Μια καλή φίλη που δεν διστάζει να χρησιμοποιεί την Ελληνική γλώσσα σε όλο της το εύρος μου έκανε προχτές την μάλλον φιλοσοφική ερώτηση: α καλά, τόσο μ@λ@κες είναι οι χρυσαυγίτες και άφησαν τόσα ενοχοποιητικά στοιχεία στους υπολογιστές και τα σπίτια τους; Το “μ@λ@κας” δεν είναι μια από τις λέξεις που χρησιμοποιώ χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος και στην περίπτωση αυτή έπρεπε να συμφωνήσω μαζί της. “Ναι, τόσο μ@λ@κες είναι”, απάντησα. Θες από υπεροψία, θες από υπερεκτίμηση της θέσης τους, θες από μ@λ@κία, οι ναζί μας ξέχασαν τον βασικότερο ίσως κανόνα του καλού συνωμότη: εξαφάνιζε τα ίχνη σου!

Βέβαια, η δήλωση του “αρχηγού” (γερμανικά Führer) πως δεν είναι δημοκράτες δεν εξέπληξε, το ξέραμε. Το είχαν ξαναπεί σε διάφορους τόνους και αποχρώσεις. Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον είναι η ονομαστική αναφορά σε έργα και ημέρες , η αξιολόγηση διαφόρων Μητροπολιτών, Επισκόπων, Δεσποτάδων ή όπως αλλοιώς λέγονται. Ξέραμε κι αν δεν ξέραμε υποπτευόμαστε βάσιμα τις σχέσεις των Ελλήνων Ταλιμπάν με τους Ναζί. Ξέραμε ή υποπτευόμαστε και το ποιοι ήταν αυτοί. Τώρα όμως είναι όλα στο φως δια στόματος του ίδιου του Führer Μιχαλιολάκου: Ο Πειραιώς Σεραφείμ, που δεν καταλαβαίνει τίποτε. Ο Ευστάθιος που είναι καθαρός. Ο Σπάρτης είναι πολύ καλός, δέχτηκε τα παιδιά από την τοπική οργάνωση, έβαλε ένα ολόκληρο γηροκομείο και μας ψήφισε στις εκλογές. Καλός είναι και ο Καλαβρύτων. Διαμάντι στην εκκλησία είναι ο Ανδρέας ο Κονίτσης, ο λεβέντης. Πλήρωνε και το γραφείο μας, όποτε είμαστε. Διαμάντι και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ο οποίος βοήθησε στις εκλογές με όλες του τις δυνάμεις.

Νά τοι λοιπόν οι ποιμενάρχες και να τους χαιρόμαστε. Και πρώτα πρώτα να τους χαίρεται η Εκκλησία της Ελλάδας που ας ελπίσουμε ότι κάτι θα κάνει σχετικά.

Νομίζω πως η απορία της φίλης μου απαντήθηκε καταφατικά και με το παραπάνω. Εξακολουθεί όμως να προκαλεί εντύπωση η δειλία των χρυσαυγιτών ηγετών που μόλις τους μπουζουριάσανε (πού’σαι Ζαρούλια) και πριν “αλέκτωρ φωνήσαι τρις” έσπευσαν να απαρνηθούν την δηλωμένη ιδεολογία τους. Για να σώσουν το τομάρι τους… οι παλικαράδες ιδεολόγοι.

Το σκίτσο είναι παλαιότερο, μα κάνει.