Η Αττική είναι το σπίτι μας για το οποίο είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Φαντάζομαι οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πως οι περιφέρειες – ένας ευρωπαϊκός θεσμός που εισήχθη στην Ελλάδα το 1986 – είναι 13 συνολικά. Πόσοι όμως ξέρουμε ότι η Περιφέρεια Αττικής που έχει περίπου 5 εκατομμύρια κατοίκους, περιλαμβάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 65 δήμους; Δήμοι που ξεκινούν από τη Μάντρα και τον Ασπρόπυργο και φτάνουν ως την Ύδρα, από τον Ωρωπό ως τα Μέθανα και από την Πάρνηθα και την Πεντέλη ως τον Υμηττό, τα Μεσόγεια ή τον Πόρο;

Αναφερόμαστε λοιπόν σε μια τεράστια έκταση, η οποία πέραν της αναμφισβήτητης καλλονής της, διαθέτει και τεράστια προβλήματα αντιμετωπίζοντας τον έσχατο κίνδυνο. Προβλήματα, όπως είναι η πρόληψη, η δασοπροστασία, η δασοπυρόσβεση, τα όμβρια ύδατα και η διαχείριση τους, η ασφαλής μετακίνηση τόσο των πολιτών όσο και των εντεταλμένων για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας εντός και εκτός αστικού τοπίου κ.α τα οποία καλούνται ως τώρα να επιλύσουν περιφερειάρχες διορισμένοι από την κεντρική εξουσία και το κόμμα που συγκροτεί την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό συνέβη με τον Γιάννη Σγουρό και το ΠΑΣΟΚ, τη Ρένα Δούρου και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Γιώργο Πατούλη και τη Ν.Δ. Δηλαδή ένας θεσμός εξορισμού πολύ ισχυρός και οικονομικά αυτοδύναμος, όπως είναι η περιφέρεια, υποβαθμίζεται συνειδητά από στην κεντρική εξουσία μέσω των κομματικών εντεταλμένων της έτσι ώστε να είναι εύκολα διαχειρίσιμος και να μην της δημιουργεί επιπλέον προβλήματα. Έτσι, παρατηρείται το οξύμωρο οι πολίτες να γνωρίζουν τους δημάρχους ή τους δημοτικούς συμβούλους τους αλλά όχι τους περιφερειάρχες και τους αντίστοιχους, αιρετούς συνεργάτες τους. Γιατί άραγε;

Για παράδειγμα ο απερχόμενος περιφερειάρχης Γιώργος Πατούλης επελέγη προσωπικά από τον κ. Μητσοτάκη, θριάμβευσε στις προηγούμενες εκλογές και εκπαραθυρώθηκε (!) με συνοπτικές διαδικασίες λίγο πριν τις επόμενες επειδή χόρεψε στο Ζάππειο σε μια στιγμή που οι επικοινωνιολόγοι ζητούσαν οι δημόσιοι άνδρες να φαίνονται τεθλιμμένοι. Έκανε, τέλος, το ολέθριο λάθος να παρουσιαστεί ξυρισμένος όταν οι υπόλοιποι, πολιτικοί υπηρεσίας εμφανίζονταν αξύριστοι. Αυτά ήταν τα πολιτικά του εγκλήματα και για αυτό αν και αιρετός, απομακρύνθηκε από τον πρωθυπουργό χωρίς καν να απολογηθεί και αντικαταστάθηκε μέσα σε μία νύχτα από άλλον εκλεκτό του κ. Μητσοτάκη όποιος μάλιστα είχε μόλις πριν από λίγο ορκιστεί υφυπουργός Εθνικής Άμυνας. Έτσι όμως δεν λειτουργεί η δημοκρατία, δεν εμπεδώνονται έτσι κρίσιμοι θεσμοί αλλά αντίθετα κυριαρχεί η δυσοίωνη ατμόσφαιρα του φαβοριτισμού και νεποτισμού, η “ενός ανδρός αρχή” που δεν επιδέχεται ούτε αμφισβήτηση ούτε κριτική.

Ο τρόπος επίσης που αντέδρασαν ο κ. Πατούλης αλλά και ο κ. Χαρδαλιάς, ο τρόπος που αντέδρασαν πρώην περιφερειακοί σύμβουλοι του Πατούλη που τώρα έγινε υποψήφιοι του Χαρδαλιά, είναι απολύτως ενδεικτικοί. Τέτοιους, όμως, πολιτικούς και τέτοιες πολιτικές θέλουμε για την Αττική, μία Αττική που τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει, δεν είναι υπερβολή να το πω, τον έσχατο κίνδυνο με το ένα τρίτο των δασών της καμένο και μάλλον χαμένο οριστικά και με την πρώτη βροχή να απειλεί τις ανύπαρκτες ή άθλια συντηρημένες υποδομές της. Όμως η Αττική είναι το σπίτι και η γειτονιά μας, η Αττική είναι είδος ταυτότητας που μοιράζονται οι κάτοικοι όλου του λεκανοπεδίου και για την οποία αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι. Όπως ανάλογα υπερήφανοι δηλώνουν οι Βοιωτοί, οι Αρκάδες, οι Κρητικοί κ.α. Σήμερα, άρα, χρειαζόμαστε άμεσα μία αλλαγή πολιτικού παραδείγματος και για την Αττική αλλά και για τον τόπο ευρύτερα. Απαιτείται γι’ αυτό όλοι εμείς, οι καθημερινοί πολίτες που συνήθως δεν έχουμε φωνή και δεν διεκδικούμε τίποτε, να πάρουμε μέσα από την ψήφο μας τον τόπο μας, την ιδιαίτερη μας πατρίδα, το σπίτι και τη γειτονιά μας, πάλι στα χέρια μας. Είναι πολύ σπουδαίο να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικές είναι οι προσεχείς, αυτοδιοικητικές εκλογές κυρίως γιατί μπορούν να αμφισβητήσουν την αυθαιρεσία και τον απολυταρχισμό του κεντρικού και τόσο πολυδιαφημισμένου μοντέλου εξουσίας που όμως καταρρέει εκκωφαντικά. Μόλις δύο μήνες μετά τις νικηφόρες για την κυβερνητική παράταξη εκλογές του Ιουνίου. Ποιός έντιμος άνθρωπος δεν το αναγνωρίζει πλέον, είτε ψήφισε, είτε καταψήφισε τη Νέα Δημοκρατία; Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, άλλους αχυρανθρώπους, άλλους Πατούληδες, άλλα κρυφά ή φανερά σκάνδαλα, δεν χρειαζόμαστε άλλες τηλεπερσόνες ή ποδοσφαιριστές για να διασώσουμε όλοι μαζί – κι όχι απλά όσοι αιρετοί προκύψουν από τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου – το αγαπημένο τόπο, την Αττική μας. Αυτό το αίσθημα ευθύνης αλλά και η ευρύτερη απογοήτευση από την διαχείριση των κοινών χρόνια τώρα με έκαναν να εκτεθώ ως υποψήφιος με το σχήμα του παλιού μου φίλου και πανάξιο άρχοντα της τοπικής αυτοδιοίκησης Γιώργο Ιωακειμίδη. Υπό αυτή την έννοια δεν σας ζητώ να ψηφίσετε εμένα αλλά να στηρίξετε, και για το δικό σας καλό και για το καλό του τόπου μας ευρύτερα, το ψηφοδέλτιο του. Έτσι ώστε να είστε όχι απλά νικητές αλλά συνεργοί και συμμέτοχοι της κοινής προσπάθειας που οφείλουμε όλοι να καταβάλουμε πέρα και μακριά από κόμματα και ιδεολογικές αγκυλώσεις για την Αττική μας. Για την Αττική που αντιμετωπίζει τον έσχατο κίνδυνο. Ποιός δεν το γνωρίζει;