Μ’ αρέσει η αρχαιολογία. Να σκάβω και να σκαλίζω, να ψάχνω, πολλές φορές χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό, το έδαφος που σκαλίζω είναι βιβλία, παλιά κείμενα και δημοσιεύματα, αρχεία. Τέτοιο αρχείο είναι και το προσωπικό μου που έτσι μού’ρθε και τ΄άνοιξα τυχαία. Καί χτύπησα διάνα!
Ιούνιος 1990. Από τα πρώτα θέματα στον Τύπο οι διεργασίες και η εσωκομματική πάλη στο ΚΚΕ – Φαράκος εναντίον Φλωράκη, όσοι θυμάστε. Μα είναι και κάτι άλλο, κι εδώ είναι η διάνα που λέγαμε: Δουβλίνο, Σύνοδος Κορυφής της ΕΟΚ (έτσι λεγόταν ακόμα η σημερινή ΕΕ). Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης πάει εκεί για να ζητήσει δάνειο 2 δις δολάρια – όχι προσωπικό, για τη χώρα. Η ΕΟΚ όμως ζητά εγγυήσεις/δεσμεύσεις, τις εξής (ΤΟ ΒΗΜΑ, 24 Ιουνίου 1990, απ’ όπου και το σκίτσο μου που παραθέτω):
1. Δραστικός περιορισμός του δημόσιου τομέα και δημοσίων ελλειμμάτων, που σημαίνει και σημαντικό περιορισμό του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Εκφράζονται ακόμα ανησυχίες επειδή δεν προχωρούν οι αποκρατικοποιήσεις.
2. Ουσιαστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
3. Εκσυγχρονισμός του εργασιακού καθεστώτος και εργασιακών σχέσεων -καθεστώς απολύσεων, μη ύπαρξη μερικής απασχόλησης, νομικό πλαίσιο απεργιών.
4. Ριζική αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος και του θέματος των ασφαλιστικών ταμείων.
Κάθε ομοιότητα με την σημερινή κατάσταση δεν είναι καθόλου τυχαία και τα συμπεράσματα δικά σας για το ποιος πού, πότε, πώς, ξεκίνησαν τα προβλήματα της Ελλάδας και ποια η θέση και οι προθέσεις της ΕΟΚ. Πάνω σ’ αυτό να σημειώσουμε πως μεγάλη συζήτηση γίνεται για το αν η Ελλάδα πρέπει να προσφύγει στο ΔΝΤ. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ και η επίτροπος Βάσω Παπανδρέου υποστήριξαν πως η κοινοτική αλληλεγγύη οφείλει να λειτουργήσει για να αποφύγει η Ελλάδα κάτι τέτοιο, πράγμα που έγινε.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει πως το δάνειο θα σημάνει την επιβολή κηδεμονίας της ΕΟΚ πάνω στην Ελλάδα.
Πώς είπατε παρακαλώ;
Βαγγέλης Παυλίδης
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του γελοιογράφου-σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
