Η ώρα είναι 7:10 και βρισκόμαστε ήδη στις θέσεις μας,αφού η παράσταση ξεκινά στις επτάμισι. Κοιτάζω τριγύρω το θέατρο με τον εξαιρετικό διάκοσμο. Ροκοκό επιρροές δίνουν ανάλαφρη και ρομαντική διάθεση. Μεγαλοπρεπής αρχιτεκτονική, επιχρυσωμένες διακοσμήσεις. Πολλά παιδιά με τις οικογένειές τους στην πλατεία και στους εξώστες, μιας και η μύηση στην τέχνη του θεάτρου από τις μικρότερες ηλικίες αποτελεί παράδοση για ένα Λονδρέζο.

 

Τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του τρίτου κουδουνιού ηχεί ως βάλσαμο στην αναμονή μας. Κοιτάζω το ρολόι…επτά και τριάντα δύο… Πιστοί στο ραντεβού τους, ως Άγγλοι. Η αυλαία ανοίγει και κάθε ψίθυρος εξαφανίζεται.

 

Η παράσταση παίζεται ανελλιπώς από το το 1999. Βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Ντίσνευ αναφέρεται στο Σίμπα και τις περιπέτειές του. Ένα μικρό λιονταράκι, που παλεύει να αποδεχτεί τις ευθύνες της ενήλικης ζωής και να γίνει βασιλιάς.

 

Οι πρώτες σκηνές μας αφήνουν άφωνους, μιας και μπροστά μας αναπαριστώνται οι αχανείς εκτάσεις της αφρικανικής σαβάνας. Οι έμπειροι σκηνογράφοι με ποικίλες πολιτισμικές επιρροές, αναδημιουργούν με τόλμη και έμπνευση τα πλούσια χρώματα του φυσικού τοπίου της μαύρης ηπείρου.

 

  

 

Περί τους σαράντα και οι ηθοποιοί με τους χορευτές και τους τραγουδιστές. Εντυπωσιακά κοστούμια, μακιγιάζ και μάσκες βοηθούν στην πιστή μεταμόρφωσή τους σε ζώα της ζούγκλας,ενώ οι φωτισμοί και η μουσική παραπέμπουν στον κόσμο της άγριας φύσης,που διαδραματίζεται η υπόθεση. Αγωνία, συγκίνηση, τρυφερότητα, αγανάκτηση. Εναλλαγές αντικρουόμενων συναισθημάτων.

 

Ανεπανάληπτα τα τραγούδια του Έλτον Τζον, συνεισφέρουν τα μέγιστα στη διαμόρφωση της συναισθηματικής κατάστασης των θεατών, ανεξαρτήτου ηλικίας.

Είναι η στιγμή που όλοι, μικροί και ενήλικοι, Άγγλοι και μη, κρατάμε ψιθυριστό σεκόντο στο γνώριμο μουσικό θέμα που ακούγεται.  “The lion sleeps tonight”. Ψιλές, παιδικές φωνούλες προσπαθούν, μειδιώντας, να μιμηθούν τις φωνές των Timon και Pumbaa.

 

Ο θαμπός φωτισμός και οι αέρινες κινήσεις των χορευτών μετατρέπουν το “άγριο” της ζούγκλας σε “ελπιδοφόρα αναμονή” για αποκατάσταση του δικαίου.

 

 

 

Ο χορός και ο ρυθμός των τυμπάνων μεταφέρουν το οικουμενικό μήνυμα της αισιοδοξίας.

 

Η συγκίνηση ανεβάζει στο λαιμό κόμπους και με κάνει να σκέφτομαι πόσο άδικη ήμουν όταν θεώρησα πως η συγκεκριμένη παράσταση δεν θα έλεγε τίποτα σε μένα, την ενήλικη-σοβαρή θεατή! Έκανα λάθος. Η υπόθεση του μιούζικαλ έχει το χάρισμα να επαναφέρει ξεχασμένα συναισθήματα στον ενήλικο, να μην προσβάλει τον σοβαρό θεατή και παράλληλα να διασκεδάζει και να διδάσκει τον μικρό.

 

“Uyimbuye-uyimbuye!”. Η φράση των Ζουλού “uyimbuye” λειτουργεί ως φωνητικό οστινάτο* στο τραγούδι, που ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1939 από τον νοτιοαφρικανό τραγουδοποιό Solomon Linda, o οποίος, όπως είχε ομολογήσει, ανακαλώντας στη μνήμη του ένα επεισόδιο της παιδικής του ηλικίας, τραγουδούσε την παραδοσιακή αυτή μελωδία για να διώχνει τα λιοντάρια μακριά από τα ζώα που έβοσκαν.

 

Mbube στη γλώσσα των Ζουλού σημαίνει λιοντάρι και mbube style είναι η τεχνική, που καθιερώνει ο Linda κατά την οποία μια ομάδα αντρικών πρωτίστως φωνών, εκτελεί a capella συγκεκριμένες συλλαβές. Η εκτέλεση γίνεται σε αργό ρυθμό, δυναμικά και με βηματική κίνηση, εστιάζοντας στην επίτευξη ενός αρμονικού συνδυασμού μεταξύ των φωνών.

 

              

   Ο Solomon Linda (πρώτος αριστερά, με τα μέλη των Evening Birds)

 

Στο μιούζικαλ στη φωνητική αυτή εκτέλεση που πρωτοπαρουσίασε ο Solomon Linda με το συγκρότημα Evenin Birds το 1939, προστέθηκαν στίχοι με αποτέλεσμα να προκύψει το πασίγνωστο και αγαπημένο τραγούδι εφάμιλλο, τολμώ να πω, με το βραβευμένο με όσκαρ “Can You Feel the Love Tonight” του Έλτον Τζον.

 

 

 

Η επιτυχία μιας παράστασης φαίνεται στο χειροκρότημα. Kι αυτό ακούστηκε δυνατό και διαρκείας. Ήταν μια παραγωγή ευφάνταστη που γέμισε το θέατρο με εικόνες, ήχους, χρώματα, φως, εναλλαγή, νέα πνοή. Τελικά η παράσταση ανήκει στα παιδιά και σε όσους νοιώθουν παιδιά.

 

Ευκαιρία οι θεατές να αδράξουν όμορφη μουσική, τραγούδια, γέλιο, δράση, αρκετή αγωνία, μα και απεριόριστη συγκίνηση.

Είναι μια παράσταση που οι περιπέτειες του μικρού λιονταριού Σίμπα προβληματίζουν και πείθουν πως η ζωή δεν είναι εύκολη. Έχει αγώνα και διαρκή προσπάθεια. Θέλει καντάρια υπομονής και επιμονής να κατακτήσεις το “θρόνο” της. Πάντα, όμως, με αισιοδοξία και θετική θεώρηση… κι ας χρησιμοποιήσω φράση από το μιούζικαλ: “Hakuna Matata!”**

 

*Οστινάτο: Μουσικό μοτίβο,ρυθμικό ή μελωδικό,που επαναλαμβάνεται επίμονα σ’ένα μουσικό κομμάτι.

 

**φράση των σουαχίλι που σημαίνει: “μην ανησυχείς,δεν υπάρχει πρόβλημα-όλα βαίνουν καλώς!”