Ο Αλέκος Συσσοβίτης μ’εντυπωσίασε τότε, όχι μόνο με το αρχαιοελληνικό παράστημά του, αλλά κυρίως με την υποκριτική του ικανότητα. Η μορφή της σειράς ήταν ο Παντιάς. Από το 1995 που πρωτοεμφανίστηκε στον ελληνικό κινηματογράφο, οι εμφανίσεις του είναι άρτιες, διαθέτουν την δυναμική του συμπαγούς ηθοποιού που εναλλάσσεται σε διάφορους ρόλους, παρ’ όλο που ο ίδιος παραδέχεται πως δεν έχει τελειώσει κάποια σχολή υποκριτικής. Άλλωστε το κομβικό σημείο που καθιστά έναν ηθοποιό μέγα, είναι η τριβή του με τους ρόλους και η διάθεσή του να αφουγκραστεί ό,τι υπάρχει. Ακόμα και τους τοίχους. Στα θέατρα και τις σκηνές και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Το σανίδι μιλά. Αρκεί να έχεις την ευφυΐα και το ένστικτο να τα ακούσεις. Ο ίδιος ο Αλέκος απέδειξε πως η τριβή με το αντικείμενο για τον ίδιο ήταν θέμα χρόνου. Μέχρι στιγμής αυτό που εισπράττω είναι ανοιχτές κεραίες, πάθος για την δουλειά του, ανοιχτωσιά στην σκέψη, ρίσκο επαγγελματικό και σαφώς την ταπεινότητα και το κοφτερό βλέμμα που έχει ο περπατημένος στην πιάτσα, ο άνθρωπος της αγοράς.

 

Περισσότερα για το έργο θα μας πει Αλέκος Συσσοβίτης το Σάββατο 20 Ιουλίου στις 11 το πρωί εδώ. Για τα νέα του σχέδια και όχι μόνο. Αποτελεί την καλύτερη περίπτωση επαγγελματία, όπου η γοητευτική εμφάνιση συμπλέει με την γοητευτική και άρτια ερμηνεία.