Θέλω να φοράς κατακόκκινα ρούχα, γιατί συμβολίζουν την χαρά.

 

Θέλω να γελάς βροντερά με εκείνο το απίθανο χοχοχοχοχοχοοο!, γιατί έχω ανάγκη να ξεφύγω από την μιζέρια των γύρω μου.

 

Θέλω να χαζεύω τα γελαστά σου μάτια μέσα από τα γυαλιά, γιατί έχουν καλοσύνη, την τόσο σπάνια πια, καλοσύνη.

 

Θέλω να μοιράζεις παράξενα δώρα στους ανθρώπους, ξεκινώντας από τους ηλικιωμένους που βλέπουν το ηλιοβασίλεμα να κοντοζυγώνει επικίνδυνα. Θέλω να τους ρωτήσεις έναν-έναν τι δεν είχαν και θέλουν να αποκτήσουν και να τους το δώσεις πολλαπλάσιο.

 

Θέλω να δώσεις φαγητό, παπούτσια, ρούχα, παιχνίδια, δώρα σε όλα τα παιδιά της γης. Μπορείς;

 

Θέλω να κάνεις τους μεγάλους να νοιώθουν παιδιά.

 

Θέλω να σώσεις ό,τι προφταίνεις από την αδικία.

 

Θέλω να φροντίσεις όλα τα σκυλιά και γατιά του πλανήτη, όλα τα ζωντανά να μην είναι χτυπημένα, βασανισμένα, νηστικά, διψασμένα, μόνα, εγκαταλελειμμένα.

 

Θέλω να γίνεις υπερ-αγιοβασιλιάτικος και να βάλεις στο άψε-σβήσε σε όλων τα μυαλά και την καρδιά την ανάγκη να αγαπούν, να φροντίζουν, να δίνονται, να προστατεύουν, να υπερασπίζονται όλα τα γύρω-τριγύρω, να μοιράζονται, να συμπονούν. Και σε αυτούς τους αδικημένους να φέρεις δικαιοσύνη και ισορροπία.

 

Θέλω… θέλω… θέλω… Εγώ θέλω, εσύ μπορείς; Και αν μπορείς, γιατί καθυστερείς; Και αν δεν μπορείς, κοίτα να μπορέσεις γιατί…

 

 

Κοίτα φέτος τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά, έχουν ζορίσει επικίνδυνα. Όχι για μένα. Εγώ τα κουτσο-καταφέρνω και με τα παραμύθια μου, σαν εσένα. Και δεν θέλω να μου φέρεις τίποτα. Όχι, γιατί είμαι ακατάδεκτη ή σπουδαία, αλλά γιατί ζορίζομαι περισσότερο, όταν το γύρω-τριγύρω μου είναι τόσο σκληρό. Μου είναι πραγματικά πολύ βαρύ. Κοίτα, λοιπόν, να βολέψεις όλα τα γύρω-τριγύρω, σε όλους εκείνους που τους έχει στερέψει η φαντασία. Εμένα μου την καλλιέργησαν οι γονείς μου. Μου έστειλες στα μικράτα μου το καλύτερο δώρο. Μπούχτισα από αγάπη! Για αυτό και σε βλέπω – και ας μην υπάρχεις – πάνω στο έλκηθρο. Κι αν όλα τούτα σου είναι δύσκολα, σου δίνω την εξής εναλλακτική: δώσε πίστη και περηφάνια, σαν τον φίλο μου τον JOEY που σου τραγουδά. Κάτι είναι και αυτό… ίσως να κάνουμε φέτος την αρχή!

 

Πού σαι… μην μας ξεχνάς!

Τζίνα Δαβιλά

επικοινωνείστε: gina.iporta@gmail.com