Σήμερα οι “φίλοι” μας οι αμερικάνοι γιορτάζουν την ημέρα της ανεξαρτησίας τους. Όταν δηλαδή η Αγγλία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει τις 13 αποικίες της στη «Συνθήκη των Βερσαλλιών» στις 3 Σεπτεμβρίου 1783 ως ανεξάρτητο κράτος, με το όνομα πλέον «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».

Ως γνωστόν η Αμερικανική Επανάσταση ήταν ο 8ετής πόλεμος που είχε πραγματοποιηθεί ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και τις 13 αποικίες της από το 1775 μέχρι το 1783. Όλα ξεκίνησαν από την βαριά φορολογία την οποία επέβαλλαν τότε οι Βρετανοί στις αμερικανικές αποικίες, γιατί ως γνωστόν οι Άγγλοι μπορεί να είναι ευγενικοί μέχρι αηδίας, μπορεί να είναι χαζοχαρούμενοι επίσης μέχρι αηδίας αλλά για το μόνο πράγμα που δεν αστειεύονται είναι το χρήμα. Φορολογούσαν λοιπόν αβέρτα τους αποίκους που έμεναν στην Αμερική και έτρωγαν αβέρτα πουτίγκες και πίτες του βοσκού στο Λονδίνο. Αυτό ήταν ένα γεγονός που προκαλούσε πάντα την έντονη δυσφορία των κατοίκων της Αμερικής καθόσον οι οποίοι επεδίωξαν την απελευθέρωσή τους, αρχικώς, από την οικονομική κηδεμονία τους.

Κάπως έτσι, οι Αμερικανοί σταμάτησαν να αγοράζουν τσάι (από τότε το έρριξαν σε αυτό το μαυροζούμι που χαριστικά το λέμε αμερικάνικο καφέ), και μάλιστα πέταξαν τεράστια φορτία τσαγιού στο λιμάνι της Βοστώνης στις 16 Δεκεμβρίου 1773. Οι Άγγλοι έπαθαν πλάκα μόλις έμαθαν πως πετάχτηκε το τσάι στην θάλασσα. Κάνε ό,τι θες, αλλά προς Θεού μην τυχόν και πειράξεις το τσάι του εγγλέζου ( αυτό το ξέπλυμα με το γάλα που πίνουν). Μέγα αμάρτημα και ιεροσυλία. Η ιστορία δεν αναφέρει αν μαζί πέταξαν και τα cup cakes, τα σκονς και τα σαντουιτσάκια με τις λεπτές φέτες αγγουριού. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Το έγκλημα είχε συντελεσθεί. Έτσι αντέδρασαν άμεσα στέλνοντας 4.000 στρατιώτες για να καταπνίξουν την επανάσταση και να τιμωρήσουν τους αθεόφοβους αμερικανούς. Οι Άγγλοι λόγω τσαντίλας έκαναν πολλές φρικαλεότητες σε εκείνο τον πόλεμο. Οι περισσότεροι δεν τις ξέραμε μέχρι που είδαμε την ταινία ο “πατριώτης” με τον Μελ Γκίμπσον και καταλάβαμε τι σόι καθάρματα γίνονται οι εγγλέζοι όταν τους πειράξεις την τσέπη.

Μετά από χρόνια το πράγμα επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά όταν τους πείραξε πάλι την τσέπη η Μέρκελ και τότε πήραν το κουβαδάκι τους και πήγαν σε άλλη παραλία – εκτός ΕΕ – γιατί η Μέρκελ δεν έκανε το λάθος να τους πειράξει το τσάι και έτσι δεν μπορούσαν να κάνουν πάλι πόλεμο, αν και έχουν με τα γερμανάκια ένα μόνιμο θεματάκι που δεν το έχουν ξεπεράσει, από τότε που ο Αδόλφος τους έστελνε κάθε μέρα κάτι δωράκια που έσκαγαν μέσα στα σπίτια τους. Από την πλευρά της η Γαλλία που είναι πάντα liberte egalite fraternite ( όταν δεν πρόκειται για τις δικές της αποικίες αλλά για τις αποικίες των άλλων) έστειλε οικονομική ενίσχυση στους επαναστατημένους Αμερικανούς καθώς και Γαλλικά στρατεύματα.

Εν τέλει ο αγγλικός στρατός «κατέρρευσε» στη Βιρτζίνια στις 19 Οκτωβρίου 1781 και έτσι τα αμερικανάκια έμειναν μόνα τους χωρίς Βασιλιά ( αυτό τους έμεινε βέβαια παράπονο και για αυτό μετά έκαναν διάφορους βασιλιάδες, του χάμπουργκερ, της οδοντογλυφίδας, του αμερικάνικου στρώματος KIng, κλπ), να κάνουν το δικό τους Κράτος. Ήταν οι “καλές” μέρες των αμερικανών που είχαν κάποτε έναν σοβαρό λόγο να παλέψουν για την ανεξαρτησία και την ελευθερία κι όχι για να ξεκοιλιάσουν άδοξα και χωρίς ουσιαστική αφορμή κόσμο και κοσμάκη.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, στην Αμερική , την προοδευτική όχι αυτή του Τραμπ, και να είμαστε καλά να τους γιορτάσουμε και του χρόνου…