Δεν είναι αυτός που δεν ξαπλώνει με θηλυκό. Δεν είναι αυτή που δεν ξαπλώνει με αρσενικό. Δεν είναι κάποιος που δεν έχει σεξουαλική ζωή. Είναι αυτός που δεν έχει βρεθεί ο άνθρωπος που θα του γ@μήσει το μυαλό. Δεν του το χει φτιάξει κανείς. Δεν έχει βρει κανείς ή δεν έχει ο ίδιος αφήσει να βρει κάποιος τους κώδικες της επαφής. Αυτής της ιδιαίτερης επικοινωνίας, της μη σεξουαλικής κατά τα συνηθισμένα, αλλά της τόσο ερωτικής και ερωτεύσιμης που σου αλλάζει την ζωή στο δευτερόλεπτο. Σε αφήνει ανάσκελα. Το νοιώθεις και το θέλεις. Σου πάει το μυαλό παρακάτω, στο εξελίσσει, στο ιντρικάρει. 

Τον βλέπεις από δω, τον φέρνεις από κει, κάτι δεν σου «κολλάει», κάτι στραβώνει. Σκαλώνεις και ψάχνεσαι. Αυτό για αρχή, διότι, όταν πάρεις το «κολλάει», αντιλαμβάνεσαι τους ομοίους στο πιτς-φυτίλι.

Εύκολα θα τους καταλάβεις. Είναι σκυθρωποί, έχουν σκοτεινό βλέμμα, άρρωστη αύρα. Είναι γκρινιάρηδες, μίζεροι, τακτοποιημένοι σε όλα σχεδόν. Κι ατακτοποίητοι να είναι κολλάνε κάπου. Και τακτοποιημένοι, το ίδιο. Δυσκοίλιοι, δύσκολοι, δύστροποι, κι ας μην το δείχνουν. Όλα μέσα σε κουτάκια καθωσπρεπισμού, στριμάδας, ξινίλας περιφέρονται . Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να πάει κόντρα στο κατεστημένο, να δημιουργήσει κάτι με βάρκα την ελπίδα. Ίσως να ξεκινήσουν για την μεγάλη τρέλα και πριν φτάσουν καλά- καλά στην μέση, κλωτσάνε και πισωγυρίζουν. Έχουν μεγάλο εγώ, ανασφάλεια, κωλύματα τρελά. Βλέπουν το τώρα με αυστηρά υπολογιστικό τρόπο. Δεν εμπιστεύονται τα συναισθήματα τους, σταδιακά τα απενεργοποιούν, γιατί βολεύονται να λειτουργούν ως μηχανές. Νοιώθουν ότι θα χάσουν λιγότερο. Δεν εμπιστεύονται τους άλλους, είναι καχύποπτοι, μπορούν να γίνουν είρωνες, αυστηροί και περίεργοι. Και για όλα κάποιος φταίει, ο άλλος, ο επιπόλαιος, ο ζηλιάρης, ο,ο,ο… πάντα κάποιον θα βρουν. Είναι ανικανοποίητοι με όλα, πάντα κάτι λείπει, πάντα κάτι θα τους απειλεί. Αλλοίμονο: δεν έχουν αντιληφθεί ότι μάχονται ισόβια τον εαυτό τους. 

Μπορεί στην αρχή να σου φανεί ίσως και καλόβολος. Έλα που δεν είναι όμως αν δεν… και που, όταν του δοθεί η ευκαιρία θα σου βγάλει το λάδι με τους καθωσπρεπισμούς και τις παραξενιές του. Φταίει ο ίδιος; Φταίνε τα βιώματά του; Λίγο με ενδιαφέρει. Το αποτέλεσμα μετρά που τον χαρακτηρίζει. Είμαστε οι επιλογές και οι αποφάσεις μας.

Μπορεί να έχουν την απίθανη σεξουαλική ζωή. Θεωρητικά πάντα. Ενεργή στο φουλ. Πηδήματα και γκομενάκια και των δύο φύλων αμέτρητα. Δεν είχαν, όμως, ποτέ, το γ@μήσι του μυαλού. Αυτό που σε φτιάχνει, σε ζωηρεύει, σε γειώνει για να βρεις το εφαλτήριο και να κάνεις την υπέρβαση. Δεν έμαθαν να επι-κοινωνούν και να συν-κινούν ιδέες . Μιλούν ορθολογιστικά. Χαμογελούν χωρίς πάθος. Υπάρχουν χωρίς ψυχή. Μαριονέττες. Γίνονται εξαιρετικά καλότροποι ή κακότροποι χωρίς να μπαίνουν μέσα σου, χωρίς να σε αφήνουν να μπεις μέσα τους. Στημένα ντουβάρια με δυο ποδαράκια. Τι κρίμα να είναι και όμορφα και να στηρίζουν ένα όμορφο κορμί. Κι ακόμα χειρότερο κι ένα όμορφο κεφάλι. Όταν είναι ευγενείς, γίνονται ξενέρωτοι, χαζοχαρούμενοι, γλυκανάλατοι. Το μάτι δεν έχει σπιρτάδα. Άμα τους παρακοιτάξεις, χαλιέσαι. Ρατσίστρια θα με πεις; 

Θα σου ζητήσω, μόνο, να τους ανακαλέσεις στην μνήμη σου. Πόσες και πόσες φορές δεν συνάντησες όμορφες παρουσίες με συμπεριφορά ξενέρωτη, απαράδεκτη ή αδιάφορη; Μάλλον ήταν, επειδή δεν είχε κανείς ομορφύνει το μυαλό τους, δεν το’χει κατακτήσει, δεν το εμβόλισε με πάθος, αξίες, ιδέες και ένα σωρό πράγματα που κάνουν την ζωή μοναδική. Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί, ενώ η ζωή είναι ωραία, λίγοι την ζουν, οι πολλοί απλώς υπάρχουν. Είναι θέμα σεξ. Του μυαλού πρωτίστως.