Η Lauretta Zucchetti εργάστηκε για χρόνια, ως σύμβουλος και υπεύθυνη διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, σε εταιρείες – κολοσσούς, όπως η Apple και η Xerox. Σήμερα γράφει άρθρα με τις εμπειρίες που συγκέντρωσε από τη συναναστροφή της με ανθρώπους, ιδιαίτερα υψηλού I.Q, παρατηρώντας την εξέλιξη, τα λάθη, αλλά και τους λόγους για τους οποίους κάποιοι από αυτούς είχαν σημαντικές επιτυχίες τόσο στον επαγγελματικό τομέα, όσο και στην προσωπική τους ζωής.

Τι δεν έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, τους οποίους η Zucchetti, πλην των άλλων προσόντων, επισημαίνει και την υψηλή συναισθηματική τους νοημοσύνη;

Τι απέφευγαν, ως επαγγελματική πρακτική, αλλά και ως συμπεριφορά στις διαπροσωπικές τους σχέσεις;

1. Συμπάσχουν, αλλά με μέτρο.

Όταν λένε ότι σας νιώθουν, το εννοούν. Και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σας βοηθήσουν. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα ξοδέψουν ενέργεια στο να παρηγορούν κάποιον πρωί – βράδυ, ειδικά αν αντιληφθούν το κλαψούρισμα δεν είναι παροδικό, αλλά στάση ζωής. Θέλουν να προσφέρουν, αλλά όχι να τους «καταπιούν» τα ξένα προβλήματα κι αυτή είναι μια υγιής αντιμετώπιση του κόσμου, γράφει η Zucchetti.

2. Δεν παραπονιούνται Ό,τι κι αν συμβεί.

Είτε γιατί το έμαθαν, είτε γιατί γεννήθηκαν με αυτή την αρετή, ξέρουν ότι ακόμη και λίγα λεπτά να χάσουν γκρινιάζοντας ή κλαίγοντας πάνω από το χυμένο γάλα, που λέει κι ο λαός, χάνουν πολύτιμο χρόνο από τη λύση του προβλήματος που τους απασχολεί. Ακόμη, όμως, κι αν δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα, ξέρουν ότι πρέπει να το διαχειριστούν, χωρίς παράπονο και περιττή γκρίνια. Είναι κάτι που πρέπει να μείνει πίσω τους και να κρατήσουν το δίδαγμα από την όποια εμπειρία.

3. Είναι πάντα πρόθυμοι, αλλά δεν λένε πάντα «ναι»

Αν μπορείς να μάθεις κάτι σημαντικό από έναν θετικό άνθρωπο, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τις προκλήσεις και τις προτάσεις. «Τι ακούς συνήθως από αυτούς;», γράφει η Zucchetti. «Βέβαια, να το δούμε», «άσε μου λίγο καιρό να το σκεφτώ», «δεν ξέρω, θα μπορούσα να το κοιτάξω». Αυτές, σημειώνει, δεν είναι ατάκες αναβλητικότητας. Είναι απαντήσεις ενός ώριμου ανθρώπου που ξέρει να ζυγίζει σωστά τον χρόνο και τις υποχρεώσεις του. Δεν φορτώνει πολλά καρπούζια κάτω από τη μασχάλη του, δεν αρνείται, αλλά δεν λέει και άμεσα «ναι». Θέλει να είναι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει κι ότι στο τέλος δεν θα υπάρξει ανεπαρκής ή αργοπορημένος σε οτιδήποτε του ζητηθεί.

4. Δεν κουτσομπολεύουν

Μπορεί έρευνες και μελέτες να λένε ότι η «κοινωνική κριτική» είναι στο ανθρώπινο dna, όμως, αποφεύγουν να εκφραστούν αρνητικά για οποιονδήποτε. Στην καλύτερη περίπτωση ίσως προτιμήσουν ένα διακριτικό χιούμορ, αλλά παρατηρήστε τους: δεν θα μείνουν για πολύ σε μια ομάδα ανθρώπων που έχει αρπάξει το φτυάρι και ρίχνει… Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι, αν το φτυάρι σήμερα «δουλεύει» για κάποιον άλλον, αύριο θα «πάρει φωτιά» για τους ίδιους. Ξέρουν να προστατεύονται από τα αρνητικά συναισθήματα και τις άδικες κριτικές.

5. Δεν ασπάζονται το «διαίρει και βασίλευε»

Μιλούν με όλους, ακούν τους πάντες και τα συμπεράσματα τα βγάζουν στο… σπίτι τους. Συνήθως δεν υπακούν σε εργοδοτικές ή διαπροσωπικές νόρμες για το με ποιούς δεν πρέπει να μιλάνε ή σε ποιούς πρέπει να βρίσκονται δίπλα. Έχουν δικό τους κριτήριο, αγαπούν τους ανθρώπους και τις συναναστροφές και δεν δέχονται υποδείξεις που συντηρούν ρεβανσισμό ή αντιπαλότητες σε μία ομάδα ή ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.

6. «Χτίζουν» γερούς δεσμούς

Ακόμη κι αν δεν γίνουν φίλοι με κάποιον, συντηρούν έναν κώδικα επικοινωνίας, ανοιχτό και κατανοητό, που εμπνέει εμπιστοσύνη. Δεν ταιριάζουμε με όλους. Αλλά μπορούμε να επικοινωνούμε με όλους, όταν αποπνέουν αξιοπιστία. Είναι άνθρωποι που αντέχουν παντού, όχι λόγω ελιγμών, διπλωματικών σχέσεων και υποχωρήσεων, αλλά επειδή καταφέρνουν να εμπνέουν και κάποτε να γίνονται πρότυπα, καταλήγει η αρθρογράφος. 

Πηγή: lifo.gr