«Μην φουσκώνεις. Γιατί αλλιώς το παραμικρό τσίμπημα θα σε κάνει να σκάσεις» Νίτσε.

Δεν είναι μόνο ο Λιάκος ο Κασιδιάρης που φούσκωνε και εξακολουθεί να φουσκώνει ως κατατρεγμένος ήρωας, είναι και ο Σαμαράς που φουσκώνει σαν να έχει ανακαλύψει την Ακρόπολη, είναι και οι κυβερνητικοί εν γένει που θεωρούν πω έχουν κάνει το χρέος τους απέναντι στον ελληνικό λαό, είναι όλοι όσοι βάζουν(με) τον δείκτη στον κρόταφο και φωνάζουν(με) με ηλίθιο βλέμμα, κουτοπόνηρο και χαιρέκακο «είδες που στα έλεγα;». Σαν τη μαμά που μετά την γκάφα σου υπενθυμίζει την απειρία σου. Λες και γεννιέσαι σοφός…
Η σχέση μας με τους πολιτικούς, την Πολιτική και την κοινωνία είναι μαμαδίστικη. Σαν να προσπαθεί ο ένας να φάει το κρυμμένο γλυκό και ο άλλος να κυνηγά τον λιχούδη και να επιπλήττει. Άλλοτε ο ένας στο ρόλο της μαμάς, άλλοτε ο άλλος. Και ύστερα, ψάχνω τον λόγο του λόγου που όλο και κάτι στραβώνει, όλο και κάτι με αποτελειώνει, με πάει πίσω …

Αλλά υπάρχει εξήγηση… όπως λέει και ο Παυλίδης, ο σκιτσογράφος μας …. σσσ… η Σοφία κοιμάται!

Τζίνα Δαβιλάεπικοινωνείστε: gina.iporta@gmail.com