Όχι πως είναι γάργαρο νερό ένα ρεπορτάζ. Αντιθέτως. Απαιτεί, όμως, να έχει κάποιος καθαρή ματιά, ένστικτο και πάθος για να βρει την αλήθεια. Ευτυχής όποιος καταφέρει να απαντήσει στην περιέργειά του. Να αμφισβητήσει την εξουσία κάνοντας απλές ερωτήσεις. Αυτή είναι η σπουδαία δημοσιογραφία, που αντικρίζει κατάματα και με περιέργεια τα γεγονότα. Στα ανακριτικά δωμάτια το φως που μπαίνει είναι αμυδρό και το μυαλό κολλάει, γιατί έχεις υποχρέωση να δώσεις απαντήσεις που είσαι ορισμένος από κάποια άλλη εξουσία να βρεις. 

Όλο αυτόν τον καιρό για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, τα λαϊκά δικαστήρια ανέλαβαν εργολαβία. Φταίνε οι … κακοί λιμενικοί, φταίνε οι… άμοιροι λαθρομετανάστες, φταίνε οι τούρκοι διακινητές, φταίνε άπαντες, αλλά πάντα οι άλλοι. Ποτέ εμείς που δεν σκύψαμε πάνω από το γεγονός με απορία για να μάθουμε την αλήθεια του. Και ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα τι έγινε τότε, αφού οι κάμερες δεν κατέγραφαν και οι αυτόπτες μάρτυρες δεν ξέρουμε, αν λένε την αλήθεια. Για αυτό και δεν έγραψα τόσο καιρό κάτι για το Φαρμακονήσι. Γιατί σε ζητήματα τόσο σοβαρά ή θα κολυμπήσεις μέσα τους ή θα σιωπήσεις αφήνοντας άλλους τολμηρότερους και ικανότερους να το κάνουν.

Περιμένω την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου τους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη. Γιατί εκ των προτέρων ξέρω πως έχει κάνει το καλύτερο δυνατό για να μάθω την αλήθεια. Μπορεί το Φαρμακονήσι να είναι ένα νησάκι μόλις 4.000 τετραγωνικών μέτρων και να ζουν εκεί μετά βίας 80 άνθρωποι. Μπορεί να πήρε τ’όνομά του από τα θεραπευτικά βότανα που διέθετε στα χώματά του, τα οποία όπως λέει η παράδοση, τα χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης για να θεραπεύει. Όμως η θρυλική Φαρμάκω, αντί να γιατρέψει την βλακεία σε τούτο τον τόπο, την έκανε φαρμάκι κανονικό. Δηλητήριο. Ίσως μετά από 50 χρόνια, αν κάποιος επιχειρήσει να γράψει την ιστορία αυτού του τόπου, θα εκτιμήσει πως σε κείνη την τραγωδία των λαθρομεταναστών, που θα έπρεπε να αποκαλούνται πρόσφυγες, μια ολιγομελής δημοσιογραφική ομάδα, η μοναδική, με σεβασμό και θάρρος αναζήτησε την αλήθεια που κατάπιε η θάλασσα. Τα μυστικά του βυθού. Αυτά που ένα κράτος σεβόμενο τον εαυτό του, θα είχε αναθέσει εν ριπή οφθαλμού σε αρμόδιους να το ερευνήσουν, είτε για να περισώσει την αξιοπρέπειά του, είτε για να αποδώσει Δικαιοσύνη.