Αν γινόμουν χορεύτρια, θα ήμουν η Έλλη Παρασκευά της Αθήνας. Αρκεί να με πίεζε λίγο ο μπαμπάς σε κείνη την ηλικία των επτά, οκτώ να γραφτώ σε μια σχολή. Κόντρα στο ρεύμα τα εποχής και με σεβασμό πάντα στην Τέχνη του Χορού.

Αν είχα ξεκινήσει νωρίτερα τα μαθήματα φλαμένγκο, σήμερα θα ταξίδευα για την Κω όπου η Σχολή Χορού της Έλλης Παρασκευά είναι προσκεκλημένη από τον δήμο Κω για να δώσει παράσταση. Όσοι ζείτε στην Κω αύριο στο χειμερινό κινηματοθέατρο «Ορφέας» θα παρακολουθήσετε τον Χορό της Ψυχής. Έτσι, ονομάστηκε η παράσταση του καλοκαιριού στην Μεσαιωνική Τάφρο Ρόδου που γιόρταζε τα 43 χρόνια της Σχολής. ‘Ο Χορός της Ψυχής’ . Και όσοι καταλαβαίνουν από ψυχή γνωρίζουν πως η Τέχνη του Χορού καθαρίζει την ψυχή από κάθε επίθεση.

Η Έλλη Παρασκευά με ειλικρινή σεβασμό στην Τέχνη είναι από τις ελάχιστες ιδιοκτήτριες σχολών Χορού που το πιάνο συνοδεύει τα μαθήματα των παιδιών. Είπαμε, τα πάντα είναι θέμα σεβασμού. Ή πιο σωστά θέμα αυτοσεβασμού. Για το πώς θέλεις να είσαι και πώς να κάνεις τους άλλους να σε βλέπουν.
Διαβάστε περισσότερα για την Έλλη Παρασκευά εδώ.

Τζίνα Δαβιλά
επικοινωνείστε: gina.iporta@gmail.com