… κάτω απ’ το πέτο
είχε αγκυλωτό σταυρό.
Και του λέω, αν είσαι άντρας,
φόρα τον στα φανερά,
σαν και τότε στην Ελλάδα,
που χτυπούσες τα μωρά.
Πήξαμ’ από δαύτους,
πάνε σ’ ειδικές σχολές,
φτιάχνουνε σημαίες,
σταχτοπράσινες στολές.
Και του λέω, πες αλεύρι
και τα βρίσκουμε μετά,
ο Μανώλης σε γυρεύει
και ο Σάντας σε ζητά.
Στίχοι: Φώντας Λάδης
Τα παρακάτω δεν είναι καινούρια. Έχουν ειπωθεί πολλές φορές ήδη, μα η αηδία και η περιφρόνηση για τους παλικαράδες της Χρυσής Κασίδας ξεχειλίζει.
Η ιστορία είναι γεμάτη απο άντρες και γυναίκες που πέθαναν ή προτίμησαν να πεθάνουν για τα πιστεύω τους, από μάρτυρες και άγιους μέχρι πατριώτες, επαναστάτες και ιδεολόγους κάθε λογής. Στάθηκαν όρθιοι μπροστά στα βασανιστήρια και στο θάνατο και παρ΄όλο ότι μπορεί κανείς να διαφωνεί με ορισμένες από τις ιδέες τους, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει τουλάχιστον την γενναιότητά τους.
Κι έρχονται τώρα τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής -αυτοί με τα μούσκουλα, τα στυλιάρια και τα μαχαίρια, που δέκα δέκα πέφτουν πάνω σε έναν- να σταθούν τρεμάμενα μπροστά στον ανακριτή και ν’ απαρνηθούν τα πάντα προκειμένου να σώσουν το πετσί τους: “Δεν είμαστε ρατσιστές, δεν είμαστε Ναζί, δεν έχουμε στρατιωτική δομή και οργάνωση, δεν φοράμε στολές, δεν περπατάμε στρατιωτικά, δεν χρησιμοποιούμε ναζιστικά σύμβολα, δεν μισούμε τους μετανάστες, δεν χαιρετάμε ναζιστικά, δεν χρησιμοποιούμε βία.”
Κι εμείς, σε άλλο κόσμο ζούμε; Εξωγήινους βλέπαμε τόσο καιρό; Μα, όχι, τους φαντάζεστε τους θρασύδειλους αυτούς στη θέση εκείνων των Ελλήνων που υποτίθεται πως είναι οι ήρωές τους και των οποίων θεωρούν εαυτούς απ’ ευθείας απόγονους; Τους φαντάζεστε στη θέση του Λεωνίδα; Θα είχανε πετάξει τ’ άρματα και θα λέγανε στους Πέρσες πως αυτοί δεν ήτανε παρά κάποιος φυσιολατρικός σύλλογος σε εκδρομή και μαζεύανε αγριοράδικα.
Τέτοια παλικάρια! Ρε άντε από ‘δω, μην πω τίποτα.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
