Έξω βρέχει…μέσα απ’ το παράθυρο ταξιδεύω στις σκέψεις…
στο γαρύφαλλο που αντέχει ανθισμένο στη γλάστρα…
κατακόκκινο, έχει συλλέξει όλο το αίμα μιας πληγωμένης καρδιάς…
Έξω βρέχει…μέσα από το παράθυρο κρουνοί καταιγίδας μουσκεύουν το είναι μου…μα οι στοχασμοί συνεχίζουν να ψάχνουν μια ρωγμή ελπίδας για ένα καλοκαίρι…
έναν ήλιο ποθώ στο φως του ν’ ακουμπήσω.
Έξω βρέχει…μέσα απ ‘το παράθυρο οι λογισμοί,
λεύτεροι γλάροι σ’ομορφιές και θαύματα, με βγάζουν στ’ανοιχτά…
ν ‘αποθεώσω ό,τι αγαπώ!
Έξω βρέχει…μέσα από το παράθυρο νοιώθω τις βρόχινες στάλες,
που δίνουν έμπνευση να πετύχω ανάταση, να δω το “διάφανο” και το αληθινό,
του κόσμου τούτου.
Έξω βρέχει …μέσα απ ‘το παράθυρο δυο χέρια νοερά μ’ αγγίζουν.
Μια αγκαλιά ζεστή…γεμάτη ανόθευτη αγάπη,αλήθειας φιλιά… έξω βρέχει, μα ο ήλιος σπέρνει στην καρδιά φωτιά.
Έξω βρέχει…μέσα από το παράθυρο, το πιάνο κλαίει και θρηνεί…
και σε πλάθω με τη φαντασία μου.
Ώρα, από νότες υγρές…σε λέω ομορφιά από πικραμύγδαλο.
Έξω βρέχει…μέσα από το παράθυρο ακολουθώ τους λυγμούς της μουσικής,
λυγμούς, που μέσα τους δε θα πάψει να υπάρχει ποτέ ο παράδεισος.
Έξω βρέχει…μέσα από το παράθυρο ανασαίνω τους ήχους της…
σε μια πνοή που δεν εμφιαλώνεται!
Κοιτώ ψηλά…ο ουρανός τελικά δεν έχει έν’άστρο μόνο!
John Sokoloff – “Through A Window”
(αφιερωμένο στη νιότη, που με το βλέμμα ψάχνει μέσα απ’το παράθυρο, τον έρωτα του έξω κόσμου…)
Επικοινωνήστε: [email protected]
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
