Τζίνα Δαβιλά

«Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν. Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι. Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους»

Πλάτωνας 427-347 π.Χ.

Το παραπάνω ενίσχυσε ή ανέτρεψε με τον τρόπο του ο Σταύρος Θεοδωράκης, όταν πριν από δύο χρόνια «γέννησε» το ΠΟΤΑΜΙ, που έδωσε αναπνοές πολιτικής υπεροχής σε μεγάλο πληθυσμό σκεπτόμενων πολιτών. Στην διετία που πέρασε, κατάφερε πολλά περισσότερα από τα αναμενόμενα δεδομένου πως ήταν μια κοινωνική-πολιτική τρέλα κάποιος μη επαγγελματίας πολιτικός να κατορθώσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να μιλήσει με ρεαλισμό και ειλικρίνεια και κυρίως να βρει συμμέτοχους-συνοδοιπόρους ανθρώπους που είχαν θαυμάσια κοινωνική αναφορά (Γραμματικάκης, Κύρκος, Καρκατσούλης, Λυκούδης, Μαυρωτάς και άλλοι).

Και άρχισαν τα σύννεφα. Στην αρχή σκοτεινά μετά με μπόρες δυνατές που έκαναν τους πολίτες να νοιώσουν ότι το ΠΟΤΑΜΙ δεν έχει την στιβαρότητα που απαιτούσε η Πολιτική. Κάποιοι ψηφοφόροι του επέστρεψαν στα κόμματα που άνηκαν στο παρελθόν και ακόμα περισσότεροι παραμένουν άστεγοι πολιτικά- ανεξάρτητα αν δίνουν ψήφο σε άλλα κόμματα ή όχι.

Είπαν ότι φταίει το ότι δεν έχει πολιτική ταυτότητα: λάθος. Η πολιτική ταυτότητα του ΠΟΤΑΜΙΟΥ είναι η πρωτοτυπία του να μην μένει στις ταμπέλες. Το κόμμα της Δικαιοσύνης, της Εργασίας, της Παιδείας είναι η πιο προσδιοριστική ρεαλιστική του εικόνα. Άρα έχει ταυτότητα.

Είπαν ότι δεν έχει ιδεολογία: λάθος. Το ΠΟΤΑΜΙ έχει ιδεολογία που άπτεται της Δικαιοσύνης, της Ανθρωπιάς, της Λογικής, του Κοινού καλού, της Εργασίας, της Συνεργασίας. Ήρθε για να ενώσει, όχι να διχάσει. Παρακολουθήσαμε, άλλωστε, την πορεία των κομμάτων που κάνουν σημαία την ιδεολογία τους. Εύκολα την πρόδωσαν ή και την μετέτρεψαν σε ιδεοληψία.

Είπαν ότι είναι προσωποκεντρικό: σωστά. Γιατί γεννήθηκε από τον Σταύρο που αρκετοί λοιδόρησαν – ακόμα και από το πιο κοντινό του περιβάλλον- λέγοντάς του «βρε, την ‘‘ψώνισες’’ και την είδες σωτήρας;». Το ΠΟΤΑΜΙ αν έχει ακόμα πολίτες κοντά του που το στηρίζουν, είναι επειδή υπάρχει ο Σταύρος σε επίπεδο επικεφαλής. Αν εκλείψει, το κόμμα θα κλείσει τον κύκλο του. Τελεία και παύλα.

Και τώρα για τα λάθη του:

Τράβηξε κοντά του, όπως ήταν αναμενόμενο, ανθρώπους που γούσταραν το νέο που γεννήθηκε, που είδαν φως και μπήκαν, που ήταν τελειωμένοι σε άλλες πολιτικές παρατάξεις, που ήθελαν να γίνουν βουλευτές, που ήθελαν να μπουν μέσα στα πράγματα.

Τράβηξε κοντά του ανθρώπους που είχαν καλές και κακές προθέσεις.

Τράβηξε ανθρώπους που χρησιμοποίησαν τον Σταύρο ως σκάλα για ν’ανέλθουν κοινωνικο-πολιτικά και οικονομικά.

Ο Σταύρος μου, ο ΣΘ που γνωρίζω εγώ, έχασε το καθαρό του βλέμμα και το ένστικτό του στους ανθρώπους που τον πλησίασαν με ιδιοτέλεια, ζήλεια και συχνά με διάθεση να τον ανατρέψουν για να γίνουν οι ίδιοι επικεφαλής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.

Οι συνεργάτες και οι σύμβουλοί του τον ‘’έκαψαν’’ τον Σεπτέμβρη προτείνοντάς του λίστες ψηφοδελτίων με ονόματα που αντί να συσπειρώσουν, δημιούργησαν αποκλίσεις στους πολίτες δημιουργώντας τους απορίες και αναπάντητα ερωτήματα.

Οι συνεργάτες και οι σύμβουλοί του τον άφησαν να βγει ως επαίτης στη διαφημιστική καμπάνια του ΠΟΤΑΜΙΟΥ ζητώντας το 10%. Από πότε ένας πολιτικός αρχηγός ζητά αντί να δείξει τον δρόμο ως μονόδρομο προς το 10%;

Και τούτο για να μην μακρηγορήσω:  δεν πολέμησε τις λάσπες προς το ΠΟΤΑΜΙ και κάποιους από τους ανθρώπους του που στήριξαν το κόμμα. Δεν τις απάντησε. Τις άφησε να αιωρούνται. Άφησε τον Μπόμπολα να αιωρείται ως προστάτης, άφησε τον Φλαμπουράρη να κάνει τον Σεπτέμβρη προεκλογικό περίπατο, χωρίς να τον στήσει απέναντι δείχνοντας πολιτικό πολιτισμό και πολιτική ανωτερότητα σε τύπους που δεν καταλαβαίνουν κάτι άλλο από την σφαγή της πολιτικής αρένας.

Είμαι η Τζίνα Δαβιλά, που αν γκουγκλάρεις το ονοματεπώνυμό μου στο διαδίκτυο η δεύτερη ή τρίτη αναζήτηση θα σου βγάλει «Υποψηφία που ζητούσε πραξικόπημα κατεβάζει το ΠΟΤΑΜΙ στη Δωδεκάνησο» .

Ο επικεφαλής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, ο Σταύρος Θεοδωράκης, εσύ Σταύρο μου, γνωρίζεις όλο το παρασκήνιο αυτής της φαιδρής ιστορίας που εκτυλίχθηκε τον Νοέμβριο του 2012 στο protagon.gr που γράφαμε και οι δύο. Από ποιον ξεκίνησε και ποιος το εξέθρεψε τότε για ανόητους και κακεντρεχείς λόγους, αλλά και ποιοι το χρησιμοποίησαν τον Ιανουάριο του 2015 για να αμαυρώσουν το ΠΟΤΑΜΙ. Δεν έκανες κάτι, δεν το πολεμήσαμε. Μα η Πολιτική-δυστυχώς- είναι ξεκατίνιασμα.

Πού θέλω να καταλήξω; Σήμερα, που είναι η δεύτερη μέρα του Συνεδρίου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, επέλεξα να μην συμμετέχω ταξιδεύοντας προς Πελοπόννησο. Βέβαια πάντα η καρδιά μου θα είναι στο ΠΟΤΑΜΙ που με καλύπτει πολιτικά και ιδεολογικά. Αλλά εκτός από ελάχιστους βουλευτές, ελάχιστους κοντινούς συνεργάτες και τον Σταύρο ως επικεφαλής, δεν εμπιστεύομαι άλλους.

Και αυτό είναι το ζητούμενο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, αν θέλει να έχει αύριο: να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών ξεκινώντας από τους δικούς του ανθρώπους και μετά να βγει προς τα έξω πιο στιβαρό, πιο αποφασιστικό, πιο συμπαγές.

Η λύση; Το ένστικτό σου, Σταύρο μου. Αυτό που σε έβγαζε πάντα νικητή. Το ξεχορτάριασμα των ζιζανίων μέσα από το ίδιο σου το περιβάλλον. Επιλογή συνεργατών με κριτήρια που εσύ γνωρίζεις, κρατώντας σε απόσταση τα ποντίκια που θα σε εγκαταλείψουν ή θα σε δηλητηριάσουν στην πρώτη στραβοτιμονιά.

ΥΓ: αν επιθυμούσα να είμαι παρούσα στην εξέλιξη του 2ου Συνεδρίου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ που πραγματοποιείται στο Περιστέρι, δίπλα στο σπίτι μου δηλαδή, αυτά θα έλεγα στους παρισταμένους. Μια τοποθέτηση 800 λέξεων. Τα είπα όλα! Και ανάσανα!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author

   iPorta.gr