Πόρτα στη Μουσική

Λάκης Παπαδόπουλος: “Ο Μίκης ψάχνει φάντασμα”

Spread the love


Τον υποδεχθήκαμε στο σπίτι μας με αυτό που έγραψε το  1981 ο Λάκης Παπαδόπουλος σε στίχους Κυριάκου Ντούμου για να συμμετάσχει στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις στην Κέρκυρα. Τον πέτυχα να ακούει beatles και να είναι ‘φτιαγμένος’ όπως είπε.
Μπήκε αμέσως μόνος του στο θέμα:


«Εκείνα τα τραγούδια μπορεί να ήταν, βρε παιδί μου, λυπημένα, αλλά ανάβλυζαν μια χαρά, έβγαζαν μια αισιοδοξία. Σήμερα αυτό που λέμε «έντεχνο» έχει θλιβερό στίχο και βγάζουν θλίψη. Του Μάνου Χατζιδάκι τα τραγούδια ήταν λυπημένα και έβγαζαν χαρά. Εκείνη η ενορχήστρωση και το ήθος, δεν υπάρχουν πια σήμερα. Όπως το ταλέντο του Μάνου δεν υπάρχει σε κανένα. Τώρα είμαστε μικρό κράτος με μικρά πράγματα. Κάποτε υπήρχαν και μεγάλα πράγματα.  Αν κάποιος πάει να κάνει κάτι και έχει και έπαρση, δεν μου λέει τίποτα.. Ο Τσιτσάνης, ο Αττίκ, ο Μητσάκης, ο Μαρκόπουλος, ο Λεοντής, ο Θεοδωράκης, ο Κουγιουμτζής παρήγαγαν έργο. Πάντως είναι καλύτερα να μην ζεις το δημιουργό από κοντά, διότι συχνά πέφτεις από τα σύννεφα. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Τζον Λένον γιατί με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Αν ήταν αυθάδης, μίζερος και ό,τι άλλο θέλουν να περάσουν για αυτόν, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Μην μου μιλάς για κανένα. Με ενδιαφέρει μόνο το έργο τους».

Πρωτοτύπησες σε δύο πράγματα: έδωσες τραγούδια σε ετερόκλητα πρόσωπα, από Μητροπάνο και Ρουβά μέχρι Παπακωνσταντίνου και Καρβέλα αφ’ενός και αφ’ετέρου και άνοιξες το δρόμο για τα ντουέτα.
«Η πλάκα ξεκινά από το ότι δένεις διαφορετικά στοιχεία. Όταν παίρνεις στα πολύ σοβαρά τον εαυτό σου ξεκινά το λάθος και η μεγάλη λούμπα. Τραγουδάκια  φτιάχνουμε για να περνάμε καλά. όποιος με φωνάζει με τιμάει . Ένα παιχνιδάκι είναι το τραγούδι,  χαρά και ανυπομονησία.  Και χαίρομαι τα μικρά πράγματα. Συμπάσχω με τον κόσμο. Για αυτό και τους λέω:  θα παίξω όποτε θέλετε. Το ταξίδι, η επαφή με πιο χαλαρό κόσμο με πιο αργούς ρυθμούς με θρέφει. Να μην ψωνιζόμαστε χωρίς λόγο. Να κοροϊδευόμαστε ότι είμαστε οι μοναδικοί. […]
Αυτό που λες για τα ντουέτα. Μετά έγινε χαμός, όλοι έβγαιναν μαζί να τραγουδήσουν. Από την άλλη δεν ήμουν φαταούλας. Είχα τη μουσική ως ερασιτεχνική προσέγγιση και μου βγήκε σε καλό. Δηλαδή δεν είπα στον Μητροπάνο μετά την επιτυχία που κάναμε μαζί: «έλα εδώ Μητροπάνε, ο επόμενος δίσκος θα είναι όοοολο δικός μου» . Ουρανοκατέβατη είναι η διασημότητα και έχω μάθει να σέβομαι εμένα, τη ζωή και τη δύναμη που με κρατάει ζωντανό».

Το στήριγμά σου;
«Η γυναίκα μου. Είναι βράχος, είναι επαγγελματίας και δεν με πίεσε ποτέ να κάνω κάτι. Έχουμε ισορροπημένη σχέση γιατί βλεπόμαστε αργά και πού και την νοιώθω ως καλή φίλη».

Το τίμημα που πλήρωσες;
«Αν είσαι μουσικολόγος δεν σε ψαρώνει τίποτα, αν όχι τότε κάνεις πράγματα για τους άλλους».

Αγανάκτησες στις πλατείες;
«Δεν έρχομαι στις πλατείες, θα είναι υποκριτικό από μέρους μου. Στο κάτω- κάτω, αν οι αγανακτισμένοι είναι κόσμος που δεν έχει να ζήσει, πρέπει να κλίνουμε το γόνυ. Αγανάκτησα με όλα αυτά που συμβαίνουν Πληρώνω άδικους φόρους, αλλά και πάλι μπορώ να ζω».

Ο Μίκης βγήκε στις πλατείες και τσακώθηκε με τον Μπουτάρη.
«Εν προκειμένω ο Μίκης ψάχνει να βρει φαντάσματα για να τσακωθεί. Δεν έχει τιμηθεί, δεν έχει θεοποιηθεί από όλους στην Ελλάδα; Τι άλλο θέλει τώρα; Το είπα και πριν: μπορεί να γνωρίσεις ένα δημιουργό και να πέσεις από τα σύννεφα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν σου έχει κάνει καλό η μουσική του, δεν σε έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο κλπ , ο καθένας μας είναι από ύλη, δεν είναι θεός. Προσωπικά, όμως, ποτέ δεν θα τσακωνόμουν χωρίς  λόγο. Τώρα στα γεράματα πήγε ο Θεοδωράκης να βάλει τα πράγματα στη θέση τους; Όλοι αυτοί έχουν πάρει συναυλίες και από υπουργεία χιλιάδες λεφτά. Εγώ ούτε ξέρω πώς είναι και πού είναι το υπουργείο πολιτισμού. Όλοι ήθελαν και τα στηρίγματα τους, όλοι εκτός από τον Χατζιδάκι που είχε δεν είχε ανάγκη κανένα, όμως αυτός απαίτησε και πήρε το τρίτο πρόγραμμα. Ο άνθρωπος ήταν υπεράνω..»

Με τι θυμώνεις;
«Με ενοχλεί να δείχνεις πολιτισμό και ο άλλος το παίρνει ως αδυναμία. Τώρα έχω γίνει κάφρος για να επιβιώσω. Άμα είναι να πας σε τρελοκομείο, πρέπει να γίνεις αλλιώς».

Τι σε φοβίζει;«Τα σκληρά παιχνίδια που παίζονται με την Τουρκία, το καζάνι που βράζει. Φοβάμαι να μην επαληθευτεί κάτι από αυτά που υποψιάζονται και υποψιαζόμαστε όλοι μας. Είστε και κοντά εσείς».

Το μήνυμά σου στον Πρωθυπουργό:
«Είναι μπερδεμένοι σε όλα, για αυτό το χάλι όλες οι κυβερνήσεις. Μπορεί να έχει καλές προθέσεις, μπορεί όμως να έχει αποτέλεσμα;»

Η σχέση σου με το ραδιόφωνο
«Τα ραδιόφωνα είναι τώρα επιχειρήσεις και πρέπει να βγάλουν λεφτά. Εγώ θέλω να γελώ, να περνώ καλά, να φορώ όλα τα χρώματα, να είμαι ατημέλητος, να γράφω ό,τι μου’ρθει και να αγαπάω παράλληλα πράγματα, εξού και τα ετερόκλητα στοιχεία».

Το κοινό σου έχει νέα παιδιά;
«Βέβαια, γιατί είναι ετερόκλητο το κοινό. Οι πολύ πλούσιοι και οι πάρα πολύ ωραίες γκόμενες πάνε στα σκυλάδικα για να δειχθούν. Δεν ξέρω τι τους αρέσει από τα σκυλάδικα, όσοι έρχονται σε μας είναι συνειδητοποιημένοι. Έχουν μια δημοκρατία μέσα τους και φανερώνουν ότι είναι ανοιχτοί σε διάφορες επιρροές. Όσον αφορά στα νέα παιδιά, έχουμε υπερβάλλοντα ζήλο για να τα κάνουμε καλύτερα από μας. Πιστεύω πως θα μας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό και αν δεν ακολουθήσουν τη μόδα, έχουν πολλές προϋποθέσεις. Το παιδί πρέπει να χρησιμοποιήσει την προσωπικότητά του και να μην έχει πχ το διαδίκτυο μόνο για να βγάλει γκόμενα».

Δισκογραφία:
«Εύχομαι να υπάρχουν πάντα εταιρείες που να μας κάνουν το χατίρι και να βγάζουν τους δίσκους. Ετοιμάζω δουλειά σε μεγάλη δισκογραφική με ετερόκλητα πρόσωπα και θα υπάρχει και προσπάθεια για να δείξουμε μερικές ωραίες μπαλάντες . Ανάμεσα στους συμμετέχοντες θα είναι ο Κατσιμίχας, η Αρλέτα, φίλοι μου και παλιοί αγαπημένοι με ταλέντο, όπως ο  Ηρακλής Τριανταφυλλίδης και ο Γιώργος Γάκης, που κάτι συνέβη και δεν φάνηκαν.»

Χρειάζονται τελικά οι δημόσιες σχέσεις; 
«Ναι, καλές είναι οι δημόσιες σχέσεις αλλά άμα είσαι και τενεκές και δεν ξέρεις να δικαιολογήσεις την παρουσία σου, θα ξεφουσκώσεις».

Μάνος Ξυδούς:
«Αδελφός μου, είχε την καρδιά του δεν μας το΄λεγε. Τραγουδούσε μεταξύ ζωής και θανάτου. Η υπερβολή στη σκηνή, δεν ήταν ψεύτική, ήταν ο εαυτός του, ήταν αυτός που βλέπαμε στη σκηνή. Του χαν πει οι γιατροί να κόψει τις εμφανίσεις και αυτός είχε πει «θα φύγω στην σκηνή επάνω» και έφυγε. Έσβησε εκεί , από το υπάρχον στο μη υπάρχον. Έτσι είναι οι καρδιακές προσβολές. Από την μια ήταν τυχερός, από την άλλη άτυχος γιατί δεν είδε τα καινούρια παιδιά του να μεγαλώνουν».

Υπάρχει άλλη ζωή;
«Δεν ξέρω τι υπάρχει, αλλά βλέπω όνειρα. Δεν το θέλω, αλλά βλέπω το μέλλον, άρα μήπως υπάρχει κάτι; Ό,τι πολύ σοβαρό έχω δει στον ύπνο μου, έχει γίνει πραγματικότητα στη ζωή. Αλλά, αν υπάρχει δεύτερη ζωή θα είναι χαζό να παρουσιαστεί γιατί δεν θα έχει κανένα νόημα. Εννοώ πως η καλοσύνη των ανθρώπων με το σκεπτικό της αποζημίωσης, θα ήταν υποκριτική. Θέλει ο άνθρωπος να πιστέψει κάπου και σίγουρα είναι και καλό επάγγελμα για τους πατριάρχες. Πάντως, ο Ιερώνυμος είναι πολύ καλός, όπως επίσης και ένας παπάς στα Λιόσια που δίνει φαγητό στους φτωχούς».

Εν μέσω ειπωμένων και αιωρούμενων σκέψεων, μας αποχαιρέτισε ο Λάκης Παπαδόπουλος. Πόσο αντιθετικοί είναι οι τίτλοι καμιά φορά: ο «Λάκης με τα Ψηλά ρεβέρ» και τον χαμηλό εγωισμό.

Πρώτη δημοσίευση στο protagon.gr.

Τζίνα Δαβιλά
επικοινωνείστε: gina.iporta@gmail.com

 

 

 

SHARE
RELATED POSTS
Η ώρα της αποκάλυψης, του Αλέξανδρου Μπέμπη
10 χρόνια Locomondo
Ποιος φοβάται τους Monty Python;, του Στάθη Παναγιωτόπουλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.