Ελπίδα Νούσα

Συνθέτις, τραγουδίστρια, λαογράφος, ζωγράφος, γλύπτρια, ποιήτρια, μα πάνω απ’όλα “Οραματίστρια”, η χιλιανή Βιολέτα Πάρρα.

“Η δημιουργία είναι ένα πουλί που δεν έχει σχέδιο πτήσης, που ποτέ δεν θα πετάξει σε ευθεία γραμμή”.

Η ζωή της ένα παθιασμένο ταξίδι…ένα όνειρο, που μέσα του γελάει και κλαίει, φοβάται και απογοητεύεται, χαίρεται και λυπάται!

Ήρθε στον κόσμο στις 4 του Οκτώβρη του 1917, γόνος μιας πάμπτωχης πολυμελούς οικογένειας στη Χιλή.

Δυναμική, δραστήρια, δημιουργική, θεμελιωτής του nueva cancion, είδος πολιτικού τραγουδιού που ταυτίστηκε με κινήματα διαμαρτυρίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η μουσική της δίνει φωνή σε όσους ποτέ δεν είχαν φωνή, προάγει ένα τραγούδι με σαφείς πολιτικές αναφορές και σύγχρονες μουσικές φόρμες. Με απεριόριστες φωνητικές δυνατότητες και ερμηνευτικό ταλέντο γίνεται σύμβολο κάθε καταπιεσμένου. Αντιστέκεται σε κάθε τέρας,που χτυπά με δύναμη τη φτωχή αθωότητα του κόσμου.

Γνώστης της βασανιστικής αλήθειας της ,δίνει προτεραιότητα στη δημιουργία.

Σκληρή και απόλυτη, όταν δεν αντέχει τη γύμνια της ψυχής δίνει τέλος στη ζωή της σε ηλικία 50 χρονών την επομένη των γενεθλίων της.

Οι δημιουργίες της Πάρρα

Αυτοδίδακτη, ανέπτυξε μια νέα μορφή εικαστικής τέχνης εντελώς μόνη της με έργα που γεννήθηκαν αυθόρμητα, όπως ακριβώς και τα τραγούδια της. Όταν το 1958 αρρώστησε από ηπατίτιδα, τους μήνες της ασθένειάς της η Βιολέτα εργάστηκε στην τέχνη του “κεντήματος” της ταπετσαρίας. Έργα απλά, εμπνευσμένα από την οικογένεια και τα ιστορικά γεγονότα, τις παραδόσεις, τους τοπικούς θρύλους και τελετές, το πάθος της μουσικής, τις μεγάλες ιδέες.

“Για μένα το χρώμα έχει ζωή! Μερικές φορές χρησιμοποιώ το χρώμα του ονόματός μου ή το πράσινο της ευτυχίας…το κόκκινο της τρέλας, της φλόγας,

το πορτοκαλί, αν θέλω να κάνω μια καταγγελία, το μαύρο για την καταπίεση,το άσπρο της ειρήνης, το ροζ ή το κίτρινο για την καλοσύνη και την αγνότητα …”

Ο άνθρωπος!

Χρησιμοποιεί, όπως λέει η ίδια στο ανθρώπινο σώμα το πράσινο χρώμα για να δείξει ελπίδα. Η ψυχή του είναι η μουσική, που δραπετεύει ασταμάτητα, όπως το πουλί.

Το Τσίρκο

Αναπαριστά μια σκηνή – ανάμνηση της παιδικής της ηλικίας στο τσίρκο. Η παιδική της φιγούρα και το φόντο σε απόχρωση του πράσινου και όχι βιολετί, όπως το όνομά της.

” Ήθελα να εκφράσω την ευτυχία της παιδικής ψυχής,πόσο χαρούμενη ήμουν! Το βιολετί είναι μελαγχολικό χρώμα, γι’αυτό το απέρριψα”, εξηγεί η ίδια!

Από τα πιο γνωστά της τραγούδια το “Gracias a la vida- ευχαριστώ τη ζωή!”
Σε χαλαρό ρυθμό με εισαγωγή μια κιθάρα που γρατζουνάει και τη μουσικότητα της ισπανικής γλώσσας να βοηθά στην έκφραση της ελπίδας. Ένα τραγούδι χιλιοακουσμένο, ύμνος στη ζωή.

“Ευχαριστώ τη ζωή, που μου ‘δωσε τόσα πολλά
μου ‘δωσε δύο μάτια, που όταν τ’ ανοίγω,
Ξεχωρίζω απόλυτα το μαύρο απ’ το λευκό…”

Ευχαριστώ τη ζωή

που μου ‘δωσε ήχους και την αλφαβήτα
να φτιάχνω λέξεις για να σκεφτώ, και να φωνάζω.

Ευχαριστώ τη ζωή που μου’δωσε τον ήχο

και καταγράφω τους γρύλους και τα καναρίνια
σφυριά, γαυγίσματα , καταιγίδες
και τη φωνή την τρυφερή αυτού που αγαπώ

Ευχαριστώ τη ζωή

που μου ‘δωσε το γέλιο, μου ‘δωσε το δάκρυ
κι έτσι ξεχωρίζω την καλή τύχη από την καταστροφή,
τα δυο υλικά που φτιάξανε το τραγούδι μου
και το τραγούδι το δικό σας που είναι και δικό μου…

Ζωή, ευχαριστώ σε!

(Ελάχιστος φόρος τιμής σε μια καλλιτέχνιδα, αγωνίστρια, κυνηγό του δικαίου, που άφησε το αποτύπωμά της στην αιωνιότητα)