Πραγματικά τι να προσθέσεις για ένα μυθικό βιβλίο που “υποχρέωσε” συγγραφείς όπως ο Ντοστογέφσκι, ο Τολστόι και ο Ναμπόκοφ να γράψουν βιβλία που συνομιλούν ευθέως με το μυθιστόρημα, για ένα βιβλίο που ώθησε την αναρχική φεμινίστρια Έμα Γκόλντμαν να ιδρύσει στη Νέα Υόρκη μια κοπερατίβα στο πρότυπο εκείνης του βιβλίου, για το βιβλίο που πολιτικοί στοχαστές όπως οι Ρόζα Λούξεμπουργκ, Μαρξ, Ένγκελς, Πλεχάνοφ, Κροπότκιν, Λένιν εκδήλωσαν επανειλημμένα τον θαυμασμό τους, τέλος, για το το έργο που, κατά πολλούς έγκυρους κριτικούς, «εφοδίασε την ιντελιγκέντσια της εποχής με μια συναισθηματική δυναμική για την επανάσταση πολύ ισχυρότερη και από το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ»!

Ίσως αυτό μόνο: Ότι πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα που, έχοντας ως θέμα του την αλλαγή της κοινωνίας σε μια πιο ανθρώπινη, κοινοβιακού χαρακτήρα, πείθει, μέσα από την στιβαρή πλοκή του, ότι αυτή η αλλαγή δεν μπορεί παρά να βασίζεται στην άνευ όρων ισότιμη θέση της γυναίκας με τον άντρα.

Ένα μυθιστόρημα που θα ζήλευαν ο Ντιντερό (του Ο Ανιψιός του Ραμό) και ο Ρουσό (Της Νέας Ελοΐζ). Ένα μυθιστόρημα προφητικό τότε, συγκλονιστικό τώρα, ως προς τις ανάγκες του σήμερα.

Μεταφράζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Ελένη Μαπκοπούλου και συνοδεύεται από εκτενές επίμετρο του επιμελητή Άρη Μαραγκόπουλου σχετικό με την ιστορία του Τι να κάνουμε; από τη δημιουργία του έως σήμερα.