Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του  

Τον Απρίλιο του 1943, αφού δικάστηκε απο Ιταλικό Στρατοδικείο στην Ρόδο για συμμετοχή σε αντιστασιακή οργάνωση, ο πατέρας μου εξορίστηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στην Ponza της Ιταλίας, μαζί μέ άλλους Ροδίτες πατριώτες της ίδιας οργάνωσης. Με την νίκη στην Αφρική και την προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Ιταλία πολλοί εξόριστοι κατόρθωσαν να δραπέτευσουν και να βρούν τον δρόμο προς την γερμανοκρατούμενη ακόμα Ρώμη, όπου βρήκαν καταφύγιο σε διάφορες αντιφασιστικές οικογένειες Ιταλών. Ο πατέρας επέστρεψε τελικά στην Ελλάδα μετά το τέλος του πολέμου, μέσω Αιγύπτου όπου κατάφερε να φτάσει με περιπετειώδη τρόπο.

Στην διάρκεια της εξορίας του κατόρθωσε να κρατήσει λεπτομερές ημερολόγιο.

Αντιγράφω τις σελίδες που αναφέρονται στην απελευθέρωση της Ρώμης, στις 4 και 5 Ιουνίου1944.

(σελ. 248) 4 Ιουνίου, Κυριακή. Η κυρία Carissima με ξυπνάει το πρωί με τα τελευταία νέα. Καταληψις Rocca di Pappa, Nemi και ένωσις της 8ης και 5ης Στρατιάς στην οδό (δυσανάγνωστο). Σε λίγο μας φέρνει και τις πρώτες φήμες περι πλιατσικολογήματος που διενεργείται στην πόλη. Απόδεiξις πως οι Γερμαναράδες κυνηγημένοι φύγανε. Το διαπιστώνουμε σε λίγο μόνοι μας βλέποντας τον στρατώνα των SS που ήτανε ψοντά στο σπίτι μας στην οδό Σαγαρία ανατηναγμένον στον αέρα και κόσμο να κουβαλάει ό,τι μπορεί απο κεί. Επίσης κοντά μας στην οδο (δυσανάγνωστο).
Βράδυ – Τα πράγματα έχουν ωριμάσει. Παρατηρήσαμε πως δεν έχει μείνει Γερμανός στην πόλη και ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί. Το κανόνι δεν σταματά. Ακούγεται δυνατός και πολύ κοντά. (σελ. 249) Πρέπει έως αύριο να έχει καταληφθεί η Ρώμη – το κεφάλι μου γυρίζει, δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ πως τόσο γρήγορα πιθανόν να ήμεθα ελεύθεροι. Καθήμεθα όλοι και σχολιάζουμε την κατάσταση. Είμεθα στο σκοτάδι. Το φώς λείπει τελείως, φαίνεται πως οι Γερμαναράδες χαλάσανε το εργοστάσιο. Παράλληλα δεν έχουμε ούτε νερό. Το θέαμα της Ρώμης είναι θλιβερό. Φτώχια, κακομοιριά -Απο μερικές μέρες μας λείπει και το χορτάρι. Εξαφανίστηκαν και τα αυγά και το κρασί το οποίο έφθασε στις 100 λιρέτες το λιτρο αν το βρείς. Παντού καταστροφή και δυστυχία. Πώς πληρώνονται αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο μας, την Ελλάδα μας. Είναι τόσο άξιος της τύχης του αυτός ο λαός.

Νέα δεν έχουμε το μόνο είναι ότι ηνώθησαν η 5η και η 8η Στρατιά στο Valmontone και ότι διεσπάσθη η γραμμή των Γερμανών στους Colli Laziali. Ο Carmine Parisi, υιός μιας άριστης οικογενείας που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε μέσω της κας Κασσίμη η οποία μας φάνηκε τόσο χρήσιμη ευνοήσασα το κρύψιμό μας εδώ, που δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, ήλθε και μας είπε πως κατά τις 11 ανέβηκε στην ταράτσα μαζί με άλλους για να παρακολουθήσει τις αναλαμπές των κανονιοβολισμών και εγένοντο στόχος ριπών πολυβόλου απο κάποια άλλη (σελ. 250) ταράτσα. Όλα τα σημάδια δείχνουν πως η ελευθερία μας είναι κοντά. Ήπιαμε προκαταβολικώς απόψε και κρασί και φάγαμε και ένα ωραίο γλυκό που μας προσέφερε η οικογένεια Parisi.

Αύριο η συνέχεια…

——————————————————————————————–

This is an excerpt from my father’s diary, which he kept throughout his exile to a concentration camp in Italy, for his participation in the Greek resistance. With the victory in Africa and the advance of the allied forces in Italy some of the exiles managed to escape and somehow make their way to Rome, where they found shelter with Italian anti-fascist families. Here my father describes the liberation of Rome by the 5th Army, on 4 and 5 June 1944. To be continued tomorrow.