Κρύωσαν οι πατάτες. Μα ο καιρός έχει αλλάξει πια. Δεν ξέρεις τι να φορέσεις. Δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Μεταξύ μας, όχι στον καιρό. Άμυνες, κλισέ, φόβοι, στερεότυπα, ενοχές, σκέψεις. Σκέψεις που εγκλωβίζουν το μυαλό. Σκέψεις που σε καθοδηγούν και δεν μπορείς να ελέγξεις. Και νεύρα. Πολλά νεύρα. Ένας κόσμος γκρεμίζεται και ένας άλλος προσπαθεί να βρει ισορροπίες. Και όλα αυτά μέσα στο μυαλό. Μέσα στο δικό σου κεφάλι, που νιώθεις ότι αν συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς, απλώς σπάσει.

 

Κρύωσαν οι πατάτες. Ξεκινάς από κει που είχες μείνει; Ή απλά προχωράς; Προς τα πού πολλές φορές δεν έχει σημασία. Δεν μπορείς να το προσδιορίσεις. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και να καταλάβεις. Βιασμός του μυαλού, από αδυσώπητες σκέψεις που μαστιγώνουν κάθε λογική, που εσύ δημιουργείς. Δεν νιώθεις. Δεν αντιδράς. Όχι, όπως πρέπει, αλλά όπως θέλεις. Θέλεις ή πρέπει; Και πως θέλεις; Και πώς πρέπει; Δεν ξέρεις, γιατί δεν βλέπεις, απλά αντιδράς. Και προχωράς… όχι από επιλογή, αλλά γιατί δεν μπορείς να το σταματήσεις.

 

Κρύωσαν οι πατάτες. Το άγχος κυριαρχεί και θολώνει κάθε σου βήμα, κάθε σου κίνηση. Η ψυχή σε οδηγεί. Φτάνει μόνο η ψυχή; Θέλεις να σε οδηγήσει . Χάθηκε ο αυθορμητισμός. Αυτός που σε χαρακτηρίζει, σε προσδιορίζει, χάθηκε για λίγο αυτό που είσαι. Πανικός!

 

Κρύωσαν οι πατάτες. Στερεότυπα, κλισέ, φόβοι, ενοχές και σκέψεις. Νομίζω ότι μπαίνουν σε μία σειρά. Κάποια στιγμή όλα θα είναι πιο καθαρά. Η σειρά δεν θα έχει τόση σημασία, γιατί απλά θα μπορείς να διαχειριστείς όλο αυτό το παράλογο που σου συμβαίνει. Συμβαίνει συχνά; Όχι και τόσο. Αλλά συμβαίνει και μπορεί να συμβεί ξανά. Με άλλο τρόπο, για άλλο λόγο, με την ίδια ένταση.

 

Υπεκφυγές… Κρύωσαν οι πατάτες. Ο βιασμός πολλές φορές βγάζει άμυνες. Σε τι δεν μπορείς να προσδιορίσεις. Ίσως και να μην έχει τόση σημασία. Θα περάσει. Σίγουρα θα περάσει. Όλα περνούν, και κάποια στιγμή παίρνουν την σημασία που τους πρέπει, που τους αρμόζει και που ορίζεις εσύ. Και το μυαλό ακόμα. Ξεκαθαρίζει, ισορροπεί, και οδηγεί . 

 

Και τότε δεν σε νοιάζει όσο κι αν οι πατάτες κρύωσαν. Άστες να κρυώσουν. Τότε μπορείς να βγεις από το λήθαργο, από το λαβύρινθο όλων αυτών. Δεν έχει σημασία αν είσαι πιο δυνατός. Δεν έχει σημασία αν όλο αυτό έχει καλό τέλος. Σημασία έχει όλο αυτό που έζησες τελικά. 

 

Οι Αλκυονίδες πέρασαν, αλλά για κάποιο λόγο ο καιρός έχει αλλάξει. Ο ήλιος είναι αυτός που τρέφει την ψυχή πολλές φόρες. Το φως του είναι αρκετό για να αλλάξει τη διάθεση, την οπτική. Και ναι, οι πατάτες κρύωσαν. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτές για να παίρνεις μία ανάσα. Το οξυγόνο που χρειάζεται το μυαλό, το διάλειμμα που χρειάζεται η ψυχή , για να μπορέσει να πάρει και πάλι φόρα. Κρύωσαν οι πατάτες λοιπόν…