Κώστας Σκανδαλίδης 

Σαν σήμερα, στις 25 Απριλίου 1994, έφυγε από τη ζωή, μόλις στην ηλικία των πενήντα πέντε ετών, ένας μεγάλος πολιτικός άντρας: Ο Γιώργος Γεννηματάς. (30.6. 1939-25.4.1994).

Πέρασαν από τότε είκοσι τρία ακριβώς χρόνια. Το κενό της απουσίας του υπήρξε μεγάλο. Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον, όλα τούτα τα χρόνια, κανείς από τους υπηρετήσαντες τον τόπο πολιτικούς μας, έχω την άποψη, ότι θα μπορούσε να συμπληρώσει αυτό το κενό. Με τον θάνατο του Γιώργου Γεννηματά, η Ελλάδα είχε την ατυχία να μην τον δει να την κυβερνά. Κι αυτό τα λέει όλα. Αυτή υπήρξε η δυστυχέστερη στιγμή του ελληνικού κράτους μετά την μεταπολίτευση. Σε μια δύσκολη πολιτικά περίοδο, όπου μια επταετής δικτατορία καταρράκωσε όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς, απομόνωσε την Ελλάδα διεθνώς, διέλυσε την οικονομία και την ανάπτυξη και οπισθοδρόμησε την χώρα για έναν ολόκληρο αιώνα, σε μια εποχή όπου οι έννοιες της σοβαρότητας και του ήθους υπήρξαν ζητούμενες, η μικρή μας πατρίδα η οποία επένδυε προφανώς στο πρόσωπο του πολιτικού ανδρός Γιώργου Γεννηματά, στάθηκε άτυχη.

Αν ο Γιώργος Γεννηματάς, δεν πέθαινε στα πενήντα πέντε του χρόνια, είπαν πολλοί, ότι η μοίρα της Ελλάδας θα ήταν σήμερα διαφορετική. Και το ότι θα γινόταν σίγουρα ο επόμενος πρωθυπουργός μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, αυτό ήταν περισσότερο και από σίγουρο. Κανένας δεν τον αμφισβητούσε. Σε όποιο πολιτικό χώρο κι αν ανήκε. Είχε μια αποδοχή μοναδική. Όπως και το έργο το οποίο άφησε πίσω του ήταν μοναδικό. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας; Την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης; Την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του Δημοκρατικού Στρατού; Την ψήφο στα 18; Τη θητεία του στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών; Τον μοναδικό χαρακτήρα του, με το ήθος, την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, τα οράματά του, την εργασιομανία του;

Αυτό που προσωπικά θα μου μείνει για πάντα στο μυαλό ήταν το μεγαλείο της ψυχής και του μυαλού του να αποδέχεται ακόμη και τους πολιτικούς και ιδεολογικούς του αντίπαλους.

Ήταν άρρωστος πια. Μόλις είχε επιστρέψει από τις Η.Π.Α., όπου πέραν της επέμβασης και της θεραπείας, ανάμεσα στις άλλες προσωπικότητες που συνάντησε εκεί, ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος. Τότε, την εποχή εκείνη, ο Ιάκωβος είχε αμφισβητηθεί και μάλιστα ορισμένοι για να επισημάνουν τη συνεργασία του με το δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα, τον είχαν ονομάσει Σιάκωβο. Είχε έλθει στη Ρόδο και Σύμη για λίγες μόνον ημέρες, προκειμένου, όπως του συνέστησαν οι γιατροί του, να ξεκουραστεί για λίγο.

Ζητήσαμε τότε, ως Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Νότιας Δωδεκανήσου να τον συναντήσουμε. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, λοιπόν, κάποιος από εμάς τον τσίγκλησε ρωτώντας τον για τη συνάντηση αυτή με τον Σιάκωβο, όπως είπε. Η απάντηση που εισέπραξε ήταν μια απάντηση που μας άφησε όλους άναυδους για το μεγαλείο της ψυχής του:

-Αγαπητέ σύντροφε, γι’ αυτόν τον άνθρωπο που κάποιοι τον ονομάζουμε Σιάκωβο, έχω να σου πω, πως πρόκειται για ένα από τους εξυπνότερους ανθρώπους στον πλανήτη της γης! Κι άρχισε να μας διηγείται λεπτομέρειες από αυτή την μοναδική συνάντηση.

Αυτός ήταν ο Γιώργος Γεννηματάς για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ένας μεγάλος Έλληνας που χωρούσε μέσα του όλη την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες. Και που η Ελλάδα και οι Έλληνες είχαμε την ατυχία να μην μας κυβερνήσει. Ίσως η τύχη της χώρας και η δική μας να ήταν σήμερα διαφορετική.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

 The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr