Ρόδος, 1522. Η δεύτερη μεγάλη πολιορκία είναι σε εξέλιξη. Ένα βράδυ στα τέλη του Οχτώβρη, εκεί ψηλά στις πολεμίστρες του τομέα της Ωβέρνης συλλαμβάνεται κάποιος Blas Diez να στέλνει μηνύματα στους Τούρκους. Τα τυλιγμένα σε βέλη χαρτάκια λένε πως η πόλη κι οι υπερασπιστές της έχουν τα χάλια τους. Πως δεν υπάρχουν πολεμοφόδια και πως όχι μόνο δεν πρέπει να άρουν την πολιορκία οι Τούρκοι μα, αντίθετα, πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που συλλαμβανόταν ένας κατάσκοπος. Όμως ο Ντίεζ δεν είναι τυχαίος. Είναι υπηρέτης του Καγκελάριου του Τάγματος Andrea d’ Amaral -που δέκα χρόνια τώρα δεν κρύβει τα όχι και τόσο φιλικά του αισθήματα για τον Μέγα Μάγιστρο.

Ο Ντίεζ οδηγείται στα μπουντρούμια και υποβάλλεται σε όλες τις γνωστές τότε μεθόδους ανάκρισης αλλά και σ’ όσες άλλες σοφίζονται οι ανακριτές εκείνη τη στιγμή.

Σύντομα, αφού ο Ντίεζ ομολογήσει, στην θέση του βρίσκεται τ’ αφεντικό.

Στις 3 Νοέμβρη 1522 ο Diez κρεμιέται από τον λαιμό.

Στις 4 Νοέμβρη η Γεν. Συνέλευση του Τάγματος συνέρχεται στον καθεδρικό του Άγιου Ιωάννη. Σε επίσημη τελετή, ο ντ’ Αμαραλ καθαιρείται από τίτλους και αξιώματα, αποτάσσεται από το Τάγμα και παραδίνεται στην κοσμική εξουσία.

Την άλλη μέρα, 5 Νοέμβρη, αποκεφαλίζεται δημόσια και το κεφάλι του παλουκώνεται ψηλά στον Πύργο του Αγίου Γεωργίου. Το σώμα του τεμαχίζεται στα τέσσερα, όπως αρμόζει σε προδότες. Ένα κομμάτι εκτίθεται στον Προμαχώνα της Ωβέρνης, το δεύτερο στον Πύργο της Ισπανίας, το τρίτο στα τείχη της Αγγλίας, το τέταρτο στον Πύργο της Ιταλίας.