Ρόζα Εσκενάζυ, η Σάρα Σκινιαζί.
Κάπου στα μέσα του  1970 ο Κώστας Χατζηδουλής, ερευνητής του ρεμπέτικου, συγγραφέας και συνεργάτης για πολλά χρόνια με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει:
– Αύριο το απόγευμα θα έρθω με μια τραγουδίστρια που γουστάρεις για να κάνουμε μια συλλογή από δίσκους 78 στροφών.
– Ποια είναι, τον ρωτάω.
– Καλά θα δεις….

Πράγματι την άλλη μέρα έρχεται μαζί με την Ρόζα Εσκενάζυ.

– Ρόζα, να, ο Γιαννάκης που σου έλεγα, αυτός θα μας κάνει την επεξεργασία και μετά θα μας βάλει μέσα στο studio για να τα πούμε (της ετοίμαζε να βιβλίο με τίτλο ”αυτά που θυμάμαι”…).
– Γεια σου, γαλανομάτη με τις μπούκλες σου (τότε είχα πολλές, τώρα είναι εσωτερικές…).
– Γεια σας, κυρία Ρόζα.
– Ρόζα να με λες.

Ήταν ντυμένη με φανταχτερά ρούχα, πολλά βραχιόλια και βαμμένη στην τρίχα που λέμε.

– Μια χαρά σε βλέπω της απαντώ.
– Α…όλα κι’ όλα, εμείς όταν είναι να έρθουμε στο studio να γραμμοφωνήσουμε ή να δούμε κάποιον συνάδελφο, πρέπει να βάλουμε τα καλά μας, γιατί ο χώρος είναι ιερός!.

Δεν το έκανε μόνο εκείνη, αλλά όλοι οι παλιοί ρεμπέτες και ειδικά οι άντρες, κουστούμι, άσπρο πουκάμισο με γραβάτα ή χωρίς και το παπούτσι να γυαλίζει.

Έκανα την επεξεργασία, τους άφησα να τα πούνε και μόλις τελειώσανε, με ευχαρίστησε για ό,τι έκανα και που ξανά ήρθε μετά από τόσα χρόνια στην Columbia.
Θα σας πω όμως δυο κουβέντες για την Ρόζα.Υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες και καλύτερες φωνές του ρεμπέτικου τραγουδιού, μάλιστα ήταν και πολύ καλή χορεύτρια.

Αηδονόλαλη την έλεγε ο Τσίλας (Τσιτσάνης), παρόλο που δεν συνεργάστηκαν ποτέ και ο μπάρμπα Γιάννης, ο Παπαϊωάννου είπε στον Κώστα:

– Η Ρόζα είναι το Αλφαβητάριο του ρεμπέτικου τραγουδιού και τα περασμένα και τα τωρινά και αυτά που θάρθουν.

Η Ρόζα έχει πει πολλά τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση, όπως και τον πασατέμπο με τους στίχους του Γιώργου Γιαννακόπουλου και την μουσική του Μανώλη Χιώτη. Εγώ, όμως, θα σας βάλω να ακούσετε το ”μας κυνηγούν τον αργιλέ” με τους στίχους του Νίκου Μάθεση (Τρελλάκια) και την μουσική του Δημήτρη Μπαρούση (Μπαρού).

Βίκυ Μοσχολιού

Η Βίκυ ήταν η πρώτη που γνώρισα και είδα από κοντά μέσα στο studio, στην ηχογράφηση του τραγουδιού ”Πάει,πάει..” με τους στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη (Τσάντα) και την μουσική του Γιώργου Ζαμπέτα.

Ήταν η πρώτη μου επαφή με τον χώρο, μετά συναντηθήκαμε και συνεργαστήκαμε για πολλά χρόνια και για πολλούς δίσκους, τεράστια φωνή,άλλη πάστα, είχε τσαμπουκά, σε κοίταζε στα μάτια για ό,τι ήθελε να σου πει.

Το 1975 ήρθε ο Γιάννης Μαρκόπουλος στην Columbia για την ηχογράφηση του δίσκου ”Ανεξάρτητα..”,  άλλος ένας πολύ καλός δίσκος του Μαρκόπουλου που τραγουδούν ο Νίκος Ξυλούρης, ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, ο Λάκης Χαλκιάς, η Λιζέττα Νικολάου, η Αλεξάνδρα, ο Παύλος Σιδηρόπουλος! Και η Βίκυ που λέει την ”Ρόζα τη ναζιάρα..” σε στίχους του Μιχάλη Φακίνου, ακούστε την πώς το τραγουδά και μετά τα λέμε.

Α..στις εισαγωγές του τραγουδιού, παίζει σόλο κλασική τούμπα ο Γιάννης Ζουγανέλης (όχι ο γνωστός) ο άλλος, ο μουσικός που πήγε το όργανο σε άλλα επίπεδα, που όταν έπαιζε στο εξωτερικό απορούσαν οι μουσικοί πως αυτός ο άνθρωπος έβγαζε νότες και ήχους που δεν είχαν ματακούσει…

Υγ: Ο Παντελής Βούλγαρης μου είπε κάποια στιγμή (τα γράφω στο βιβλίο μου ”Πίσω από το τζάμι..”) ότι εμείς οι σκηνοθέτες για να κάνουμε μια ταινία με αρχή, μέση και τέλος, χρειαζόμαστε μια, μιάμιση ώρα, ο τεράστιος Μάνος Χατζιδάκις σε τρία λεπτά έχει ολοκληρώσει ένα τραγούδι, έτσι και η Βίκυ σε τρία λεπτά και επτά δεύτερα έπαιξε και ερμήνευσε την Ρόζα.

Υγ: κάνα δυο χρόνια πριν την ”κάνει..” η Βίκυ, συναντηθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής στην παρουσίαση ενός δίσκου της Μαρίας Φαραντούρη. Έκανε σαν μικρό παιδί μόλις με είδε και μου είπε επί λέξη.

“Ρε Γιαννάκη, πάρε τον Γιώργο, τον Τάκη και τον Μίμη (συνάδελφοι χρόνια στην Columbia) και ελάτε στο σπίτι στους Θρακομακεδόνες, να σας μαγειρέψω ,να φάμε και να τα πούμε, γιατί θα πεθάνω, ρε Γιαννάκη, και δεν θα προλάβουμε να συναντηθούμε..”.

Δυστυχώς τό’ πε και έγινε μετά από λίγο καιρό.

Γεια σας Βίκυ και Ρόζα.