Θυμάστε την ταινία “Ψυχή Βαθιά” του Παντελή Βούλγαρη; Θα θυμάστε και τους νεαρούς πρωταγωνιστές, που μας στοίχειωσαν με την ερμηνεία τους. Σήμερα στην Πόρτα φιλοξενούμε τον Χρήστο Καρτέρη, τον μεγάλο αδελφό εκείνης της ταινίας. Ο Χρήστος σήμερα είναι 24 χρόνων, ηθοποιός και σκηνοθέτης, ενώ το 2012 στο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας απέσπασε το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού. Ας τον γνωρίζουμε!
Πώς και πότε ανακάλυψες ότι θέλεις να ασχοληθείς με το θέατρο και την σκηνοθεσία και πόσο μπόρεσες να καλλιεργήσεις τις τάσεις σου στο πλαίσιο του σχολείου;
Μικρός το όνειρο μου ήταν να γίνω καπετάνιος σε μεγάλα καράβια. Ξαφνικά μου ήρθε η βλέψη και το ενδιαφέρον για την υποκριτική και την σκηνοθεσία. Από Τρίτη γυμνασίου γράφτηκα σε ένα θεατρικό εργαστήρι και κόλλησα με το πρώτο μάθημα. Λέω ¨με αυτό θέλω να ασχοληθώ¨ και μόλις τελείωσα το λύκειο πήγα σε δραματική σχολή. Τελείωσα την δραματική σχολή και όσον αφορά την σκηνοθεσία στον κινηματογράφο. είμαι αυτοδίδακτος.
Πλέον έχω αφήσει την υποκριτική και ασχολούμαι μόνο με την σκηνοθεσία, το μοντάζ, την παραγωγή και εκτελώντας χρέη βοηθού σκηνοθέτη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν γουστάρω να παίζω. Αν υπάρξει κάτι να μου αρέσει, αν με χρειαστεί κάποιος θα παίξω. Απλά το άλλο κομμάτι το λατρεύω πιο πολύ.
Τις τάσεις μου στο σχολείο μπορώ να πω ότι ήμουν τυχερός και τις καλλιέργησα, διότι στο λύκειο που πήγαινα είχαμε βιβλιοθήκη, έπαιρνα βιβλία που αφορούσαν την σκηνοθεσία, καθόμουν στο διάλειμμα και τα διάβαζα. Μέσα στα πλαίσια της βιβλιοθήκης η υπεύθυνη καθηγήτρια ήθελε να κάνει αφιερώματα σε δυο ποιητές και της είπα να αναλάβω την σκηνοθεσία. Οπότε όσο μπορούσα τις καλλιέργησα λιγάκι.
Ευνοεί το σχολείο τις τέχνες;
Πιστεύω ότι οι καθηγητές και μαθητές με δική τους θέληση θέλουν να ευνοήσουν τις τέχνες στο σχολείο. Είτε είναι μουσική, χορός, θέατρο, κινηματογράφος, ζωγραφική κ.α.
Μπορεί να βρει ένας νέος κινηματογραφιστής στήριξη από το ελληνικό κράτος;
Πάρα πολύ δύσκολα πλέον.
“De Nuevo” αναγέννηση και επιστροφή. Τι σχέση έχουν οι δυο έννοιες; Τι αναγεννά, μήπως εσένα; Μίλησε για την νέα δουλειά σου.
Η ταινία “De Nuevo” είναι η δεύτερη μικρού μήκους ταινία μου. Είναι πιο μικρή από την προηγούμενη και πειραματική. Την έκανα με την σκέψη ότι είναι μια άσκηση εξαμήνου αν σπούδαζα σε κάποια σχολή. Το θέμα της ταινίας είναι κατά πόσο η τηλεόραση ως μέσο μας επηρεάζει γενικά και συγκεκριμένα -στην ταινία- πως επηρεάζει το μυαλό ενός παιδιού. Η τηλεόραση είναι μέσο αντιδραστικό στο οποίο δεν υπάρχει ο αντίλογος. Είναι μονόλογος. Έχουμε μάθει πλέον να ζούμε μέσα από τηλεοπτικές κλειδαρότρυπες χάνοντας την πραγματική ζωή. Γινόμαστε φυτά που μας ταΐζουν έναν όγκο από σάπιες πληροφορίες.
Η ταινία προβλήθηκε και διαγωνίσθηκε σε 5 φεστιβάλ, κερδίζοντας πολύ θετικά σχόλια. Σε 3 ξένα φεστιβάλ στο 2 Kyiv International Short Film Festival στην Ουκρανία, στο 4th Balkans Beyond Borders Short Film Festival στην Ρουμανία, στο 23rd Madrid International Experimental Short Film Festival στην Ισπανία και σε 2 ελληνικά φεστιβάλ, στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και στο 7th Thess International Short Film Festival στην Θεσσαλονίκη στο οποίο κέρδισε Cinematic Achievement Award.
Ακόμα την στέλνουμε σε φεστιβάλ και σε λίγους μήνες θα είναι διαθέσιμη στο ίντερνετ να την δει όποιος θέλει. Αν θέλει κάποιος να ενημερωθεί σχετικά με την ταινία (πληροφορίες, προβολές, φωτογραφίες, trailer) υπάρχει σελίδα στο facebook. Επίσης υπάρχει διαθέσιμη στο ίντερνετ και πρώτη μου μικρού μήκους «Το Ρόδι» στο ίντερνετ για να την δει κάποιος και σελίδα της ταινίας στο facebook.
Ποιος ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Ο μεγαλύτερος ε; Ο θάνατος θα έλεγα.
Μπορεί η τέχνη να μείνει ανεπηρέαστη από τις κοινωνικές συνθήκες; Πόσο ουσιαστικό είναι να αφορμάται από την κοινωνία;
Πιστεύω πως οι τέχνες επηρεάζονται από τις κοινωνικές συνθήκες. Αυτό φαίνεται και μέσα από την ιστορία, σε δύσκολους κοινωνικούς καιρούς η τέχνη αναγεννάται και αλλάζει. Η τέχνη γεννάται μέσα από την ίδια την κοινωνία. Όπως μου είχε πει ένας δάσκαλος μου η τέχνη είναι η απόλυτη γνώση της ύλης. Είναι πολύ ουσιαστικό να αφορμάται από την κοινωνία διότι μας κάνει να ανακαλύπτουμε μια άλλη πλευρά του εαυτού μας, να βλέπουμε καταστάσεις, πράγματα, συνθήκες από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Είναι ανθρώπινη δημιουργία και τρόπος έκφρασης και καθαρά υποκειμενική για τον καθέναν.
Αισθητικές προτιμήσεις σε μουσική, θέατρο, κινηματογράφο και ζωγραφική;
Από μουσική είναι πολλές, ροκ ελληνικό και ξένο, έντεχνο, ρεμπέτικο, reggae, dub, dubstep, lowbap κ.α. Από θέατρο θα σου πω συγγραφείς: Σαμουελ Μπέκετ, Ευγένιος Ιονέσκο, Άντων Τσέχωφ. Από κινηματογράφο είναι πάρα πολλές αλλά θα σου πω τέσσερις αγαπημένες ταινίες: «Επιστροφή» , «Η άκρη του ουρανού», «3 Πίθηκοι», «Παλαιστής». Από ζωγραφική θα σου πω ονόματα: Banksy, Γκαουντί, Μυταράς, Βαν Γκονγκ.
Τι θυμάσαι από τον Θανάση Βέγγο;
Ότι είχα την τιμή να τον γνωρίσω, να τον αγγίξω και ότι είμαι πολύ τυχερός που τον γνώρισα, διότι δεν το φανταζόμουν ποτέ.
Σε ποιους ανθρώπους χρωστάς την πορεία σου και την τύχη να συνεργαστείς με σπουδαίους ηθοποιούς;
Στους δασκάλους μου, στους φίλους μου, στην οικογένεια μου και σε αυτούς που με πίστεψαν δίνοντας μου ευκαιρία και με στηρίζουν.
Επόμενη ταινία;
Η επόμενη ταινία που ετοιμάζω είναι μικρού μήκους και λέγεται“mV”. Είναι στην φάση του σεναρίου, την γράφω μαζί με τον Γιάννη Μπερερή και πιστεύω τον Νοέμβριο να κάνω γύρισμα. Το θέμα της έχει να κάνει με ένα ζευγάρι.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου 10 χρόνια μετά;
Να ασχολούμαι με αυτό που αγαπώ…
Ποιους ηθοποιούς ή σκηνοθέτες θαυμάζεις;
Andrey Tarkovsky, Andrey Zvyagintsev, Stanley Kubrick, Trier, Darren Aronovsky, Abel Ferrara, Alejandro Gonzalez Iniaritu, Αδελφοί Cohen, Παντελή Βούλγαρη, Νίκο Γραμματικό, Γιάννη Οικονομίδη και πολλοί άλλοι…..
Τι θεωρείς ξεπεσμό για κάποιον; ( γενικά ή στην δουλειά του ηθοποιού)
Να ξεπουλιέται για το χρήμα παίζοντας σε σκουπίδια.
Ποια αξία σου δεν θα ήθελες να ξεπουλήσεις;
Του ήθους.
Τι θαυμάζεις σε κάποιον; Τι απεχθάνεσαι;
Θαυμάζω να είναι ειλικρινής, επίσης την αγάπη, το πάθος, την όρεξη για την δουλειά του και να βοηθά τον συνάνθρωπό του. Απεχθάνομαι να είναι ψώνιο, να μην σέβεται, να μην βοηθά τους άλλους.
Αν ήσουν ο Μικρός Πρίγκηπας σε ποιον πλανήτη θα ήθελες να ταξιδέψεις;
Σε όλους…
Πληροφορία: Από τις 26 Απριλίου θα εμφανίζεται στο studio Μαυρομιχάλη στα Εξάρχεια, στην μαύρη κωμωδία του Michael Pearcy , σε σκηνοθεσία Michael Seiber. Παίζουν επίσης: Κατερίνα Σωτηρίου και Γιάννης Πάρτογλου.
 |
 |
 |
Τα βιογραφικά στοιχεία σε μια εποχή πληροφόρησης είναι περιττά καθώς με την πιο απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο ανατρέχει κανείς σε αυτά. Το μόνο που μπορώ να πω μόνο είναι ότι από την πρώτη φορά που μίλησα μαζί του, το πρώτο κομμάτι που μου ήρθε στον νου είναι η «Αγρύπνια» του Θανάση Παπακωσταντίνου. Βράδια που οι τόσες πολλές σκέψεις δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς, που οι ιδέες σου δεν μπορούν να χωρέσουν στον εγκέφαλό σου, ούτε στους τοίχους του δωματίου σου. Ευτυχώς όμως αυτές οι ιδέες γίνονται ταινίες και ανασαίνει και ο ίδιος ανάλαφρα. Τον ευχαριστώ.
Υ.Γ: Ο στίχος «ανάλαφρα ανασαίνει» είναι από το τραγούδι του Θ. Παπακωσταντίνου «Άτμαν», που ο ίδιος έχει επιλέξει να τον χαράζει για πάντα.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
