Θυμάμαι να μας διηγείται ο ίδιος ιστορίες, για το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τι επακολούθησε, όταν χάνοντας τη βαλίτσα του στο αεροδρόμιο, του αγόρασαν στο ξενοδοχείο, πιτζάμες, παντόφλες, κάλτσες εσώρουχα και οδοντόκρεμα.

Οι αμερικάνοι, πήραν προφανώς ένα μέγεθος πάνω από το μέτριο. Για να είναι σίγουροι για τον πελάτη τους, η βαλίτσα του οποίου θα ερχόταν την επόμενη μέρα. Μέτρα δεν του πήραν. Κι έτσι, το κάθε τι που δοκίμαζε να φορέσει ο δύσμοιρος ο Σάββας ο Καραγιάννης, ήταν μπορεί και τρεις φορές μεγαλύτερό του! Έπλεε σε… νούμερα ευτυχίας, μετά από εκείνο το υπερατλαντικό ταξίδι.

– Φτάσατε καλά κύριε Δήμαρχε, ακούστηκε από την άλλη γραμμή η φωνή του ομογενή καθηγητή Ηλία Τομάζου, από την Αμερική που τον πήρε τηλέφωνο να τον καλωσορίσει στο ξενοδοχείο.

– Πολύ καλά έφτασα, αγαπητέ μου εγώ. Η βαλίτσα μου όμως όχι. Μου έδωσαν σχεδόν ότι χρειάζομαι γι απόψε, αλλά… αν κρίνω από τα μεγέθη που υπάρχουν εδώ, θα προτιμούσα να μην μου φέρουν οδοντόβουρτσα – είπε ο Δήμαρχος!

Τελικά την οδοντόβουρτσα και την οδοντόκρεμα την αγόρασε συνεργάτιδά του, από κοντινό φαρμακείο που υπήρχε στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Όλα πήγαν στραβά, ακόμα και η… επιλογή της οδοντόκρεμας. Η οποία, όπως αποδείχθηκε, έμοιαζε εξωτερικά με οδοντόκρεμα, αλλά το περιεχόμενό της ήταν τελικά ειδική πάστα (κόλλα) για μασέλες!

Το επόμενο πρωί, ο δήμαρχος της Ρόδου, ξύπνησε μέσα σε τρία μεγέθη μεγαλύτερα πυτζάμες, φόρεσε το 45 νούμερο σαγιονάρες από 37 που ήταν το νούμερό του και πήγε στο μπάνιο για να πλύνει τα δόντια του. Όταν αντί για οδοντόκρεμα κατάλαβε ότι είχε βάλει στο στόμα του κόλλα, ήταν πλέον αργά!

Βγήκε με τα ρούχα στον διάδρομο του ξενοδοχείου, με εκείνη την αστεία ενδυμασία κι άρχισε να καλεί σε βοήθεια! Κάτι σαν… βοήθεια δηλαδή, γιατί με τα δόντια κολλημένα όπως ήταν κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι… μούγκριζε!

Το περιστατικό αυτό ήταν ένα από τα εκατοντάδες, που είχε περιγράψει δημόσια ο Σάββας Καραγιάννης. Αλλά εκείνο που άφησε ιστορία νομίζω, ήταν αυτό που διαδραματίστηκε λίγο μετά το 2002, όταν ο Σάββας Καραγιάννης, ξεκίνησε από το κτήριο που στεγαζόταν η Νομαρχία Δωδεκανήσου, για να παρευρεθεί στο ετήσιο συνέδριο της Τοπικής Ένωσης Δήμων και κοινοτήτων.

Είχαν έρθει στη Ρόδο για να τις παρακολουθήσουν τις εργασίες του συνεδρίου όλοι οι δήμαρχοι των νησιών του νομού, οι βουλευτές και ο Υπουργός των Εσωτερικών. Το συνέδριο θα γινόταν σε μια από τις αίθουσες του συνεδριακού κέντρου στο RODOS PALACE. Τα αυτοκίνητα με τους επίσημους είχαν ήδη αρχίσει να φθάνουν και γενικά έξω από την κεντρική είσοδο υπήρχαν μόνο αστυνομικοί και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου.

Ο Σάββας Καραγιάννης, είχε φθάσει ελαφρώς καθυστερημένος. Ο σοφέρ με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο, εξαιτίας των μέτρων ασφαλείας που υπήρχαν, δεν μπορούσε να προσεγγίσει την κεντρική είσοδο κι έτσι άφησε το Νομάρχη λίγα μέτρα πιο κάτω.

Την ίδια ώρα, στην είσοδο του Rodos Palace πλησίαζε και το μέλος της Ένωσης Ξενοδόχων τότε, ο Μπάμπης Παλογιαννίδης. Ένας άνθρωπος θηρίο, που φθάνει σε ύψος το 1.90 περίπου. Μπροστά ο Σάββας Καραγιάννης, πίσω ο Μπάμπης Παλογιαννίδης. Είχε πολύ πλάκα να τους βλέπει κανείς δίπλα – δίπλα. Να προχωρούν στην ίδια κατεύθυνση, με προορισμό την κεντρική περιστρεφόμενη πόρτα του Ξενοδοχείου, η οποία ξεκινά να περιστρέφεται μόλις ανιχνεύσει κίνηση ατόμου που πλησιάζει.

– Μπάμπη, φώναξε ο Σάββας Καραγιάννης, αφού κοντοστάθηκε.

– Καλημέρα κύριε Νομάρχη, είπε ο Παλογιαννίδης, ορίστε, σας ακούω.

– Μπες παιδί μου εσύ μπροστά, γιατί εμένα δεν θα με πιάσει το… ματάκι να ανοίξει η πόρτα και δεν θα μπορώ να μπω μέσα – είπε ο Σάββας και «λυθήκαμε» όλοι στα γέλια.

Πρώτα απ όλα όμως, γελούσε ο ίδιος με τα αστεία του, με τον αυτοσαρκασμό του. Χαρακτηριστικό δείγμα των μεγάλων και ευφυών ανθρώπων, που είναι απαλλαγμένοι από κάθε είδους συμπλέγματα.