Έχω πολλές τσάντες και τσαντάκια διαφόρων μεγεθών, χρωμάτων και υλικών. Ανεξαρτήτου (που λένε στα νεο-Ελληνικά) πού είμαι και τι κάνω κουβαλάω πάντα μια απ’ αυτές. Εκτός από δυο τρεις φυσαρμόνικες τα πιο σπουδαία περιεχόμενα της μεγάλης τσάντας είναι διάφορα μολυβδοκόντυλα, μαρκαδόροι και πένες σ’ ένα απο τα μικρά τσαντάκια. Και φυσικά κάποιο μπλόκ, μικρό ή μεγάλο.


Aπό τα μπλοκ που έλεγα έχω ολόκληρες στοίβες, γεμάτα, μισογεμάτα, άδεια. Και τώρα ξομολογούμαι: το χαρτί είναι το φετίχ μου και δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να το αποκτήσω, έστω κι αν δεν το χρειάζομαι εκείνη τη στιγμή. Μου αρέσει να το πιάνω, να χαϊδεύω την επιφάνεια και να νοιώθω την υφή του, να το μυρίζω.

Όμως, μια κόλλα χαρτί χρησιμεύει και για να τυλίξουμε κάποιον, για να γράφουμε, να μουτζουρώνουμε, να ζωγραφίζουμε, να σκιτσάρουμε κι εγώ -εξομολόγηση αρ. 2-είμαι εξαρτημένος απο το σκιτσάρισμα, το μουντζούρωμα, τη ζωγραφική. Σκιτσάρω πάντα και παντού -στην ταβέρνα, στο αεροδρόμιο, στο τραίνο… ό,τι βρεθεί μπροστά μου. Σκιτσάρω όμως και άλλα που δεν είναι μπροστά μου μα που μου κατεβαίνουν από το κεφάλι στην μύτη του μολυβιού, αυθόρμητα και ανεξήγητα πολλές φορές γιατί. Έτσι κατέληξα στις στοίβες εκείνες απο γεμάτα και μισογεμάτα μπλοκ. Οι δυο αυτές αυτές αμαρτίες μου -το φετίχ κι η εξάρτηση- έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μου.

Εδώ τώρα αντιμετωπίζω πρόβλημα. Τι τα κάνει κανείς όλα αυτά τα σκίτσα και τις μουντζούρες; Πώς να τα εκθέσω χωρίς να κάνω τα μπλόκ μου φύλλα και φτερά, πώς να τα δείξω στους άλλους -διότι πρέπει να τα δείξω όχι μόνο επειδή τό ‘χω ανάγκη μα και γιατί τέχνη που είναι “θαμμένη” και δεν “κοινοποιείται” πάει κόντρα στην ουσία της και παύει να λειτουργεί ως τέχνη, λέω εγώ.

Σαν μια μέση λύση βρήκα το μπλόγκ μου. Δημιούργησα την κατηγορία SKETCH BOOKS, εκεί που λέει CATEGORIES (ζητώ συγγνώμη για τις αγγλικούρες μα έτσι λέει, τι να κάνω). Εκεί λοιπόν, στα SKETCH BOOKS, δημοσιεύω στην τύχη και χωρίς κάποια λογική σειρά διάφορες σελίδες από τα μπλόκ μου. Επειδή όμως φαίνεται ότι οι επισκέπτες του μπλόγκ δεν πηγαίνουν εκεί, όσο θα ήθελα αποφάσισα να αναρτώ τα σκίτσα αυτά και στην κεντρική σελίδα. Μην απορείτε, λοιπόν, όταν θα τα δείτε, και μην ψάχνετε να ανακαλύψετε κάποιο ιδιαίτερο νόημα.

Βαγγέλης Παυλίδης
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του γελοιογράφου-σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη