Καταλαβαίνω τις αγωνίες τής Δαβιλά, να εισπράττει σε καλή συχνότητα τις συνεργασίες των φίλων της εδώ στην ‘Πόρτα’. Όμως, από την άλλη, αυτή η ιστορία δεν μπορεί να στηθεί ‘υπό πίεση’ που λένε οι εκφωνητές σε αγώνα μπάσκετ, ούτε ‘κατά παραγγελία’, μια και η συνεργασία στηρίζεται σε φιλική επαφή. Παράλληλα, πρέπει να σταθμιστεί σωστά η άθλια ψυχολογία που (μας) δημιουργούν καθημερινά οι αργόσχολοι της εξουσίας, αυτοί που απέναντι στην ‘τρόϊκα’ μοιάζουν με φοβισμένα ανθρωπάκια, που τρέμουν την αλήθεια και το μέλλον της πολυθρόνας τους. Μόλις χθες, οι γνωστοί παπαγάλοι της τηλεοπτικής ενημέρωσης, (προ)ετοίμασαν το έδαφος για τις εφιαλτικές μειώσεις που ετοιμάζει το οικονομικό επιτελείο στις… ‘προσεχείς χήρες’! Από το 70% της σύνταξης του συζύγου, το ποσοστό –είπαν τα τσιράκια των βαρόνων της ενημέρωσης- θα μειωθεί στο 40 ή και στο 30%, όταν ο κύρης τους εγκαταλείψει τούτο τον μάταιο κόσμο. Μεταξύ μας: γιατί δεν ετοιμάζουν από τώρα (και) δεύτερο φέρετρο, αφού αντιμετωπίζουν με τόσο μίσος την άλλοτε μεσαία και νυν θλιβερή τάξη.

 

 

 

Κατά τα άλλα, ο βοηθός του Στουρνάρα (στο οικονομικό σφαχτήρι), γνωστός και ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, δείπνησε Δευτέρα βράδυ στην πολυτελέστερη (και ακριβότερη) ταβέρνα της Καλαμάτας, έχοντας δεξιά του (!) τον δεσπότη Μεσσηνίας και αριστερά του τον δεξιότατο δήμαρχο Νίκα. Παίζοντας –πλέον- την σημειολογία της εικόνας στα δάχτυλα, ο Σαμαράς φρόντισε την στιγμή που οι φωτορεπόρτερ του ‘Θάρρους’ απαθανάτιζαν το τσιμπούσι, να έχει μπροστά του άδειο πινάκιο και μπράβο του. Ούτε καν ροδέλες κρεμμύδια τηγανητά, το ταπεινό πιάτο δεν είχε παραγγείλει που τόσο του αρέσουν στο εν λόγω εστιατόριο. Δίπλα του, ο δεσπότης, με λευκή πετσέτα περασμένη στον λαιμό, προφανώς περίμενε την αστακομακαρονάδα…

 

 

 

Μελετώντας αυτή την εικόνα, πήγε ο νους μου στην διευθύντρια αυτού του πορτάλ. Κι’ αναρωτήθηκα, τι σημασία θα έχουν οι ευαίσθητες γραφές, η ωραιοποίηση ενός γεγονότος, η προσπάθεια να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας, προσπαθώντας να εκφράσουμε υπομονή και ελπίδα, την ώρα που τα εξαίσια όνειρα προσπερνούν, δεν καταδέχονται καν να κάνουν μια μικρή στάση…