Η αντίσταση των περιφερικών ιστών, – κυρίως του μυϊκού ιστού – στη δράση της ινσουλίνης, προκαλεί το μεταβολικό σύνδρομο που δεν είναι νόσος αλλά κεντρική μεταβολική διαταραχή, που γεννά συνήθως παχυσαρκία, δυσλιπιδαιμία, υπέρταση και σακχαρώδη διαβήτη. Η μειωμένη δράση της ινσουλίνης και η εμφάνιση του συνδρόμου σχετίζονται ακόμη με την υπερουριχαιμία- δηλ. την αύξηση του ουρικού οξέως – το λιπώδες ήπαρ, την υπνική άπνοια- διαταραχή της αναπνοής κατά τον ύπνο- το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και την αυξημένη πηκτικότητα του αίματος.

Το μεταβολικό σύνδρομο σύμφωνα με έρευνες τετραπλασιάζει το κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο ο οποίος διπλασιάζεται όταν συνδυάζεται με την ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη. Στην εποχή μας το μεταβολικό σύνδρομο εμφανίζεται και σε κάτω των 40 ετών λόγω της κακής διατροφής και της καθιστικής ζωής. Κι όμως ένας ισορροπημένος τρόπος ζωής με σωστή διατροφή και άσκηση μπορεί να μας θωρακίσει απέναντι στο μεταβολικό σύνδρομο και τους κινδύνους που γεννά.

Πολλοί από εμάς εκτονωνόμαστε με την υπερβολική κατανάλωση τροφής και μάλιστα κακής ποιότητας, κάτι που μοιραία αυξάνει το σωματικό μας βάρος. Αυτό που πρωτίστως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι τα πολλά παραπανίσια κιλά είναι μία παθολογική κατάσταση που οδηγεί σε απόφραξη των αρτηριών του σώματος. Να σημειωθεί ότι η μείωση κατά 5 έως 7% του αρχικού βάρους σε παχύσαρκους βελτιώνει σημαντικά όλες τις παραμέτρους του μεταβολικού συνδρόμου. Οι διαταραχές του μεταβολικοί συνδρόμου αντιμετωπίζονται και φαρμακευτικά- για παράδειγμα με γλιταζόνες- ωστόσο η υιοθέτηση καλών συνηθειών αποτελεί την εμπροσθοφυλακή της προσπάθειας μας. Απαραίτητη είναι και η φαρμακευτική αντιμετώπιση των επιμέρους πτυχών του μεταβολικού συνδρόμου, όπως της παχυσαρκίας (με νέες φαρμακευτικές ουσίες σιμπουρταμίνη και ορλιστάτη,), της δυσλιπιδαιμίας (με νέες στατίνες και φιμπράτες), της υπέρτασης και του διαβήτη (μετιγλινίδες, ανάλογα ινσουλίνης κ.α).