Είχα είδη ετοιμάσει το σημείωμά μου για την Αννα Φρανκ, όταν έγινε το Κυβερνητικό πραξικόπημα στην ΕΡΤ. Γράφω πολύ πρόχειρα και αυθόρμητα. Σίγουρα θα έχουμε περισσότερα να πούμε στις επόμενες μέρες, καθώς με διαταγή της Ελληνικής Τρόικας οι δυνάμεις καταστολής του λαού κατέβασαν τους διακόπτες και η εικόνα της ΕΡΤ πάγωσε στην οθόνη, μου ήρθε ουρανοκατέβατο ένα χουντικό ανέκδοτοΉταν, λέει, κάποιος που δεν άντεχε να βλέπει την ΥΕΝΕΔ στην τηλεόραση. Πάτησε λοιπόν το κουμπί και πήγε στην ΕΡΤ, οπότε παρουσιάζεται στην οθόνη ένας φαντάρος με τη λόγχη εφ’ όπλου και διατάζει “Γύρνα πίσω στην ΥΕΝΕΔ, ωρέ!”

Αν και έχει καιρό που όλοι έχουμε αντιληφθεί οτι η Δημοκρατία στον τόπο μας όλο και συρρικνώνεται, είναι η πρώτη φορά που αισθάνθηκα αυτή την ανατριχίλα, αυτό το σφίξιμο στην καρδιά που δεν το είχα νοιώσει από την εποχή της Χούντας. Ειλικρινά!

Εύγε σας, κύριε Σαμαρά. Μπορείτε τώρα να αναφέρετε ευπειθώς στους ανωτέρους σας πως η αποδόμηση της όποιας δημοκρατίας έχουμε προχωρά κανονικά, σύμφωνα με το σχέδιο. Όσο για τους καραγκιοζ-σοσιαλιστές της συν-κυβέρνησης, ένα είναι σίγουρο. Πως εκεί θα μείνουν για πάντα στο 3, το 4, το 5%, κι ακόμα παρακάτω. Ντροπή σε όλους!

***

Μια ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Ένα κοριτσάκι 12-13 χρονών, με μεγάλα εκφραστικά μάτια, με κοκκαλάκι στα μαλλιά κι ένα αχνό, αθώο χαμογελάκι. Θα μπορούσε να είναι η κόρη μου, η κόρη σας, η κόρη του γείτονα. Στο πλάι μια ιδιόχειρη σημείωση:

“Αυτή είναι μια φωτογραφία όπως θα ήθελα να είμαι πάντα. Τότε, ίσως να έχω την ευκαιρία να πάω στο Χόλυγουντ.” Υπογραφή: “Άννα Φράνκ, 10 Οκτ. 1942″.

Ένα κοριτσάκι που ονειρεύεται… όπως όλα τα κοριτσάκια. Και τ’ αγοράκια. Όνειρα αθώα που πάντα κάνουν τα παιδιά πριν έρθουν αντιμέτωπα με την κακία του κόσμου. Όνειρα ενός μικρού κοριτσιού, που μια μέρα έγιναν μαύρος καπνός στην τσιμινιέρα του κρεματόριου.

Δυο χρόνια κρυμένη σε μια σοφίτα, η μικρή Εβραιοπούλα έγραφε το ημερολόγιό της. “Όταν γράφω μπορώ να τα ξετινάξω όλα απο πάνω μου, οι λύπες μου εξαφανίζονται, το θάρρος μου ξαναγεννιέται.” 4 Απριλίου 1944. Όσπου την είδε κάποιος καλός γείτονας, αυτήν, τον μεγάλο εχθρό του Ναζιστικού Ράιχ. Κι ύστερα, η γνωστή ιστορία. Ύστερα ήρθαν οι βάρβαροι, με τα κρύα μάτια και την ακόμα πιο κρύα καρδιά, που δεν σκέφτονται αλλά μόνο υπακούν και κάνουν, οι κυνηγοί και καταστροφείς των ονείρων του κάθε κοριτσιού, κάθε αγοριού, κάθε παιδιού.

Αν ζούσε η Άννα σήμερα, 12 Ιουνίου, θα γινόταν 83 χρόνων και, ποιός ξέρει, ίσως και να ήταν μια μεγάλη σταρ του Χόλυγουντ. Όμως, η Άννα Φρανκ πέθανε τον Μάρτη 1945, στο στρατόπεδο του Μπέργκεν- Μπέλσεν. Ήταν 15 χρονών.

Απο το ημερολόγιο της Αννας Φράνκ αντιγράφω:

“Οι πολλοί Εβραίοι φίλοι και γνωστοί μεταφέρονται σαν κοπάδια ζώα. Η Γκεστάπο τους μεταχειρίζεται βάναυσα και τους μεταφέρει μεφορτηγά τραίνα για ζώα στο Βέστερμπορκ… υποθέτουμε πως οι περισσότεροι δολοφονούνται. Το Αγγλικό ραδιόφωνο λέει πως τους σκοτώνουν με αέρια.” 9 Οχτώβρη 1942

“… μόλις όμως έμεινα μόνη κατάλαβα πως δεν θα κρατούσα τα δάκρυά μου. Με τη νυχτικιά μου γλύστρησα στο πάτωμα κι άρχισα να προσεύχομαι θερμά. Ύστερα τράβηξα τα γόνατα στο στήθος, έγειρα το κεφάλι στα χέρια μου και έκλαψα, έτσι κουλουριασμένη στο πάτωμα. Ένας δυνατός λυγμός μ’ έφερε και πάλι στη γη…” 5 Απριλίου 1944.

“Είναι θαύμα πως δεν έχω εγκαταλείψει τα ιδανικά μου, φαίνονται τόσο παράδοξα και καθόλου πρακτικά. Κι όμως είμαι γαντζωμένη πάνω τους γιατί ακόμα πιστεύω, αντίθετα σε όλα, πως κατά βάθος οι άνθρωποι είναι καλοί. Μου είναι παντελώς αδύνατο να χτίσω τη ζωή μου πάνω στο χάος, υα βάσανα και τον θάνατο. Βλέπω τον κόσμο να μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε μια έρημο, ακούω τις βροντές που πλησιάζουν και που μια μέρα θα μας καταστρέψουνκι εμάς τους ίδιους, νοιώθω τα δεινά εκατομμυρίων. Κι όμως, όταν κοιτώ τον ουρανό, κατα κάποιο τρόπο αισθάνομαι πως όλα θ’ αλλάξουν προς το καλύτερο, οτι κι αυτή η αγριότητα θα σταματήσει, πως ειρήνη και ηρεμία θα ξαναγυρίσουν.” 15 Ιουλίου 1944.

Για “να’ αλλάξουν όλα προς το καλύτερο, για να σταματήσει κι αυτή η αγριότητα, για να ξαναγυρίσουν ειρήνη και ηρεμία“, ας βάλουμε στη γωνιά τους απανταχού ρατσιστές, Ναζί και νέο-Ναζί, τους Φασίστες των ποικίλων αποχρώσεων και ονομάτων -Χρυσή Αυγή, White Power, National Front, Ordine Nuovo… Για να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα όνειρα.”