Διαβάζω το βιογραφικό του σε κάποιο έντυπο. Το αιρετικό για τους πολλούς:”... προσωπικά δεν έχω κατανοήσει την λειτουργία τους ούτε έχω νοιώσει πραγματικά την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους. Άραγε αποτελούν μια πρώτη γνωριμία με τον καλλιτέχνη λίγο πριν βγει στην σκηνή ή μήπως ένα “καλό” βιογραφικό αποτελεί είδος εγγύησης ότι η παράσταση θα είναι καλή επομένως σωστά ξοδέψατε χρήματα και χρόνο…
Κανένα φουσκωμένο βιογραφικό δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία μιας παράστασης…. Αντί της παγερής παράθεσης βιογραφικών σημειωμάτων, … θα ήθελα να καταθέσω ένα μόνο μήνυμα: ακούστε με προσοχή τη μουσική μου γιατί μόνο εκεί ίσως αφουγκραστείτε την ίδια μου την ψυχή”. Τον ρωτώ, αν το κατάλαβαν οι πολλοί. Μου απάντησε δείχνοντάς μου το επόμενο, το τυπικό και συνηθισμένο που ετοίμασε για να ικανοποιήσει το λαϊκό αίσθημα. Σημειώστε βραβεία:
– Α’ Έπαινος και ειδικό βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Κιθάρας στην Βέροια το 2009
– Α’ Βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό κιθάρας στην Ερμούπολη Σύρου το 2010
– Έπαινος και Μετάλλιο της UNESCO το 2010
– Α’ Βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό σολιστικών οργάνων στην Πάτρα το 2011
– Α’ Βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό σολιστικών οργάνων του Φεστιβάλ Μουσικό Καλοκαίρι -Φίλιππος Νάκας στην Ερέτρια το 2011
– Έπαινος από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Μουσικής και Θεάτρου ως νέος καλλιτέχνης της χρονιάς 2012 στην Ελλάδα.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον τριανταενάχρονο σολίστα, για τον οποίο ο Γιώργος Μονεμβασίτης, κριτικός και ιστορικός Μουσικής έχει πει: “Η Ελλάδα γεννά έναν Λιοπύρη κάθε 25 χρόνια”. Την ίδια στιγμή, για το ίδιο ρεσιτάλ κιθάρας κάποιος άλλος είχε πει: “Αυτός κοιμάται στην σκηνή με την κιθάρα μαξιλάρι”. Όπου σας δοθεί η ευκαιρία, νοιώστε τον.
Παρουσιάστε μας σε 80 λέξεις τον Αντώνη.
Γεννήθηκα στη Ρόδο το 1982. Από μικρός αγαπούσα τη μουσική, αλλά βρέθηκα να κάνω μαθήματα κιθάρας σχεδόν κατά τύχη (νοιώθω πραγματικά ευλογημένος γι’αυτό). Η μουσική έγινε οδηγός ζωής και μια απίστευτα απολαυστική εμμονή. Μετά το τέλος των σπουδών μου στην κιθάρα, ανέπτυξα έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα μέσα από εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, έχοντας ως έδρα την Αθήνα. Όμως, η πραγματική διάδοση της μουσικής μου ήρθε, καλώς ή κακώς, όταν από το 2009 άρχισα να βραβεύομαι σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς κιθάρας. Το 2012 μπήκε στη μουσική ζωή μου και η δισκογραφία με την πρώτη μου δουλειά με τίτλο “Icons”. Εδώ και ένα χρόνο μένω στη Ρόδο και διδάσκω κιθάρα, δραστηριότητα εξίσου ζωτικής σημασίας για μένα με την παρουσία μου στη σκηνή. Παράλληλα, συνεχίζω φυσικά τις εμφανίσεις μου στη σκηνή όσο πιο εντατικά μπορώ, παίζοντας είτε σόλο,είτε με κάποιο από τα δύο ντουέτα που διατηρώ (το κιθαριστικό ντουέτο “duo cueca” με τον Κωνσταντίνο Αναπολιτάνο και το ντουέτο κιθάρα-πιάνο με την Ματίνα Μακέστα).
Αν δεν ήσασταν ο διακεκριμένος μουσικός που είστε, τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε;
Θα ήθελα πολύ να ήμουν ζωγράφος. Η δύναμη της εικόνας μου προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σχεδόν μπορώ να πω ότι έχω μάθει στον εαυτό μου να ζει με το μικρό μαράζι ότι δεν ζωγραφίζω. Από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι αν ζωγράφιζα,θα χρειαζόταν να μάθω να ζω χωρίς να παίζω μουσική!
Ισορροπούν μέσα σας η ανάγκη για την Τέχνη και η ανάγκη της επιβίωσης;
Η αλήθεια είναι ότι η τέχνη δεν προσφέρεται για να βγάζεις χρήματα.Έχω την εντύπωση ότι η ίδια της η φύση είναι απομακρυσμένη από αυτό το σκοπό.Γι’αυτό πχ. η μουσική που προορίζεται για το κέρδος είναι πάντα κακής ποιότητας.Η δικιά μου επιβίωση εξασφαλίζεται από τα μαθήματα που δίνω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είμαι αρκετά ολιγαρκής με τα υλικά αγαθά. Επομένως, η καλλιτεχνική μου δραστηριότητα παραμένει ανέπαφη από αυτή τη διαδικασία.
Αθήνα, Ρόδος ή εξωτερικό;
Από την Αθήνα μου λείπουν πολλοί αγαπημένοι και σημαντικοί για μένα άνθρωποι, οι συναυλίες, οι θεατρικές παραστάσεις,οι εκθέσεις ζωγραφικής, τα φεστιβάλ και γενικά όλα όσα μπορεί να παρακολουθήσει κανείς και σχετίζονται με την τέχνη.Δεν ήθελα όμως να ζήσω άλλο στην Αθήνα γιατί δεν μπορούσα να παρακολουθήσω το ρυθμό της ζωής εκεί. Ρόδος, για την εικονική πραγματικότητα της καθημερινότητας της, για το παρθένο έδαφος στα πολιτιστικά δρώμενα και τις πολλές ιδέες που μπορούν να υλοποιηθούν για τη βελτίωσή τους και γιατί μεγάλωσα εδώ, αγαπάω και πονάω πολύ τον τόπο αυτό. Τέλος, στο εξωτερικό υπάρχουν πολλές επιλογές που με έχουν πείσει για την ποιότητα της εκεί ζωής και κυρίως για το πλήθος των ευκαιριών για καριέρα στη μουσική. Δεν αποτέλεσε όμως προσωπική επιλογή, κυρίως σε πείσμα των καιρών που θέλουν μια ακόμη γενιά ικανών και μορφωμένων νέων να εγκαταλείπουν την Ελλάδα και να προσφέρουν οπουδήποτε αλλού.
Είναι εκπαιδευμένο το ελληνικό κοινό για να παρακολουθήσει την περισσότερο εξειδικευμένη δουλειά σου ή τελικά δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει αυτό;
Το κοινό στην Ελλάδα είναι αλήθεια ότι δεν είναι εκπαιδευμένο να παρακολουθεί τις προσπάθειες όλων μας στο συγκεκριμένο «είδος» μουσικής. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που δείχνει να μπορεί να αλλάξει, ειδικά στις νέες γενιές ακροατών. Αυτό που χρειάζεται είναι μια δυναμική και φρέσκια παρέμβαση στην προσέγγιση του κοινού που δε θα συνοδεύεται όμως από εκπτώσεις στη μουσική μας.
Με ποιους θέλετε να συνεργαστείτε; Πού θέλετε να παίξετε;
Θέλω να παίξω με όποιον καλό μουσικό αγαπάει τη μουσική όσο κι εγώ και οπουδήποτε υπάρχουν άνθρωποι που έχουν όρεξη να διαθέσουν αναπόσπαστοι το χρόνο και τα αυτιά τους σε αυτά που έχω να πω με τις νότες μου.
Με ποια μουσική ξεκουράζεστε; (εννοώ είδος ή και καλλιτέχνη)
Δεν ακούω μουσική σύμφωνα με τα είδη. Άλλωστε ,όπως έχει πει ο Duke Ellington, υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Ακούω μουσική σύμφωνα με τις προσωπικότητες που τη συνθέτουν και την αποδίδουν. Αν, πάντως, πρέπει να αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα, τότε αυτοί θα ήταν ο Heitor Villa-Lobos, ο Keith Jarrett, ο Roland Dyens, ο Fasil Say, αδικώντας όμως πολλές ιδιοφυΐες που αγαπώ σχεδόν εξίσου τη μουσική τους.
Τι δεν ανέχεστε στην χώρα σας;
Την έλλειψη παιδείας που μοιραία οδηγεί στη γενικευμένη βλακεία που μας περιβάλλει. Ακόμα και η οικονομική κρίση θεωρώ ότι έχει τις ρίζες της εκεί. Και μιας και αναφέρθηκα και στην επικαιρότητα,δυσκολεύομαι επίσης να δεχτώ την άνοδο της Χρυσής Αυγής που, μέσα στο κεφάλι μου, είναι κάτι σαν το μπάσταρδο παιδί της πολιτικής ζωής του τόπου που κανείς όμως δεν έχει διάθεση να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει.
Τι είναι για σας η πατρίδα;
Ό,τι και όπου αγαπάω.
Τι θαυμάζετε σε κάποιον; Τι απεχθάνεστε;
Θαυμάζω πολύ όποιον δουλεύει σκληρά για να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του και τους ανθρώπους που δε σταματούν ποτέ να προσπαθούν για την προσωπική τους αυτοβελτίωση. Σιχαίνομαι το Υπερ-εγώ ενός αγνώμονα.
Λένε: “Το ταλέντο δεν είναι σπάνιο, αυτοί που το εκμεταλλεύονται είναι σπάνιοι”.
Με προβληματίζει λίγο η γενικευμένη χρήση του όρου ταλέντο στην πρόταση αυτή, σχεδόν διαφωνώ μαζί της. Κάνοντας όμως μια μικρή σύμβαση για τον όρο και τη χρήση του, συμφωνώ απόλυτα με τη συγκεκριμένη ρήση συνολικά. Το ταλέντο είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι χωρίς καμία αξία, αν δε δουλευτεί. Το ταλέντο από μόνο του δε θα σε πάει πουθενά. Μάλλον τροχοπέδι θα αποτελέσει για όποιον εφυσηχαστεί πάνω του.
Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς ότι κάποιος έχει ταλέντο;
Είναι αυτό για το οποίο μιλούσα προηγουμένως. Για να κάνεις καλά κάποια τέχνη απαιτείται ο συνδυασμός πολλών δεξιοτήτων. Το ταλέντο, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να οριστεί μόνο στην εκάστοτε από αυτές και όχι στην τέχνη συνολικά. Ίσως βέβαια αυτόν που έχει μια φυσική άνεση σε μεγάλο πλήθος από αυτές τις επιμέρους δεξιότητες, να μπορούμε τελικά να τον αποκαλούμε ταλαντούχο.
Τι διαβάζετε αυτόν τον καιρό; Τι προτιμάτε γενικώς να διαβάζετε;
Αυτή τη στιγμή διαβάζω μανιωδώς ό,τι έχει γράψει ο μεγάλος Τσαρλς Μπουκόφσκι. Έπειτα σκέφτομαι να διαβάσω κάτι ακόμα από τον ιδιοφυή Ιάπωνα συγγραφέα Γιούκιο Μισίμα. Διάβασα πρόσφατα για πρώτη φορά και ήταν μεγάλη αποκάλυψη για μένα. Πάλι, επιλέγω τι θα διαβάσω σύμφωνα με προσωπικότητες συγγραφέων και όχι με λογοτεχνικά είδη.πχ. Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, Όσκαρ Ουάιλντ, Εμμανουήλ Ροΐδης μερικοί από τους λατρεμένους μου.
Τι θα θέλατε να μας πείτε και δεν το είπατε;
Να σας ευχαριστήσω για το βήμα που μου δίνεται να απευθύνω το λόγο μου σε όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται”.
Ο Αντώνης Λιοπύρης μελετά κιθάρα καθημερινά πέντε ώρες και παραδίδει και μαθήματα στα Εκπαιδευτήρια “Ροδίων Παιδεία”. Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε με τίτλο “Icons” . Σήμερα σας κάνω στην “Πόρτα” μας μια παρουσίαση. Κάποια άλλη στιγμή, θα μου επιτρέψετε να πω κάτι παραπάνω για τον Αντώνη Λιοπύρη, την ήρεμη δύναμη.
επικοινωνήστε: [email protected]
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
