Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν και τι θυμάται ο καθένας απο τις μέρες εκείνες -ημέρες Φεβρουαρίου 1973. Εγώ θυμάμαι καλά.

Στις 5 Φεβρουαρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνίου αποφασίζουν γενική αποχή. Μια εβδομάδα μετά, στις 15, η Χούντα δημοσιεύει το διάταγμα 1347 που έδινε την δυνατότητα στον Υπ. Εθνικής Άμυνας να ανακαλεί την αναβολή στράτευσης των φοιτητών που απείχαν από τα μαθήματά τους.

Την ίδια μέρα και την επόμενη η Αστυνομία εισβάλλει στο πολυτεχνείο. Συλλαμβάνονται 11 φοιτητές και 88 παίρνουν φύλλο πορείας για τον Στρατό.

Η εξέγερση κλιμακώνεται και στις 21 Φεβρουαρίου 1973 οι φοιτητές καταλαμβάνουν το κτήριο της Νομικής. Από την ταράτσα απαγγέλλουν τον όρκο: “Εμείς οι φοιτητές των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ’ όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων”.

‘Ηταν το προοίμιο της εξέγερσης του Πολυτεχνίου και της πτώσης της Χούντας. Ήταν τέτοιες μέρες πριν 41 χρόνια. Ας μην ξεχνάμε κι ας παραδειγματιζόμαστε.

Παραθέτω σκίτσα μου των ημερών εκείνων, τα περισσότερα λογοκριμένα. Παρακαλώ δώστε βάση στα “αυθόρμητα τηλεγραφήματα”. Το ένα είναι απο την Γεωργοένωση Δωδεκανήσου, το άλλο απο το Εργατικό Κέντρο. Δημοσιεύτηκαν πλάι πλάι σε τοπική εφημερίδα. Διαβάστε και συγκρίνετε λέξη προς λέξη. Ο αυθορμητισμός και η φασιστική ηλιθιότητα σε όλο τους το μεγαλείο!