Η περιοχή της Ποσειδωνίας έχει αρκετό πράσινο και αυτός ήταν ο λόγος που από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα χτίστηκαν εκεί πολλές αρχοντικές κατοικίες σε μεγάλα οικόπεδα, γεμάτα πεύκα, φοίνικες και λουλούδια, για την δροσιά και την ησυχία της, εξυπηρετώντας τους πλούσιους κατόχους τους τα καλοκαίρια.

Το αρχοντικό Τσιροπινά είναι χαρακτηρισμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης. Βρίσκεται στην θέση Λιμνί κι αποτελεί αξιόλογο δείγμα αρχιτεκτονικής σύνθεσης, τόσο για την μορφολογία των όψεων και την φυσιογνωμία της μεγαλοαστικής έπαυλης, όσο και για τα επί μέρους διακοσμητικά στοιχεία του νεοκλασσικού ρυθμού- ένα μοναδικό δείγμα τέτοιας αρχιτεκτονικής στις Κυκλάδες.

Το πετρόκτιστο αρχοντικό κτίστηκε το 1915 από τους αδελφούς Αντώνη και Μανώλη Τσιροπινά από Γάλλο αρχιτέκτονα. Τα δύο αδέλφια ξεκίνησαν από ένα βυρσοδεψείο για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στην ναυτιλία, από την οποία αποκόμισαν τεράστια περιουσία.

Ο Αντώνης Τσιροπινάς, για να βοηθήσει την γυναίκα του που έπασχε από φυματίωση, έκτισε το 1930 μια άλλη, επιβλητική έπαυλη στην Ποσειδωνία, φυτεύοντας στον μεγάλο της κήπο πεύκα. Ο γιός του, Κωνσταντίνος Τσιροπινάς, διετέλεσε δήμαρχος και απέκτησε μια κόρη, την Μαρία. Η Μαρία παντρεύτηκε τον Εμμανουήλ Λαδόπουλο (βιομήχανος, διδάκτωρ Νομικής, εννέα φορές βουλευτής Κυκλάδων και τρεις φορές Υπουργός Οικονομικών).

Τα παραπάνω δημιουργούν ονειρικές εικόνες, ευτυχισμένες οικογένειες και τεράστια πλούτη και ανέσεις. Αυτά κράτησαν μέχρι το 1945.

Στις 4 Μαΐου 1945, Μεγάλη Πέμπτη, πρώτη άνοιξη μετά την απελευθέρωση, το ατμόπλοιο «Σπερχειός» χάνεται από άγνωστη αιτία, πιθανότατα από μετατόπιση φορτίου και παρασύρει στο βυθό πάνω από εκατό ψυχές. Στον «Σπερχειό» επέβαιναν τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Λαδόπουλου, που πήγαιναν όλοι μαζί να γιορτάσουν το Πάσχα και πολλοί Συριανοί. Το νησί βυθίζεται στο πένθος, με ένα σωρό οικογένειες να βιώνουν έναν πραγματικά οδυνηρό Γολγοθά.

Ο Έλπις Λαδόπουλος, μην αντέχοντας τόση συμφορά, μπαίνει στην θάλασσα και προχωρά σταθερά, όλο και πιο βαθιά, γράφοντας τον θλιβερό επίλογο του αφανισμού της οικογενείας του.

«Πάντα ρει, πάντα χωρεί και ουδέν μένει» είπε ο σοφός Ηράκλειτος.