και έχετε δίκιο, πολλές φορές μας προκαλεί διάφορα συναισθήματα. Πιστεύω πως τα σημαντικά κτήρια, μέσω της δομής τους μας διδάσκουν την ιστορία ενός τόπου, “απελευθερώνουν” μέσα μας την ικανοποίηση που προκαλεί η γνώση, και αυτό ακριβώς αποκαλούμε πολιτισμό!

Για να δημιουργήσετε χρειάζεστε απαραίτητα τεράστιους γεωγραφικούς χώρους;

Όχι, αντιθέτως χρειάζομαι έναν πολύ μικρό χώρο ή καλύτερα, όσο χώρο απαιτούν οι ανάγκες αυτού που θα το κατοικήσει! Ο τρόπος όμως με τον οποίο προτείνεται ένα κτήριο, η θέση του και η μορφολογία του εν γένει, είναι πάντα σε σχέση με το ευρύτερο γεωγραφικό ή αστικό περιβάλλον, να είναι μέρος αυτού έτσι ώστε να υπάρχει αυτή η διαλεκτική σχέση στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως.

Έχετε χαρακτηριστεί ως «υπόσχεση Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής». Ποια υλικά θεωρείτε ότι προάγουν τούτο το χαρακτηρισμό και ποια τεχνογνωσία;

Ομολογώ πως με κολακεύει ο χαρακτηρισμός αυτός, αν και ίσως να είναι λίγο υπερβολικός και βέβαια ο χρόνος παραμένει για όλους μας ο απόλυτος κριτής… Πιστεύω πως η αρχιτεκτονική είναι πρωτίστως μια πνευματική δραστηριότητα και λιγότερο μια τεχνική. Δεν έχει συνεπώς άμεση σχέση με συγκεκριμένα υλικά και κάποια ειδική τεχνογνωσία η οποία συνεχώς μεταβάλλεται, εξελίσσεται. Αντιθέτως, εμμονή σε υλικά και μεθόδους θα δρούσε πολύ περιοριστικά στην αρχιτεκτονική σύλληψη, ή ακόμη και στον τρόπο διαβίωσης το οποίο είναι αυτό που πραγματεύεται η αρχιτεκτονική. Από την άλλη, ο αρχιτέκτονας ασφαλώς επιλέγει την ύλη η οποία εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την δημιουργία του, είναι συνεπώς πάντα ενήμερος των τεχνολογικών εξελίξεων.

Ποιες διορθώσεις θα κάνατε στην Ελλάδα; Επιλέξτε πέντε σημαντικές περιοχές και πείτε μας την άποψή σας.

Ως αρχιτεκτονικές επεμβάσεις, θα μπορούσα να κάνω άπειρες. Η ιστορία όμως μας έχει διδάξει πως σε καμία περίοδο δεν υπήρξε ‘άνθηση’ μιας δραστηριότητας μεμονωμένα, αλλά πάντα ήταν μέρος μιας πνευματικής και κοινωνικής ακμής. Θα μου επιτρέψετε συνεπώς να προτείνω πέντε, όχι γεωγραφικές περιοχές, αλλά πέντε γενικές παθογένειες θα έλεγα της κοινωνίας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι οι μόνες ή πως δεν είναι αλληλένδετα θέματα.

Α. Θεσμικές αλλαγές γύρω από την νομοθεσία της δημόσιας αρχιτεκτονικής. Είναι μία νομοθεσία αναχρονιστική αυτή των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών αλλά του τρόπου υλοποίησης των έργων αυτών. Αρκεί να κοιτάξουμε γύρο μας και θα αντιληφθούμε αμέσως τις καταστροφικές συνέπειες, κυρίως για την πόλη, αυτών των λεγομένων μελετο / κατασκευών.

Β. Σεβασμός στον Πολιτισμό μας. Με αιτία, ένα θέμα με το οποίο ήθελα να ασχοληθούν οι φοιτητές μου, έκανα μετά από καιρό, ένα περίπατο σε μία από τις ωραιότερες τοποθεσίες της Ευρώπης που βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, από τις στήλες του Ολυμπίου Διός μέχρι το Θησείο. Πόσο θα ήθελα να είναι μαζί μου ο/η υπουργός πολιτισμού ή έστω κάποιος αρχαιολόγος που ασχολείται με αυτόν τον αρχαιολογικό περίπατο, με τον οποίο θέλησα να ασχοληθούν οι φοιτητές μου… διότι αυτή η μεγαλειώδης πορεία μέσα στο χρόνο, στην ιστορία, έχει εξελιχθεί σ ‘έναν απλό πλακόστρωτο δρόμο με ανεξέλεγκτη βλάστηση η οποία απαγορεύει την οποιαδήποτε θέαση και συνεπώς σχέση με τα εξαιρετικής σημασίας μνημεία, γεμάτος με μικροπωλητές, απορρίμματα, βανδαλισμένη σήμανση, τεράστια τουριστικά λεωφορεία σταθμευμένα στην καρδιά του περιπάτου του Πικιώνη, και άλλα πολλά παράδοξα…

Γ. Παιδεία. Ασφαλώς αυτό το θέμα έχει άμεση σχέση με το προαναφερθέν, αλλά και με την ουσιαστική μόρφωση και γνώση, και φτάνει έως την καθημερινή συναλλαγή του κάθε ενός, μέχρι και το επαγγελματικό ήθος.

Δ. Αστική κουλτούρα. Άμεσα σχετικό με τα δύο προηγούμενα, αλλά και με τον σεβασμό του κάθε πολίτη προς τα της πόλης στην οποία διαβιώνει, αλλά και με την συμπεριφορά, την ψυχική ευγένεια προς κάθε κατεύθυνση που ο Έλληνας ως πολίτης μιας ανεπτυγμένης Ευρωπαϊκής χώρας με εξαιρετικά πλούσια ιστορία κατέχει, αλλά δεν χρησιμοποιεί.

Ε. Εξωστρέφεια. Κλείνω με άλλο ένα θεσμικό θέμα, το οποίο είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που πρέπει να απασχολήσει τη σύγχρονη κοινωνία μας, και σε πολλές δραστηριότητες. Αυτό, πρώτα απ’ όλα διότι αγαπάω πολύ αυτόν τον τόπο και πιστεύω στην ιστορική ικανότητα του Έλληνα στην καινοτομία, και κατά δεύτερον, η λόγω της ενασχόλησης μου με την διδασκαλία στο εξωτερικό και της συνεχούς μετακίνησης μου στον Ευρωπαϊκό χώρο, θεωρώ μειονέκτημα την “απομόνωση” και την άρνηση να προωθήσουμε προς τον κόσμο όλα αυτά τα οποία εμείς μπορούμε! Η διάδοση αυτή, αν θέλετε, δεν μπορεί να επέλθει μόνον δια του τουριστικού προϊόντος, τον ήλιο, την θάλασσα, την ξενάγηση σε μνημεία, κοκ, αλλά δια της εκπαίδευσης, της έρευνας, της παραγωγής, της εφευρετικότητας και καινοτομίας.

Αν σχεδιάζατε από την αρχή μια πόλη ή μια κωμόπολη, ποια υλικά και ποιες γραμμές θα χρησιμοποιούσατε;

Κάτι τέτοιο θα το ήθελε ο κάθε αρχιτέκτονας αλλά το θεωρώ αδύνατον σήμερα να υπάρξει μια τέτοια ανάθεση… Έχω ασχοληθεί ερευνητικά, όσα χρόνια διδάσκω, με αστικά θέματα, και όνειρο μου είναι κάποια στιγμή να συνθέσω και να εκδόσω μία σειρά βιβλίων για το θέμα αυτό. Την πόλη την κάνει η χρόνος, ακόμα και τα ελάχιστα ιστορικά παραδείγματα σύγχρονων νέων πόλεων που κατασκευάστηκαν εξ’ αρχής το δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα, είναι πολύ νέες ακόμα για να τις κρίνουμε. Όσο για τα υλικά, πιστεύω πως μια τέτοια κλίμακα επέμβασης, θα έπρεπε να γεννηθεί από τα υλικά της γης της. Θεωρώ πως το ενδιαφέρον του αρχιτέκτονα σε σχέση με την πόλη, προσανατολίζεται στο πώς κάθε επέμβαση του επηρεάζει – συμπληρώνει – συνδιαλέγεται με την ιστορική της πραγματικότητα.

Ποια έργα παγκοσμίου αποδοχής θα θέλατε να ήταν δικά σας και γιατί;

Αδύνατον να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση διότι θα αδικούσα πάρα πολλά έργα. Αν το επιδιώξω, θα έλεγα πως θα ήταν τα του μοντερνισμού, του 20ου αιώνα.

Ποιος προκάτοχούς σας θαυμάζετε;

Αν εννοείτε προκατόχους του θεσμού των Βραβείων Αρχιτεκτονικής, από το 2000 που ξεκίνησε ο θεσμός αυτός, έχουν δοθεί βραβεία συνολικά πέντε φορές (ανά τετραετία δίδεται) το τελευταίο είναι το φετινό, το δικό μου. Τους εκτιμώ όλους τους βραβευθέντες για το έργο τους, άλλωστε είμαστε όλοι φίλοι πολλά χρόνια! Αν εννοείτε ποιους αρχιτέκτονες γενικά, θαυμάζω τους μεγάλους μαέστρους του 20ου αιώνα οι οποίοι διαμόρφωσαν την αρχιτεκτονική ως βασική ανάγκη όλων των ανθρώπων. Επίσης αισθάνομαι ένα μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για όλους τους δασκάλους στην σύγχρονη αρχιτεκτονική σκηνή που είχα την τύχη να γνωρίσω και να μάθω να σκέφτομαι ως αρχιτέκτονας.

Αν επεμβαίνατε στη γενέτειρά σας, τον Πειραιά, ποιες παρεμβάσεις θα κάνατε;

Ο Πειραιάς είναι μια ιστορική πόλη η οποία έχει σχεδιαστεί με βάση το πολεοδομικό σύστημα που σχεδίασε ο Ιππόδαμος ο Μιλήσιος και αποτελεί πρότυπο πολεοδομικού σχεδιασμού μέχρι και τις μέρες μας. Η πόλη αυτή όμως γιγαντώθηκε, με αποτέλεσμα να έχει ξεπεράσει τις δυνατότητες αυτής της πολεοδομικής δομής. Είναι μια ξέφρενη ανάπτυξη την οποία την έζησε η γενιά μου. Είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόβλημα, όπου δεν υπάρχει επιστροφή και η μόνη λύση νομίζω έγκειται στην αναβάθμιση, τον ανασχεδιασμό του δημόσιου χώρου της πόλης ο οποίος παραμένει αυτός του Ιππόδαμος.

Σας ικανοποιεί η εικόνα της Πρωτεύουσας;

Με ικανοποιεί αυτό που εγώ διακρίνω στην Αθήνα με τα μάτια του αρχιτέκτονα. Είναι μια σύγχρονη πόλη κτισμένη πάνω σε άλλες πόλεις και η ‘διαστρωμάτωση’ αυτή είναι ορατή. Αυτό το φαινόμενο είναι σχεδόν μοναδικό στον κόσμο. Η ίδια η πόλη σε διδάσκει την ιστορία της! Περίπου δυόμιση μέτρα κάτω από το σημερινό επίπεδο βρίσκεται αυτή του αρχαίου κόσμου το οποίο είναι ορατό στον Κεραμικό για παράδειγμα, όπως σε ένα βάθος περίπου ενάμιση μέτρου υπάρχουν μικρές πλατείες στις οποίες κατεβαίνουμε για να εισέλθουμε σε πολλές Βυζαντινές εκκλησίες του ενδέκατου ή δωδέκατου αιώνα, βλέπουμε ακόμα και παλαιά κτήρια σε επίπεδα χαμηλότερα του σημερινού ή πολύ υψηλότερα, που μαρτυρούν την προγενέστερη παρουσία κάποιου χείμαρρου ή παραποτάμου των ποταμών της αρχαίας Αθήνας, σε πολλά σημεία δε της πόλης, τα παραπάνω τα βλέπουμε σήμερα ταυτόχρονα. Κάθε βήμα σχεδόν στην πόλη αυτή προκαλεί σκέψη και αντικείμενο έρευνας και αυτό πραγματικά με συναρπάζει!

Ποια είναι τα στοιχεία που καθιστούν ευχάριστα βιώσιμη μια πόλη;

Αδιαμφισβήτητα η ποιότητα των κοινών της χώρων! …δρόμοι, πλατείες, κήποι, κοκ

Προτού δημιουργήσετε ένα έργο τι λαμβάνετε υπ ‘όψιν σας: την τοποθεσία, την προσωπικότητα των ιδιοκτητών, το ένστικτό σας;

Λαμβάνω υπ΄όψιν μου και τα τρία, και όχι μόνον. Ασφαλώς έχετε δίκιο που το θέτετε πρώτο, η τοποθεσία – γεωγραφία είναι το πρώτο μέλημα μου!

Βουνό, θάλασσα ή πόλη προτιμάτε;

Προτιμώ το ίδιο και τα τρία! Παντού μπορώ να εφαρμόσω της αρχιτεκτονικές αρχές μου, παντού μπορώ να ανοίξω διάλογο με τον τόπο.

Αν δεν ήσασταν βραβευμένος αρχιτέκτονας και πανεπιστημιακός, ποιο επάγγελμα θα κάνατε;

Ομολογώ πως δεν το έχω σκεφτεί ποτέ! Βραβευμένος ή όχι πάλι αρχιτεκτονική θα έκανα νομίζω. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι πιάνουν τα χέρια μου, συνεπώς κάτι δημιουργικό θα έκανα σε κάθε περίπτωση… Ίσως να μου άρεσε να καλλιεργώ ένα κτήμα κάπου όμως κοντά στη θάλασσα… και θα επεδίωκα ταυτόχρονα να διαβάζω πολύ για να γνωρίζω πράγματα..!

Τι θαυμάζετε, τι απεχθάνεστε στη ζωή και στη δουλειά σας;

Θαυμάζω στη ζωή και στη δουλειά το ήθος των ανθρώπων. Απεχθάνομαι την έλλειψη αυτού, τους ανεπίδεκτους μαθήσεως και την αγένεια!

Μια ανάμνηση από την παιδική σας ηλικία…

Η καθημερινή διαδρομή προς το σχολείο μου γύρω από την Μαρίνα Ζέα, από την οδό Φιλελλήνων μέχρι την οδό Σηραγγείου. Έζησα από πρώτο χέρι την κατασκευή της εν λόγω μαρίνας και ίσως αυτό να με επηρέασε στην επιλογή μου να γίνω αρχιτέκτονας… Αν και μετά από κάποια χρόνια, λίγο πιο σοφός, έμαθα πως την έκτισαν επάνω στα αρχαίους νεώσοικους του Αθηναϊκού στόλου, του ισχυρότερου στόλου στον κόσμο της εποχής. Από αυτή την ανάμνηση λοιπόν, έμαθα πως κάθε δημιουργία, προϋποθέτει πολλές φορές αναπόφευκτα, και μία καταστροφή στη δραστηριότητα μας και πως πρέπει να καταστρέφουμε, αν χρειαστεί, με σύνεση!

Αρχιτεκτονική και Ψυχολογία: έχουν σχέση;

Ασφαλώς! Ο τρόπος που διαβιώνουμε το αποτέλεσμα ενός αρχιτεκτονικού έργου, της όποιας κλίμακας, επηρεάζει την ψυχολογία μας! Θα έλεγα πως η αρχιτεκτονική βασίζεται κατά κάποιο τρόπο σε μία έρευνα της ανθρώπινης ύπαρξης! Δεν μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε από την ψυχολογία, ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, για να παράγουμε αρχιτεκτονικό έργο.

Πώς είναι ιδανικά:

Α) ένα σχολείο

Πρέπει ένα παιδί, μέσα σ’ αυτό να αισθάνεται την οικειότητα του σπιτιού του, αλλά να μαθαίνει και διαφορετικούς κανόνες μακριά από τους οικείους του.

Β) μια παιδική χαρά

Δεν είναι άλλο από έναν ποιοτικό κοινό χώρο της πόλης.

Γ) ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο

Σίγουρα όχι φυσικό! Αν και για να είμαι ειλικρινής προτιμώ ένα καραβάκι!

Δ) ένας κήπος

Αυτό και αν είναι ένα Αρχιτεκτονικό θέμα!

 Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του συνεργάτης μας Γιώργου Σαράφογλου ο οποίος είναι προσωπικός φίλος του κ. Κτενά.

Από αριστερά: εξάδελφος, αδελφός και μητέρα του κ. Κτενά, ο Γιώργος Σαράφογλου και ο Νίκος Κτενάς

  Ακολουθούν το βιογραφικό του κ. Κτενά και φωτογραφίες δημιουργιών του από την Ερριέτα Αττάλη και Μαριάννα Μπίστη. 

Νίκος Κτενάς, αρχιτέκτων

Γεννήθηκε στον Πειραιά και είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου Cornell (Ithaca, NY, USA) μετά από σπουδές στα New York University (NY, USA), Columbia University (NY, USA) και στην Cooper Union (NY, USA).

Από το 1985 έως το 1992, διδάσκει στην έδρα Luigi Snozzi στην ‘EPF Lausanne’, της Ελβετίας. Από το 2004 έως το 2007, ως προσκεκλημένος καθηγητής αρχιτεκτονικής, διδάσκει στην ‘Accademia di Architettura’ στο Mendrisio της Ελβετίας. Από το 2010 έως το 2012 διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο τμήμα Αρχιτεκτόνων στον Βόλο, ενώ από το 2013 είναι προσκεκλημένος καθηγητής αρχιτεκτονικής στο Politecnico di Milano, στο Μιλάνο της Ιταλίας.

Τα τελευταία 15 χρόνια έχει παρουσιάσει το έργο του, έχει διευθύνει σεμινάρια και είναι προσκεκλημένος κριτικός αρχιτεκτονικής σε πολλές αρχιτεκτονικές σχολές ανά την Ευρώπη. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις αρχιτεκτονικής, μεταξύ των οποίων, στην ‘NAI’ (Netherlands Institute of Architecture), Ρότερνταμ, Ολλανδία, στο ‘Archivio Cattaneo’, Cernobio – Como, Ιταλία, στο ‘Pavillon de l’Arsenal’ Παρίσι, Γαλλία, ήταν επίσης προσκεκλημένος στην “7η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής» στη Βενετία, Ιταλία, κ.α.

Έχει λάβει πολλά βραβεία και αναγνωρίσεις σε πανελλήνιους και διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και το υλοποιημένο έργο του έχει δημοσιευθεί ευρέως σε διεθνείς επιθεωρήσεις αρχιτεκτονικής καθώς και σε ημερήσιο και εβδομαδιαίο τύπο. Έχει βραβευθεί επίσης για το έργο του το 2008 από το ‘ΕΙΑ’ – Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, ενώ υπήρξε δύο φορές υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό βραβείο αρχιτεκτονικής ‘Mies van der Rohe’.

Το 2006 δημοσιεύεται μονογραφία του έργου του στην επιθεώρηση ‘Αρχιτεκτονικά Θέματα’, ενώ το ίδιο έτος δημοσιεύει ένα θεωρητικό βιβλίο του στην +XM – iiriti editore, στα ιταλικά με τίτλο ‘Semplice / Complesso’.

Διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο στο Lugano της Ελβετίας από το 1987 και στην Αθήνα από το 1993. Ζει και εργάζεται και στις δύο πόλεις.

Nikos Ktenàs, architect

Born in Piraeus, Greece, he is a graduate of Cornell University (Ithaca, NY, USA) after studies at New York University (NY, USA), Columbia University (NY, USA) and the Cooper Union (NY, USA).

From 1985 to 1992 he teaches under Luigi Snozzi at the ‘EPF Lausanne’ in Switzerland. He is an invited professor of architecture at the ‘Accademia di Architettura’ in Mendrisio, Switzerland, from 2004 to 2007. From 2010 to 2012 he teaches in the post graduate program of Architectural Design in the University of Thessaly – Dept. of Architecture in Volos, Greece, while from 2013 he is an invited professor of architecture at the ‘Politecnico di Milano’ in Milan, Italy.

Over the last 15 years he has given lectures, conducted seminars and has been an invited critic in architecture schools all over Europe. He has participated in architectural exhibitions, amongst many, in the ‘NAI’ (Netherlands Institute of Architecture), Rotterdam, in the ‘Archivio Cattaneo’, Cernobio – Como, in the ‘Pavillon de l’Arsenal’ Paris, France, he was also an invited participant in the “7th Biennale of Architecture” in Venice, Italy, etc.

Has received numerous prizes and recognitions in national and international architectural competitions and his built work has been published extensively in local and international reviews of architecture and in weekly and daily press. In 2008 he was awarded with a special recognition for his work by the EIA (Hellenic Architecture Institute) while has been twice a candidate for the ‘Mies van der Rohe’, European architecture prize.

In 2006 the annual review ‘Architecture in Greece’ dedicated a monograph issue on his work and the same year a theoretical dissertation work, ‘Semplice / Complesso’, +XM – iiriti editore, is published in Italian.

He has established his architectural practice in Lugano, Switzerland in 1987 and in Athens, in 1993. Presently, he leaves and works in both cities.

www.nikosktenas.com