Χθες στον «Βήμα fm», ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ και τέως υπουργός και στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης είπε μεταξύ άλλων: «Δεν θα μιλήσω για χορηγούς. Θα πω ότι η πατρίδα μας αυτή την περίοδο χρειάζεται όλους τους Έλληνες, υπό τη μορφή των εθνικών ευεργετών. Πού είναι όλοι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν θέσεις ανάπτυξης; Γιατί δεν έρχονται στην πατρίδα να φέρουν ανάπτυξη και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας; Πού είναι όλοι αυτοί; Αυτό είναι το ερώτημα και όχι αυτό περί χορηγού.

Εγώ θα τους ήθελα εθνικούς ευεργέτες. Έτσι έγιναν όλες οι μεγάλες επενδύσεις στη χώρα μας και κυρίως στα πνευματικά ιδρύματα που κοσμούν (τη χώρα). Πάρτε όποιο θέλετε. Είτε το Μετσόβειο είτε η Σχολή Ευελπίδων είτε η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Αυτό θα ήθελα σήμερα και όχι χορηγούς. Χορηγούς, ας πάνε να τους πούνε στο ποδόσφαιρο», επεσήμανε ο κ.Φράγκος.

Οι δύο άνδρες που μεθαύριο στην πόλη τους- ο κ Φράγκος είναι ήδη στην Θεσσαλονίκη- θα δουν, ακούσουν, παρακολουθήσουν την κερασμένη παρέλαση. Ουσιαστικά συμφωνούν. Στην πράξη όμως απέχουν παρασάγκας. Ο Παναγιωτόπουλος θυμώνει και ο στρατηγός θυμώνει , αλλά τελικά θεωρεί πιο σημαντικό να γίνει η παρέλαση έστω και με κερασμένο πετρέλαιο. Ίσως επειδή φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Ίσως επειδή η εικόνα της παρέλασης είναι στοιχείο πατριωτισμού. Ίσως επειδή η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη.

Κι όμως, αν κάποιος θα ήταν ικανός να ορθώσει παράστημα και να πει το μεγάλο «όχι» στον χορηγό και παράλληλα ο λόγος του να έχει δύναμη, αυτός θα ήταν μόνο ο συγκεκριμένος στρατηγός. Η ευκαιρία που χάθηκε; Ίσως. Γιατί τελικά η αξιοπρέπεια μετριέται και με τα «όχι», και ας ξέρεις κάποιες φορές πως ισχύει το «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Από κάποιον πραγματικά σημαντικό, με άποψη στοιχειοθετημένη, αλλά και με διακαή πόθο για τις παρελάσεις, μπορεί το απλό και ταπεινό μήνυμα της περηφάνιας να έχει τεράστια αξία.