Κατά τα άλλα: Ξέρεις τι είναι ο Αλέκος ο Τζιώλης, παίκτης εντελώς άτεχνος αλλά με τεράστια αποθέματα δύναμης και ψυχής να διανύσει αγωνιστικούς χώρους που άλλοτε κεντούσαν πάνω τους ένας Πελέ, ένας Γκέρσον, ένας Ζαϊρζίνιο, ένας Σόκρατες και ένας Ζίκο; Μεγάλη υπόθεση!

Ξέρεις τι σημαίνει για τον υπαρχηγό Γιώργο Καραγκούνη να ολοκληρώσει την καριέρα του (όπως και ο αρχηγός Κώστας Κατσουράνης) έχοντας στο παλμαρέ τους τρεις συμμετοχές σε παγκόσμια Κύπελλο; Κοτζάμ Σιδέρης, Κούδας, Νεστορίδης, Μαύρος, Παπαϊωάννου, Δομάζος και δεκάδες ακόμη παικταράδες, δεν το κατάφεραν ούτε στο έλασσον…

Αλλά, κλείνοντας αυτή την συναρπαστική περιπέτεια των 14 αγώνων της εθνικής για το πρόκριμα στην Βραζιλία, αξίζει να σταθούμε κάπως στην αξία (ή την ποιότητα) των μαχητών. Πρώτος και καλύτερος ο Κώστας Μήτρογλου. Κυνηγός με ‘βασικό ένστικτο’ να αχρηστεύει το τεχνικό οφσάϊντ των αντιπάλων του, σκοράρει με δύο ποδάρια και κεφάλι, σε στιγμές που δεν το περιμένει κανείς. Δικαίως θα τον ψάξουν μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης, προκειμένου να τον εντάξουν στη δύναμή τους (χωρίς να σημαίνει ότι η σημερινή του ομάδα είναι ‘μικρή’).

Ακολουθεί το δίδυμο Παπασταθόπουλου-Σαμαρά. Και οι δύο είναι ποδοσφαιριστές κλάσης, σε καλή ηλικία, και με ταλέντο που ζηλεύουν αρκετοί παίκτες της ηλικίας τους στην Εσπερία. Νομίζω πως οι δυο τους με τον Μήτρογλου και τον Σαλπιγγίδη, αποτέλεσαν τα ‘γερά χαρτιά’ στα χέρια του προπονητή Σάντος.

Οι αμυντικοί μέσοι Τζιόλης, Κατσουράνης, Μανιάτης, στοιχειοθετούν (και προσφέρουν) όση μαχητικότητα είναι απαραίτητη ώστε να διευκολύνεται το έργο της αμυντικής ‘γραμμής’, που με τους έμπειρους Τοροσίδη, Χολέμπα δεν έχει να φοβηθεί τίποτε πέραν της ‘κακής μέρας’ ή του ξορκισμένου αυτογκόλ…

Υπάρχουν και οι εκπρόσωποι της νέας γενιάς. Ο Σάμαρης, ο Νίνης, ο Μανωλάς, ο Παναγιώτης Κονέ, ο Φορτούνης, θα έχουν τις ευκαιρίες τους στο εξής, όπως και οι έμπειροι Χριστοδουλόπουλος-Γκέκας, τους οποίους δείχνει να εμπιστεύεται ο Πορτογάλος προπονητής τους.

Δύο μέτριες εξαιρέσεις σε αυτό το εξαιρετικό σύνολο, αποτελούν πρώτα ο λίγων δυνατοτήτων τερματοφύλακας Καρνέζης (ο οποίος αγωνίζεται επειδή δεν υπάρχει καλύτερος…) και η ασημαντότητα των ανθρώπων που διοικούν την ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Αν κάποιος έχει τις επιφυλάξεις του και τον εμπνέουν οι…αυτοδιοικούμενοι Σαρρής και συντροφία, εδώ είμαστε να το συζητήσουμε…