Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από νωρίς στην πλατεία. Οι «γνωρίζοντες» φρόντισαν να «κλείσουν» τραπεζάκια στις καφετερίες της πλατείας και κάποιοι προνοητικοί έφεραν τα δικά τους σπαστά καρεκλάκια από τα σπίτια τους. Φυσικά υπήρχαν πολλοί όρθιοι, μετακινούμενοι, περιφερόμενοι- όλοι όσοι άντεχαν να παραμείνουν όρθιοι όσες ώρες χρειάστηκε.

Εμείς σταθήκαμε τυχεροί καθώς βρήκαμε τραπεζάκι για εννέα άτομα. Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν λίγο μακρύτερα, ελπίζοντας ότι τα μεγάφωνα θα μας έκαναν την χάρη να στείλουν τις μελωδίες στα απομακρυσμένα αυτιά μας. Μέχρι ένα σημείο λειτούργησε το θέμα. Εγώ πίστεψα ότι τα πιτσιρίκια που έτρεχαν πάνω-κάτω και φώναζαν θα πήγαιναν για ύπνο εξαντλημένα μετά τις 22:30 που θα άρχιζε το πρόγραμμα. Φευ! Όλα παρέμειναν εκεί τσιρίζοντας, λες και ήθελαν να παραβγούν τις σοπράνο και τις μέτζο. Κι όμως… όλως περιέργως η μαγεία δεν έφευγε, η μελωδία μας έφτανε και μας μετέφερε αναλόγως.

Ακούστηκαν άριες, ντουέτα, τρίο, χορωδιακά αποσπάσματα και το μπαλέτο της Λυρικής μας Σκηνής έδεσε αρμονικά κάποια μέρη από τις όπερες: Η Δύναμη του Πεπρωμένου, Ναμπούκο, Τροβατόρε, Χορός Μεταμφιεσμένων, Μια Μέρα Βασιλιάς και πολλά αποσπάσματα της Αϊντα.

Δέκα σολίστ, 320 μέλη χορωδίας από την Ελλάδα και την Αμερική, καθώς και η συμφωνική ορχήστρα της Βουλγαρίας κάτω από την στιβαρή διεύθυνση του Πήτερ Τιμπόρις- ηθικού «αυτουργού» όλης αυτής της προσπάθειας μετάδοσης πολιτισμού, χάρισαν στους Συριανούς και στους επισκέπτες του νησιού μια υπέροχη βραδυά, στην κυριολεξία κάτω από τα άστρα.

Η είσοδος ήταν φυσικά ελεύθερη- μια ακόμη προσφορά του Φεστιβάλ Αιγαίου.

Ο Τζιουζέππε Πορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι ήταν ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς συνθέτες όπερας. Στα 23 του χρόνια ήταν κιόλας Διευθυντής ορχήστρας. Υπήρξε πολυγραφότατος και έγινε γνωστός επί των ημερών του και εκτός Ιταλίας. Πέθανε από βαρύ εγκεφαλικό. Στην κηδεία του προσήλθαν 200.000 άνθρωποι.