Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών.
Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας
Διατυμπανίζεται σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία πως ένα από τα μεγάλα θετικά που προέκυψαν από την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία είναι η σφυρηλάτηση της ενότητας των χωρών που απαρτίζουν το ΝΑΤΟ.
Και όντως, σε γενικές γραμμές, οι χώρες του ΝΑΤΟ φαίνονται ενωμένες στην πιο μεγάλη κρίση που πλήττει την Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Εξάλλου, ήταν η εξάπλωση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα με την Ρωσία και ο κίνδυνος, για την Ρωσία, να ενσωματωθεί και η Ουκρανία σε αυτό που πρόσφερε την δικαιολογία για την παρούσα κρίση.
Επιπλέον είναι τόσο ελκυστική η ομπρέλα προστασίας που προσφέρει το ΝΑΤΟ διαμέσου της παραγράφου 5 του Καταστατικού του, όπου υπογραμμίζεται ότι η επίθεση ενάντια σε ένα μέλος αποτελεί επίθεση σε όλα τα μέλη του, που ακόμα και παραδοσιακά ουδέτερες χώρες προς την Δύση και την Ρωσία λέγεται πως σκέφτονται να ζητήσουν συμμετοχή σε αυτό.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν, και ενώ υπάρχουν ενδείξεις για την εξάπλωση του πολέμου, και ενώ η χρήση πυρηνικών δεν αποτελεί πλέον το ταμπού που αποτελούσε μέχρι τώρα, η Τουρκία, ένα μέλος του ΝΑΤΟ, παραβιάζει με όλο και πιο εχθρικά επιθετικό τρόπο την κυριαρχία ενός άλλου μέλους του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας. Αναφέρομαι βέβαια στις δεκάδες των υπερπτήσεων τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων πάνω από ελληνικά εδάφη τις τελευταίες ημέρες. Παραβιάσεις που ήταν και πιο μαζικές αλλά και πιο επιθετικές από ό,τι πριν.
Τι κάνει περί αυτού το ΝΑΤΟ;
Ασφαλώς η Ελλάδα αντιμετωπίζει με τη σοβαρότητα που αρμόζει την όλη κατάσταση. Ο Ελληνας Πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ και ζήτησε τον άμεσο τερματισμό της καταπάτησης της ελληνικής κυριαρχίας.
Κάτι ανάλογο έκαναν και τα αρμόδια υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας.
Ωστόσο, όσο απαραίτητα κι αν είναι αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα, για τον απλό λόγο ότι οι Τούρκοι δεν θεωρούν ότι… παραβιάζουν την κυριαρχία της Ελλάδας.
Κι ενώ είναι πιθανόν να σταματήσουν για λίγο καιρό, όπως κάνουν κάθε φορά για χρόνια τώρα, θα επανέλθουν ακόμα δριμύτερα, όπως έκαναν και προχθές.
Επαναλαμβάνω τα κάνουν αυτά, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του Ερντογάν, διότι υποστηρίζουν ότι κινούνται στο πλαίσιο των συμφωνιών μεταξύ των δύο χωρών και του «Διεθνούς Δικαίου».
Εν τω μεταξύ, οι υπερπτήσεις έχουν και ένα άλλο κόστος για την Ελλάδα: Η επανάληψή τους δημιουργεί μια συνήθεια, άρα ένα είδος αποδοχής, ένα προηγούμενο που αν και δεν αναγνωρίζεται από κανέναν άλλον παρά από τον εαυτό τους, δεν είναι χωρίς την αξία τους. Είναι η επανάληψη της τακτικής με την Κύπρο. Αυτό που σήμερα είναι παράνομο στα μάτια όλων αύριο θα αποτελέσει στα χέρια τους ένα διαπραγματευτικό χαρτί για την εξασφάλιση κάτι άλλου.
Κι από πάνω, η Τουρκία ζητά να αγοράσει νέα F-16 και να αναβαθμίσει αυτά που έχει, που αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων των δύο χωρών.
Είναι όντως να απορεί κανείς, πόσο μπορεί να συνεχιστεί ακόμα αυτή η κατάσταση πριν να οδηγήσει σε μία σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών;
Aν λοιπόν το ΝΑΤΟ θέλει πραγματικά να είναι ενωμένο και αποτελεσματικό έναντι της απειλής της Ρωσίας, ας αρχίσει από το να βάλει τάξη στο σπίτι του.
Οι συνεχείς υποχωρήσεις στις απαράδεκτες ενέργειες του Τούρκου Προέδρου ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας μπορεί να καθυστερούν την ημέρα της κρίσεως, φαίνεται όμως πλέον ως σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα την αποφύγουν.