Όσοι ασχολούνται με τα τραπεζικά, θα γνωρίζουν πως η Alpha Bank περιλαμβάνει πια και Συνεταιριστική Τράπεζα Δωδεκανήσου, κατόπιν απόφασης της Τράπεζας Ελλάδος να παύσει την λειτουργία της. Επρόκειτο για έναν τραπεζικό Οργανισμό που δραστηριοποιείτο στην Δωδεκάνησο καλύπτοντας τους επιχειρηματίες της περιοχής, δίνοντας δάνεια με ευνοϊκούς όρους και κάνοντας τεράστιες διευκολύνσεις, προκειμένου να μην παύσει η επιχειρηματική δράση. Με αυτούς τους όρους ξεκίνησε να λειτουργεί η Τράπεζα Δωδεκανήσου απευθυνόμενη – όπως ορίζει και ο ρόλος της – στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.

Ως κλέπτης εν νυκτί η Τράπεζα Δωδεκανήσου έκλεισε στις 8 Δεκεμβρίου. Για την ακρίβεια το αυτό ανακοινώθηκε στα υψηλά στελέχη της τράπεζας το Σάββατο το απόγευμα, μία μέρα πριν. Το σύντομο ιστορικό προ του κλεισίματός της έχει ως εξής: το τελευταίο δίμηνο η τράπεζα επεχείρησε την ανακεφαλαιοποίησή της και την πέτυχε, πάντα σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Τράπεζας Δ/σου και σύμφωνα με τους όρους που έθεσε η Τράπεζα της Ελλάδος. Όπως ανακοινώθηκε από τα στελέχη της Τράπεζας Δωδεκανήσου, την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013 της ζητήθηκε εκ νέου το πόσο των 5.000.000 ευρώ για την βιωσιμότητα της τράπεζας, πράγμα το οποίο πέτυχε (όπως και πάλι ισχυρίζονται οι αρμόδιοι) εντός δύο μόλις ημερών με την συνδρομή συγκεκριμένου επενδυτή από την Δωδεκάνησο. Προφανώς, όμως, η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη, καθώς την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013 ανακοινώθηκε η παύση της τράπεζας και η εισχώρησή της στην ALPHA BANK. Στα θετικά της Τράπεζας Δωδεκανήσου ήταν πως δεν είχε κατασχέσει ούτε κοτέτσι. Ωστόσο, απορία προκαλεί το γεγονός: αν κάποιος οργανισμός είναι υγιής, κλείνει; Και γιατί να θέλει διακαώς να τον κλείσει η Τράπεζα Ελλάδος, στην περίπτωση που πετυχαίνει τους στόχους του;

Στο δια ταύτα τώρα: η Τράπεζα Δ/σου απασχολούσε 140 άτομα. Από όλους τους εργαζομένους – οι περισσότεροι συντηρούν οικογένειες – ζητήθηκε να κατατεθούν τα βιογραφικά τους για να αξιολογηθούν και ίσως να γίνουν προσλήψεις από την ALPHA BANK. Ο αριθμός, όμως, των συνεντευξιαζόμενων (μέχρι ώρας) είναι τραγικά μικρός σε σχέση με τον αριθμό των υπαλλήλων που απολύθηκαν και θα αποζημιωθούν (νομίζω πως η αποζημίωση αφορά σε τρεις μισθούς), αλλά στην ουσία μιλάμε για ανέργους. Μάλιστα, κάποιες πληροφορίες (ευελπιστώ να αποδειχθούν αναξιόπιστες) κάνουν λόγο για ειλημμένη απόφαση της Alpha Bank να μην κάνει καμία πρόσληψη.

Τα ζητήματα που θέλω να επισημάνω είναι δύο: ένα με φορέα την Alpha Bank και άλλο ένα με την Τράπεζα Ελλάδας. Η Alpha Bank θα ακολουθήσει την πολιτική, που επιβάλλει η επιβίωση στον τραπεζικό κόσμο. Δεν ευθύνεται για τους ανέργους της Τράπεζας Δωδεκανήσου, ούτε και υποχρεούται να τους προσλάβει. Από την άλλη η Τράπεζα της Ελλάδας φαίνεται να είχε λάβει ήδη μία απόφαση – σύμφωνα με τις δηλώσεις των στελεχών της τράπεζας Δωδεκανήσου – η οποία εξέθετε τόσο τον κ. Σαμαρά, όσο και τον κ. Στουρνάρα, αντιλαμβάνεστε πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών, οι οποίοι διαβεβαίωναν βουλευτές και στελέχη του τραπεζικού οργανισμού πως το ζήτημα, να μην διακοπεί η λειτουργία της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δ/σου, είχε ρυθμιστεί.

Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: λαμβάνεται τόσο επιπόλαια από την Τράπεζα της Ελλάδας η απόφαση για παύση μιας Συνεταιριστικής Τράπεζας άνευ λόγου και αιτίας; Δηλαδή, ποιος θέλει να κλείσει έναν υγιή οργανισμό που πετυχαίνει στόχους, μπορεί να ρυθμίσει αποτελεσματικά τα δάνειά του και επιπλέον δεν κινδυνεύει να εκτεθεί με επισφαλή δάνεια; Νομίζω κανείς, εκτός κι αν υπάρχουν αποδεδειγμένα κάποια δάνεια που κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ως επισφαλή ή ήδη χαρακτηρίζονται ως «κόκκινα δάνεια». Σχετικά με αυτά τα «κόκκινα δάνεια» η Τράπεζα Δ/σου διαψεύδει με ανακοίνωσή της πως υπήρχαν. Από την άλλη, διερωτώμαι, ποιας δυναμικής ήταν τα δάνεια που έδινε; Μήπως αντί να καλύπτει μόνο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πέρασε την κόκκινη γραμμή παρέχοντας δάνεια πολλών μηδενικών και μάλιστα σε επιχειρηματίες μη αξιόπιστους; Εννοώ, μήπως αντί να κρατά μικρό καλάθι, επέλεξε μεγαλύτερο των δυνατοτήτων της για να βοηθήσει (πάντα για το καλό της τοπικής οικονομίας) τους Δωδεκανήσιους επιχειρηματίες; Τέτοιου είδους μομφές ακούγονται κάπου- κάπου στην τοπική κοινωνία. Από την άλλη, σήμερα οι συστημικές τράπεζες αντιμετωπίζουν προβλήματα, πώς γίνεται μια συνεταιριστική να κάνει ταξίδι σε ήρεμα νερά; Και επιστρέφω στο δια ταύτα: ποιος ευθύνεται για τους 140 ανέργους: η Τράπεζα της Ελλάδος που λαμβάνει σκληρές (η ίδια ισχυρίζεται αναγκαίες) αποφάσεις ή ο … δονκιχωτισμός της Τράπεζας Δωδεκανήσου; Πού είναι η αλήθεια: στην διακαή ανάγκη συγχώνευσης των τραπεζών ή στην αναγκαιότητα να σφραγιστεί ένας οργανισμός λόγω ανεπάρκειας; Και ποιος τελικά ευθύνεται για τους 140 ανέργους;

Επιστρέφω στο δια ταύτα: η Ρόδος δεν είναι πια το νησί που έκαναν τις καταπληκτικές ταινίες τους η Βλαχοπούλου και η Βουγιουκλάκη στην δεκαετία του ΄70. Λάθη έγιναν, αλλά σε ποιον τόπο δεν έγιναν, αναρωτιέμαι. Στην παρούσα φάση, εκτός από τις πλημμύρες και τα θλιβερά συμπαρομαρτούντα, μετρά πολλά κλειστά μαγαζιά, ουρές ενοριτών στην Μητρόπολη για ενίσχυση, άστεγους σε κανά δυο πλατείες. Δεν θα ήθελα να δω κι άλλους στην ανεργία. Είναι βαθιά πληγή. Έστω και σε ένα νησί σαν τη Ρόδο, που η οικονομική κρίση δεν έχει το σκληρό πρόσωπο της υπόλοιπης Ελλάδας. Η ανεργία είναι ανεργία. Έστω κι αν ο ευλογημένος τούτος τόπος εκτός της παραλίας και του ήλιου, ενώ θα μπορούσε να εξάγει πορτοκάλια, πατάτες, λεμόνια, ψάρια και όλων ειδών τα χορταρικά (άραγε, ζητήθηκαν ποτέ δάνεια για την καλλιέργεια του νησιού;), εμμένει να πουλά ομπρέλες για τους τουρίστες και φιρμάτα ρούχα, εισάγοντας εσπεριδοειδή από την Τουρκία και την Αίγυπτο.