Πρώτη Μαρτίου 2010. Ένα μήνα μετά από εκείνη την συνομιλία, αποφασίζω να καθαρίσω το μέιλ μου από μηνύματα. Σβήνω, σβήνω, σβήνω και ξαφνικά πέφτω σε αυτό… «Σταύρος Θεοδωράκης: διάβασα τα κείμενα κάθετα… μου άρεσαν πολύ. Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να ασχοληθώ και με αυτό. Προωθώ το μέιλ σου σε Αλαφούζου και Βούρβουλη και σου κοινοποιώ τα δικά τους. Καλημέρα, Σθ».

Αποστολή του μέιλ 1 Φεβρουαρίου 2010. Ένα μήνα μετά από τύχη το διάβαζα. Νοιώθω τουλάχιστον ηλίθια. Απαντώ επί τόπου: «Με συγχωρείτε … ο δαίμων του διαδικτύου… σας ευχαριστώ πολύ…» Απάντηση εντός δευτερολέπτων. «Κανένα πρόβλημα. Προχώρα… καλημέρα, Σθ». Τέτοια γενναιοδωρία. Δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ. 

Έκτοτε το protagon έγινε και επισήμως σπίτι μου . Το πρώτο κείμενο μου δημοσιεύθηκε τον Μάιο και αφορούσε στην φιλοζωΐα. Ζωάκια και Ζωντόβολα. Δεν είχε προφανώς ασχοληθεί κάποιος άλλος αρθογράφος στην ολιγόμηνη ζωή της ιστοσελίδας με αυτό το ζήτημα. «Κοριτσάκι μου δες έχει και σχόλια», μού λέει η Αλαφούζου.

Από τότε έχουν περάσει 4 χρόνια. Ο Θεοδωράκης έχει γίνει Σταύρος, Σταυράκος μου, σούπερμαν… αναλόγως την διάθεση. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως η εκτίμησή μου στο πρόσωπό του ενισχύθηκε και προστέθηκαν ο σεβασμός και η αγάπη. Στο διάστημα αυτό στο protagon γελάσαμε πολύ, ανησυχήσαμε για τις εξελίξεις αυτών που ζούμε, λυπηθήκαμε με μη αναστρέψιμα γεγονότα, καλύψαμε ό,τι μπορεί να καλύψει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων σε δημοσιογραφικό επίπεδο. Κάναμε γιορτές, γενέθλια, συνελεύσεις των συνεργατών, αναπτύχτηκαν φιλίες, συμπάθειες, ίσως και κάποιες αντιπάθειες. Μας χακάρανε, μάς την πέφτουν από διάφορες πλευρές, έχουμε τους αναγνώστες που είναι σταθεροί και άλλους που είναι πιο περιπατητικοί, όλοι τους μάς τιμούν με τα σχόλιά τους, συμφωνούμε, διαφωνούμε… Αλλά πάντα πιστεύουμε πως όλα μπορούν να είναι παροδικά εκτός από τούτο που αποτελεί αρχή για το protagon: η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός δεν είναι διαπραγματεύσιμες αξίες. Η προσήλωσή μας μπορεί πάντα να μην είναι απόλυτα στο «σκεφτόμαστε διαφορετικά», αλλά πάντα ή σχεδόν πάντα κινούμαστε στο πνεύμα του όλοι μαζί μπορούμε. Σήμερα, ήρεμα και με χαρά γιορτάζουμε τα τέταρτα γενέθλια μας. Χωρίς τυμπανοκρουσίες. Γιορτή καρδιάς, χαράς και προσφοράς. Γιατί στο protagon καταθέτουμε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι κομμάτια της ψυχής μας.

Χρόνια δημιουργικά στο σπίτι μου, λοιπόν. Και σε όλους εκείνους (Γιαννακίδης, Αλαφούζου, Λουκρητία, Λαμπρία, κλπ κλπ ) που βάζουν τεχνογνωσία, σκέψη, εμπειρία, ευσυνειδησία και κυρίως ψυχή για να το κρατούν στις πρώτες θέσεις προτίμησης των αναγνωστών. Γιατί, αστέρι μπορεί να γεννιέσαι, χρειάζεται όμως δουλειά για να έχεις διάρκεια.

Υγ: η Πόρτα-www.iporta.gr γιορτάζει τα γενέθλια του protagon. Το τελευταίο που θα βρείτε σε μας, στην Πόρτα μας, είναι η αχαριστία. Άλλωστε, την σελίδα μας την έχουμε αφιερώσει– σαν τις αφιερώσεις στην πρώτη σελίδα των βιβλίων- και στον Σταύρο Θεοδωράκη. Ένας από τους απόλυτα ακομπλεξάριστους ανθρώπους που στάθηκα τυχερή να γνωρίσω.