Μέρες τώρα συζητούσες το ίδιο θέμα. Μέρες τώρα έχεις χάσει τον ύπνο σου στην προσπάθεια να βρεις λύση. Να βρεις λύση ή να απεγκλωβιστείς από αυτό το κουβάρι που υπάρχει στο μυαλό σου; Κάθε σκέψη τρυπάει ακόμα πιο πολύ… μέρες τώρα μετράς τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα, τις ώρες που περνούν με την ίδια σκέψη. Μέρες τώρα μετράς όλα τα ενδεχόμενα να κοιτάς και να ξανά κοιτάς τα ίδια. Γυρίζεις πίσω και μετράς.

Πώς έμπλεξα αναρωτιέσαι; Και η απάντηση δεν έρχεται…

 

Σκέφτεσαι; Πονάει;

 

Δεν θέλει πολύ για να γυρίσουν όλα ανάποδα. Πολλές φορές είσαι βολεμένος στην καθημερινότητα. Μία καθημερινότητα που δεν μοιάζει με μίζερη ρουτίνα. Την ελέγχεις γιατί τη δημιουργείς. Μία καθημερινότητα που την απολαμβάνεις στο κάθε της λεπτό. Μία καθημερινότητα που είναι μόνο δική σου. Με συναλλαγές. Με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν (μετά το πέρας και τη διεκπεραίωση της συναλλαγής). Ισορροπίες που κρατιούνται από μόνες τους. Χωρίς κόπο.

 

Σκέφτεσαι; Πονάει;

 

Κι όμως, δεν είναι ιδανικά τα πράγματα. Οι ισορροπίες ταράζονται απλά και εύκολα. Εκεί που δεν το περιμένεις. Όσο χρειάζεται ένα σπίρτο για να ανάψει. Και η φωτιά… αχ αυτή η φωτιά! Δεν αφήνει τίποτα στο διάβα της, και τότε; Κινητοποίησε; Παγώνεις; Αμύνεσαι; Φοβάσαι; Πανικοβάλλεσαι; Τι από όλα αυτά ή όλα μαζί;

 

Για σκέψου. Σκέψου κι ας πονάει. Σκέψου όσο κι αν πονάει. Σκέψου όμως…

 

Σκέψου καλά. Ξεκαθάρισε τι θέλεις. Ξεκαθάρισε τι θέλεις, τι ζητάς, πώς και γιατί. Άσε τους γρίφους, πιάσε το κουβάρι και κάνε μία αρχή. Έστω κι αν πιάσεις το κουβάρι από τη μέση.

 

Σκέφτεσαι και πονάει, το ξέρω. Είναι δύσκολες οι συναλλαγές. Είναι δύσκολοι οι άνθρωποι. Γίναμε δύσκολοι. Όλοι έχουν μέτρα και σταθμά. Αυτό που με απλά λόγια λέμε όρια. Κι αυτά τα όρια καμιά φορά δεν μπορείς να τα ξεπεράσεις. Δεν μπορείς και δεν έχεις το δικαίωμα να μπεις εκεί. Είναι ο προσωπικός χώρος του καθενός. Είναι ο χώρος που λίγοι θα μπουν κι ακόμα πιο λίγοι θα δουν τι υπάρχει εκεί. Μιλάς με γρίφους πάλι και η υπομονή εξαντλείτε. Ναι, υπάρχουν κι αυτοί που δεν έχουν πολύ υπομονή. Αλλά κι αυτοί που ξεκαθαρίζουν από την αρχή τι θέλουν και τι όχι. Και πάλι είσαι στη μέση. Το κουβάρι δε λέει να βρει αρχή και τέλος. Έτσι είναι; Έτσι ήταν πάντα; 

 

Σκέφτεσαι; Πονάει;