Να το, λοιπόν το Θα, χωριουδάκι τότε απλό τοπωνύμιο τώρα, περίπου 2.5 χλμ. βόρεια της Λαχανιάς πάνω στον παλιό εθνικό δρόμο, διατηρεί ακόμα σημάδια της ιστορίας του. Αγροτική η περιοχή, κατάσπαρτη με αρχαιολογικά όστρακα, κεραμικά κομμάτια από αγγεία και πιθάρια, που δείχνουν έντονη ανθρώπινη παρουσία από πολύ παλιά.

Ορόσημο του Θα τα ερείπια ενός μεσαιωνικού πύργου, μιας βίγλας, από την εποχή του degl’ Orsini ή του διάδοχού του Pierre d’ Aubusson, στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Ο Johannes Hedenborg που επισκέφτηκε τη Ρόδο στα μέσα του 19oυ αιώνα, μας λέει στο βιβλίο του “Geschichte der Insel Rhodos”, 1854, πως οι πέτρες από τη βίγλα χρησιμοποιήθηκαν στο χτίσιμο του καθολικού της κοντινής μονής του Αη Γιώργη του Θα ή Αθά -για να μη λέμε πως οι πρόγονοί μας δεν κάτεχαν από ανακύκλωση.

Να λοιπόν γιατί Ευάγγελος ο Θα. Γιατί εκτός από ελάφια, κουνάβια, ατσίδια, κουκουβάγιες, γεράκια, κουρούνες, κατσίκες, αρουραίους, όφιους, ζιζίκους, αμέτρητα ιπτάμενα όντα και αντικείμενα και ναι, δεν πίστευα τα μάτια μου όταν τις είδα, αλεπούδες, η Νόομι κι εγώ είμαστε οι μοναδικοί μόνιμοι κάτοικοι του Θα σε μια απόσταση πάνω απο δυο χιλιόμετρα από τη μια και τέσσερα από την άλλη. Αυτά τα λίγα, λοιπόν, για να μάθετε παρακαλώ την ιστορία του τόπου σας και να μη χαμογελάτε ειρωνικά στ’ άκουσμα του “Θα”.

Σημείωση Β: Κάτω στον κεντρικό δρόμο, ανάμεσα Γεννάδι-Λαχανιά, υπάρχει εκκλησάκι που με επίσημη πινακίδα του Δήμου αναφέρεται ως Άγιος Γεώργιος ο Θα. ΛΑΘΟΣ, που αν καθιερωθεί παραποιεί την ιστορία. Ο Άγιος Γεώργιος ο Θα είναι στο Θα (φιλοσοφία θέλει;) και πουθενά αλλού. Παρ’ όλο που έχω επισημάνει το λάθος αρμοδίως και γραπτώς οι αρμόδιοι δεν φαίνεται να ιδρώνουν με τέτοιες ψιλο-λεπτομέρειες.